Λίγα μέτρα μακριά απ’ το σπίτι μου είναι ένα απ’ τα ωραιότερα second hand και που έχω πάει και η γλυκύτατη ιδιοκτήτριά του, Σοφία. Αν και σχετικά καινούρια στη γειτονιά, μιας που άνοιξε την Κρεμάστρα το 2012 μαζί με τον σύντροφό της Adel, αισθάνεται πως στα Πετράλωνα βρήκε ένα χωριό μες την Αθήνα που ενώ είναι τόσο κοντά στο κέντρο είναι ταυτόχρονα και λίγο εκτός. Οι ιστορίες των γονιών της από την περιοχή, αναβιώνουν μπροστά της στη θέα των παλιών καφενείων και των μονοκατοικιών που έχουν ξεμείνει και απολαμβάνει τις καλημέρες που ανταλλάσσει με τους γείτονες.
Η Σοφία, ιδιοκτήτρια της Κρεμάστρας.
Η Σοφία και ο Adel ήταν ξεναγοί group και ταξίδευαν για πολλά χρόνια ανά τον κόσμο. Οι δυο τους ψωνίζουν ρούχα από δεύτερο χέρι απ’ όταν σπούδαζαν σε Γερμανία και Γαλλία και αυτό που ονειρεύονταν να φτιάξουν, φαίνεται πως ήδη το πέτυχαν. « Θέλαμε να δημιουργήσουμε με την Κρεμάστρα έναν χώρο κοινωνικοποίησης γιατί είναι απαραίτητοι οι άνθρωποι στη ζωή μας. Μ’ αυτή τη λογική ανοίξαμε το μαγαζί, όχι μόνο για να βρει κάποιος δυο μπλούζες. Με κάθε ευκαιρία διοργανώνουμε εδώ και μια μάζωξη. Να πιούμε ένα κρασί, να φάμε έναν μεζέ, να γνωριστούμε καλύτερα».
Αλλά και καθημερινά, όταν μπαίνεις στην Κρεμάστρα η Σοφία σου προσφέρει καφέ, κέικ ή κουλουράκια για να νιώσεις σαν στο σπίτι σου, για να πάρεις τον χρόνο σου να ψάξεις τις κρεμάστρες μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις. Κάθε τόσο διοργανώνει bazaar ή κάνει παρουσιάσεις βιβλίων. «Μου αρέσει να βλέπω αυτό τον χώρο που έχουμε φτιάξει με τα χεράκια μας ή για να λέμε την αλήθεια, με τα χεράκια του Adel, να χρησιμοποιείται από άλλους ανθρώπους που έχουν ταλέντο και μεράκι γι’ αυτό που κάνουν. Κάποιες φορές έχουν έρθει παιδιά από δημοτικά σχολεία με τις δασκάλες τους για να μάθουν κυρίως ότι τα πράγματα δεν πρέπει να πετιούνται όταν δε μας είναι πια χρήσιμα αλλά να ανακυκλώνονται. Η κουλτούρα του μεταχειρισμένου έχει έρθει και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με μια καθυστέρηση βέβαια αν σκεφτείς ότι στην Ευρώπη ο κόσμος ψωνίζει second hand ανεξάρτητα με την οικονομική του κατάσταση εδώ και τριάντα χρόνια.»
Οι δυο τους είναι ανοιχτοί στο να δώσουν δωρεάν ρούχα σε θεατρικές-κινηματογραφικές low budget παραγωγές . Το έχουν κάνει κάποιες φορές και θα ήταν χαρά τους να το ξανακάνουνε, μου λέει η Σοφία και συνεχίζει βάζοντας στην συζήτηση τη σημασία της αλληλοβοήθειας σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Η Κρεμάστρα ανανεώνεται κάθε δέκα μέρες με νέες παραλαβές και δεν μπορώ να μην αναφέρω την οργάνωση του χώρου, την ποιότητα και τις απίστευτα χαμηλές τιμές που χαρακτηρίζουν αυτό το μαγαζί. Με δέκα ευρώ, μπορεί κανείς να βρει πραγματικά διαμάντια.
Κρεμάστρα, Αλκμήνης 24, Κάτω Πετράλωνα
Η πλατεία Ηούς ή πλατεία Λαγονίκα για τους παλαιότερους (είχε καθιερωθεί με αυτό το όνομα από την ταβέρνα του Λαγονίκα που βρίσκονταν εκεί τις παλιές μέρες και ήταν σημείο συναντήσεις για τους κατοίκους της γειτονιάς) φιλοξενεί από τον Ιούνιο του 2012 το συνεταιριστικό μη κερδοσκοπικό καφενείο Περβολάκι. Δημιουργήθηκε από μια παρέα ανέργων που θέλησαν να φτιάξουν τις δικές τους ιδανικότερες συνθήκες εργασίας. «Αυτό που μας συνδέει είναι το κοινό παρελθόν σε δύσκολες εργασιακές συνθήκες, απολύσεις αλλά και η κοινή φιλοσοφία για εργασία που δεν βασίζεται στην επικρατούσα σχέση εργοδότη-εργαζόμενου. Είμαστε οκτώ άτομα που μοιράζονται την δουλειά, τις ευθύνες και παίρνουμε όλοι το ίδιο μεροκάματο. Όταν μπορούμε στηρίζουμε οικονομικά αντίστοιχες προσπάθειες και συνεταιρισμούς. Αυτό το μοντέλο δεν είναι εντελώς καινούριο αλλά στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε ότι άνθισε με την οικονομική κρίση.»
Το Περιβολάκι έχει καφέ από τις κοινότητες των Ζαπατίστας, υλικά από μικρούς παραγωγούς, μπύρες από ελληνικές μικροζυθοποιίες , ρακή από το Ηράκλειο της Κρήτης και γραβιέρα από τα Χανιά. Δοκιμάζοντας τους μεζέδες που επιμελείται ο Παναγιώτης με την Μαρία νιώθεις ότι μαγείρεψαν για σένα καλοί φίλοι για να σ’ ευχαριστήσουν. Ο Παναγιώτης περηφανεύεται για την φάβα του και ανταλλάζουμε συνταγές μαγειρικής ενώ τα ποτήρια μας γεμίζουν για τρίτη φορά. Η Μαρία φέρνει χειροποίητα κουλούρια με γλυκάνισο και ούζο, απάκι και χοιρινό με μπούκοβο. Στον κατάλογο δεν βρίσκεις κανένα πιάτο να ξεπερνάει τα τέσσερα ευρώ και απ’ το απέναντι τραπέζι ο θαμώνας κύριος Τάσος θέλει να μπει στην κουβέντα.
«Είμαι Πετραλωνίτης 35 χρόνια. Κάποια στιγμή κλείσανε τα καφενεία της πλατείας και μείνανε μόνο σουβλατζίδικα. Δεν είχα που να πάω. Κάποια μέρα μου λέει ένας φίλος ότι άνοιξε ένα καφενεδάκι στην πλατεία. Παίζουν χαρτιά του λέω, όχι μου λέει. Έχει τηλεόραση του λέω, όχι μου λέει. Φύγαμε τότε, του απάντησα κι από κείνη τη μέρα βρήκα το στέκι μου. Έρχομαι για τον καφέ, την τσικουδιά , τον μεζέ μου αλλά κυρίως για την παρέα. Τι καλύτερο απ’ το να βρίσκεσαι με νέους ανθρώπους.»
Εκτός από καφενείο, λειτουργεί και σαν πολιτιστικό κέντρο ή κέντρο αλληλεγγύης. Συναντήσεις με εργαζόμενους που ανέλαβαν την διαχείριση εργοστασίων, όπως της ΒΙΟΜΕ, συζητήσεις για ελεύθερα ΜΜΕ, παρουσιάσεις βιβλίων και μουσικές βραδιές μετατρέπουν την πλατεία Ηούς σε έναν τόπο διακίνησης ελεύθερων ιδεών.
Περιβολάκι, Πλατεία Ηούς, Κάτω Πετράλωνα
Στην επόμενη σελίδα: Η Λόλα των Κάτω Πετραλώνων
