Ο STMTS ονειρεύεται έναν κόσμο ειρηνικό και δίκαιο, με ευκαιρίες για όλα «τα παιδιά του»

Αν έχεις κάνει έστω και μια βόλτα στο αθηναϊκό κέντρο, τότε δεν μπορεί παρά να έχεις δει στους τοίχους του, παρέες παιδιών να σε κοιτούν και να χαμογελούν πλατιά. Αυτά είναι «τα παιδιά του STMTS», του καλλιτέχνη που έχει βαλθεί να ομορφύνει την πρωτεύουσα, γεμίζοντας τους τοίχους αισιοδοξία και χαμόγελα. Παιδιά αυθάδικα που σε κοιτάνε στα μάτια. Παιδιά που κρατάνε τη ζωή στα χέρια τους. Τα «παιδιά» του STMTS είναι παιδιά του κέντρου.

Κι έχουν πολλά κοινά με τα αληθινά παιδιά του κέντρου: ζούνε μέσα στη βοή της πόλης και είναι εύκολο, μέσα στη βιασύνη σου, να τα προσπεράσεις. Γι’ αυτό τα «παιδιά του STMTS» τώρα απέκτησαν φωνή. Για να υπερασπιστούν τα υπόλοιπα που τους έχουν ανάγκη. Πιο συγκεκριμένα, για να στηρίξουν τον σκοπό του Κέντρου Ενδυνάμωσης Παιδιού και Εφήβου των Γιατρών του Κόσμου «Πειραιώς 33» που προσφέρει ψυχοκοινωνική και εκπαιδευτική φροντίδα σε παιδιά που ζουν στο κέντρο της Αθήνας κι έχουν ανάγκη. Ένα κέντρο με σκοπό κανένα παιδί να μη χάσει την παιδική του ηλικία…

Αν, λοιπόν, κάποιο από τα «παιδιά» του STMTS βρεθεί στο δρόμο σου τώρα, θα δεις ότι στα υπάρχοντα γκράφιτι που υπήρχαν τόσα χρόνια, έχει προστεθεί ένα μήνυμα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη με την ίδια τεχνοτροπία.

Το μήνυμα είναι απλό: Τα παιδιά του κέντρου σε χρειάζονται.

Τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτό; Να καλέσεις στο 19830 και να βοηθήσεις το Κέντρο Ενδυνάμωσης Παιδιού και Εφήβου να συνεχίσει το έργο του ώστε κανένα παιδί να μη μείνει στο περιθώριο.

Η Popaganda μίλησε στον STMTS για τις τοιχογραφίες του και την συνεργασία του με τους Γιατρούς του Κόσμου.

Τι σε έκανε να μεταφέρεις την τέχνη σου από το χαρτί στην μεγάλη επιφάνεια; Η έμπνευση που μου δίνει από μικρή ηλικία η πόλη της Αθήνας και γενικότερα το αστικό τοπίο. Ιδιαίτερα με τα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Αθήνα βλέπουμε κλειστά μαγαζιά και εγκαταλελειμμένα κτίρια με ακαλαίσθητους τοίχους, που μας προκαλούν κατάθλιψη και μιζέρια. Μου αρέσει κάνοντας μια εικαστική παρέμβαση να προσπαθήσω να τους ομορφύνω, αλλά παράλληλα να περνάω κάποια μηνύματα και να επικοινωνώ κάποιες ιδέες και σκέψεις με τους περαστικούς. Η άμεση επαφή του οποιουδήποτε ανθρώπου στην καθημερινότητα του με το έργο είναι κάτι που μου αρέσει και με εξιτάρει.

Σε αγχώνει που τα έργα σου είναι μέρος της καθημερινής ζωής της πόλης και τα βλέπουν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι; Όχι, ίσα ίσα με ενδιαφέρουν πολύ οι αντιδράσεις του κόσμου και χαίρομαι αν μπορώ να προσφέρω κάτι στην καθημερινότητα τους και στην πόλη. Επίσης είμαι από την πρώτη στιγμή συμφιλιωμένος με το γεγονός ότι το έργο θα καταστραφεί είτε μετά από 5 ώρες είτε κάποτε σίγουρα.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στις δημιουργίες σου έχουν τα παιδιά. Πώς προέκυψε; Δεν ήταν κάτι εξαρχής επιτηδευμένο, στην πορεία το βρήκα ενδιαφέρον σαν concept να δημιουργήσω έναν εικαστικό «κόσμο» που να είναι πρωταγωνιστές τα παιδιά, ερμηνεύοντας μέσα από αυτά όλο αυτό τον κόσμο που ζούμε. Τα παιδιά λειτουργούν συμβολικά ως το μέλλον, η αθωότητα και η αγνότητα, αλλά παράλληλα θέλω να τα απεικονίζω θαρραλέα, έξυπνα, αποφασιστικά και δυνατά. Μου αρέσει να δημιουργώ μέσα από τις φιγούρες των παιδιών μια ειρωνική αντίθεση.

Τα παιδιά των τοίχων σου δεν μοιάζουν πάντα μεταξύ τους… Το κάθε ένα έργο φέρει και μια διαφορετική ιδέα και τα έργα μου στο σύνολο τους αφορούν όλο τον κόσμο και όλες τις φυλές. Επίσης κάθε ένας άνθρωπος πιστεύω ότι είναι ξεχωριστός έτσι και τα παιδιά.

Πες μας λίγα πράγματα για τη συνεργασία σου με τους Γιατρούς του Κόσμου… Προέκυψε με αφορμή την καμπάνια που ήθελαν να κάνουν για τον νέο τηλεφωνικό πενταψήφιο αριθμό 19830 που αφορά το νέο ανοιχτό κέντρο ψυχοκοινωνικής φροντίδας παιδιών και εφήβων των Γιατρών του Κόσμου κοντά στην πλατεία Ομόνοιας. Έπεσε στην αντίληψη τους η δουλειά μου στους τοίχους της πόλης και σκέφτηκαν ότι συνδυάζεται πολύ ωραία με το concept του νέου ανοιχτού κέντρου. Έτσι αποφασίσαμε να βοηθήσω και εγώ ώστε να κάνουμε μια αλλιώτικη και δημιουργική καμπάνια επικοινωνώντας μέσα από τα έργα μου το μήνυμα στον κόσμο της πόλης, καθώς το νέο ανοιχτό κέντρο αφορά τα παιδιά της πόλης.

Πώς ονειρεύεσαι να είναι ο κόσμος για «τα παιδιά σου»; Ένας κόσμος ειρηνικός, καθαρός, δίκαιος με ίσες ευκαιρίες για όλα τους.