Πρώτη στάση ένα μικρό μαγαζί με ένα μεγάλο υπόγειο. Τριγύρω παιδικά παιχνίδια, μια μηχανή για ποπ κορν, σακούλες και τσάντες με ρούχα. Κατεβαίνοντας την σκάλα βρέθηκα μπροστά σε χιλιάδες παιδικά-μωρουδιακά ρούχα και την Δέσποινα να προσπαθεί να βάλει μια τάξη. «Το BabyFeat είναι κέντρο ανταλλαγής παιδικών ειδών. Φέρνει μια οικογένεια τα ρουχαλάκια ή τα παιδικά παιχνίδια που δεν χρειάζεται πια και διαλέγει απ’ δω ότι θέλει, έτσι τίποτα δεν πηγαίνει χαμένο». Παράλληλα δυο νέες μαμάδες ξεψαχνίζουν με υπομονή τους καλόγερους. Η Δέσποινα μου εξηγεί πως η μη κερδοσκοπική εταιρία ιδρύθηκε το 2011 για να στηρίξει τις οικογένειες χωρίς γραφειοκρατίες και διακρίσεις. « Στα Κάτω Πετράλωνα αυτή η ανταλλαγή μεταξύ των οικογενειών είναι καθημερινή και έχουμε καταφέρει να μαζέψουμε πάνω από εννιά τόνους σε παιδικά είδη.»
Λίγο πιο πάνω στην οδό Ιπποθοντιδών βρέθηκα με τον ηθοποιό Κώστα Ξυκομηνό. Γνωστός από την φιλμογραφία του στο Σπιρτόκουτο του Οικονομίδη, την Κινέττα του Λάνθιμου , το no budget story του Χαραλαμπίδη και πολλές ακόμα κινηματογραφικές συμμετοχές, τυχαίνει να είναι και ο πρώτος που αποφάσισε στην περιοχή των Κάτω Πετραλώνων να ανοίξει μια μοντέρνα ταβέρνα.
Κώστας Ξυκομηνός
Η Βόλτα στεγάζεται εδώ 17 χρόνια και εκτός απ’ το φαγητό που επιμελείται η Αγγελική, μητέρα του Κώστα, είναι ταυτόχρονα και ένας χώρος κοινωνικοποίησης, είναι η δική του προσωπική σάλα. « Η Αγγελική είναι ένας άνθρωπος τόσο ευφάνταστος και ταλαντούχος που έχει καταφέρει να αποκτήσει φανατικό κοινό. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται εδώ δεκαπέντε χρόνια σερί [link στις Ημέρες Αρχείου, εδώ στη popaganda]. Τους βλέπω να μεγαλώνουν και μεγαλώνω κι εγώ μαζί τους. Αλλά για να σε πάω στην αρχή της ιστορίας πριν δεκαεφτά χρόνια, έκανα πρόβες στο θέατρο Αλκμήνη που είναι λίγο πιο κάτω και στο διάλειμμα πέρασα τυχαία απ’ το στενό και είδα το ενοικιαστήριο. Το κτίριο είναι ιστορικό. Από την δεκαετία του ’50 στεγάζονταν εδώ το μονοπώλιο του κράτους με είδη όπως οινόπνευμα και σπίρτα. Έτσι για πάρα πολλά χρόνια κράτησα την παλιά ταμπέλα και το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος σε Βόλτα, ήρθε με την αρχή της κρίσης που πλέον η λέξη μονοπώλιο ηχούσε στ’ αυτιά μου σαν μνημόνιο, Τρόικα, διεθνείς αγορές και όλα τα παραπλήσια. Σκέφτηκα την λέξη Βόλτα γιατί με πάει στην κλασσική ατάκα που λέμε ακόμα κι αν δεν έχουμε μια. Πάμε μια βόλτα; Έτσι για να ξεσκάσουμε, για να ελαφρύνουμε λιγάκι».
Μέσα στη Βόλτα το φώς είναι μαγικό, η κουβέντα πάει κι έρχεται στην τέχνη, τους ανθρώπους, τη γειτονιά. « Ξέρεις τι αγαπάω εδώ; Κυριαρχεί στους κατοίκους μια αίσθηση ανοιχτομυαλιάς. Τα τελευταία χρόνια που έχουν έρθει και νέοι άνθρωποι είναι σα να συνεχίζουν μια παράδοση. Πάντα ήταν τα κάτω Πετράλωνα μια γειτονιά με έντονη πολιτική ζωή λόγω και των εργοστασίων που άνθισαν τη δεκαετία του ΄60. Υπάρχει διάλογος, ιδέες, αλληλεγγύη. Οι μετανάστες είναι επίσης ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ζωής των Πετραλώνων. Δουλεύουν εδώ, ζουν εδώ, φέρνουν τα δικά τους πολιτιστικά στοιχεία. Τα Πετράλωνα λοιπόν για μένα είναι ένας ζωντανός και ενεργειακός τόπος. Όταν μυρίζει δε και σοκολάτα απ’ το πρώην εργοστάσιο του Παυλίδη, είναι όνειρο».
