Στον πρώτο όροφο ενός διατηρητέου κτιρίου δίπλα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βασίλειο Κασσάνδρα το 1930 και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεσοπολεμικής αθηναϊκής αρχιτεκτονικής, η Στέλλα Παπάζογλου και η Λουίζα Βαρελίδη, ιδρυτικό δίδυμο των Polisgram Architects, ανέλαβαν την ανακαίνιση ενός διαμερίσματος 120τ.μ.
Η βασική διαδικασία επανασχεδιασμού βασίστηκε σε τρεις αρχές: τη συντήρηση των αυθεντικών αρχιτεκτονικών στοιχείων, τη λειτουργική αναβάθμιση του χώρου ώστε να μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα έναν πιο σύγχρονο τρόπο ζωής, και την εισαγωγή νέων αρχιτεκτονικών στοιχείων στον σχεδιασμό, που συνάδουν με την μεταπολεμική αρχιτεκτονική.
Ζητούμενο του σχεδιασμού ήταν να δημιουργηθεί μια αλληλουχία από τους τέσσερις χώρους που βρίσκονται επί της οδού Εμπεδοκλέους: χώρος γραφείου, τραπεζαρία, σαλόνι και η μεγάλη βεράντα.
Καθώς η ευελιξία ήταν επίσης σημαντική παράμετρος του σχεδιασμού, υπάρχει η δυνατότητα απομόνωσης του χώρου γραφείου από τους υπόλοιπους χώρους του διαμερίσματος.
Οι χώροι αυτοί είναι παρεμφερείς σε μέγεθος και είναι τοποθετημένοι σε μια νοητή ευθεία, οπότε δημιουργώντας ενδιάμεσα ανοίγματα εισάγεται μια αίσθηση συνέχειας και προοπτικής.
Υπήρξε έντονο ενδιαφέρον να δημιουργηθούν ποικίλες οπτικές συνδέσεις ανάμεσα στους χώρους διημέρευσης και στο κεντρικό χολ, κάτι το οποίο επιτεύχθηκε χαρακτηριστικά με την διάτρητη βιβλιοθήκη στον χώρο του σαλονιού.
Οι χώροι του διαμερίσματος είναι τοποθετημένοι γύρω από το κεντρικό χολ, το οποίο χαρακτηρίζεται από το ιδιαίτερο μωσαϊκό δάπεδο. Το κεντρικό χολ είχε τον ρόλο του χώρου υποδοχής των επισκεπτών της οικίας προτού εισέλθουν στο επίσημο σαλόνι.
Βασική πρόθεση ήταν να γίνει χρηστικός αυτός ο ενδιάμεσος χώρος και να έχει ουσιαστικό ρόλο πλέον στην χωροθέτηση της κατοικίας, γι’ αυτό και δημιουργήθηκε ένα νέο άνοιγμα που συνδέει την κουζίνα με το κεντρικό χολ καθώς και ένα πάσο φαγητού.
Με αυτόν τον τρόπο, η κουζίνα που μέχρι πρότινος ήταν ένας απομονωμένος χώρος, λειτουργεί σαν ένα κεντρικό στοιχείο του διαμερίσματος.
Τα υφιστάμενα μωσαϊκά και ξύλινα δάπεδα, με τα ιδιαίτερα σχέδιά τους, συντηρήθηκαν σχεδόν σε όλο το διαμέρισμα και έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στον εσωτερικό σχεδιασμό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιήθηκαν υλικά όπως μάρμαρο, φυσικό ξύλο, λακαριστές επιφάνειες και αποχρώσεις που παραπέμπουν στην μεσοπολεμική αρχιτεκτονική.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το γραφείο εδώ
