Τις νύχτες στην Αθήνα υπάρχει κάποιος που μπορεί να φωτογραφίσει την είσοδο της πολυκατοικίας σου

Ένα λούτρινο αρκουδάκι, μια πολύχρωμη ντισκομπάλα, μερικοί κίονες, συνθέσεις από μάρμαρο, ξύλο και φυτά εσωτερικού χώρου. Μια σειρά φωτογραφιών παρουσιάζει ένα κομμάτι του αστικού χάρτη που είτε μοιάζει ντεμοντέ, είτε ακαλαίσθητο, ευχάριστα φολκλόρ ή μίνιμαλ μας περνά συχνά απαρατήρητο παρότι το διασχίζουμε καθημερινά. Το πρότζεκτ υπό τον τίτλο “Entrance” καταγράφει τις εισόδους πολυκατοικιών που συναντάμε περπατώντας στις συνοικίες της Αθήνας και ανοίγει μια συζήτηση σχετικά με το τι μαρτυρούν για τους κατοίκους  τα μέρη που διαμορφώνουν και κατοικούν.

Το  ενδιαφέρον του φωτογράφου Δημήτρη Κλεάνθη για τη σχέση μεταξύ εσωτερικών χώρων και ανθρώπινου χαρακτήρα, για το πως δηλαδή οι χώροι διαμορφώνονται και διαμορφώνουν ανάλογα τους ανθρώπους που τους κατοικούν, όπως εξηγεί ο ίδιος, μετρά αρκετό καιρό. «Σε αυτό το πλαίσιο, πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, φωτογράφισα την είσοδο μιας πολυκατοικίας στην Ομόνοια, η ατμόσφαιρά της μου τράβηξε την προσοχή. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε και ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω αυτή τη σειρά, από εκεί και έπειτα ήθελα πολύ να βρω και να φωτογραφίσω κατ’ αυτό τον τρόπο και άλλες εισόδους».

Περπατώντας εντός των ορίων του Δήμου Αθηναίων, από τα Άνω Πατήσια μέχρι το Κουκάκι και από το Παγκράτι έως τον Κολωνό, ο φωτογράφος έβγαινε σχεδόν κάθε βράδυ επί έξι μήνες στους δρόμους αναζητώντας για ώρες ενδιαφέρουσες εισόδους σε μία διαδικασία αστικής εξερεύνησης που όμως τον ευχαριστούσε πολύ. Διαπίστωσε ότι υλικό είχαν όλες οι περιοχές, η καθεμία με την δική της ατμόσφαιρα, όμως τις πιο πολλές εισόδους τις συνάντησε στις γειτονιές του  Παγκρατίου και στα στενά του Κολωνακίου. Έχει πληροφορηθεί όμως για κάποιο από τα «εκθέματα» του “Entrance” μία ιδιαίτερη ιστορία;

«Όχι και αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε, η έλλειψη δηλαδή μίας συγκεκριμένης ιστορίας αφού έτσι αφήνονται πολλά πράγματα στη φαντασία. Μπορεί κάποιος δηλαδή να σκεφτεί πολλές πιθανές ιστορίες παρατηρώντας τις  διάφορες λεπτομέρειες στις εισόδους, όπως για παράδειγμα το λούτρινο αρκουδάκι που κάθεται χαμογελαστό στην είσοδο της Σπύρου Μερκούρη, τον πίνακα ανακοινώσεων που μοιάζει να είναι πιτσιλισμένος με αίμα στην είσοδο της οδού Μακεδονίας, τον σπασμένο καθρέφτη στην είσοδο των Εξαρχείων, τις αλυσίδες που εμποδίζουν την πρόσβαση στο υπόγειο της εισόδου στην Κωνσταντινουπόλεως, το ασανσέρ που ανοιγοκλείνει μόνο του στην είσοδο της Ηπείρου. Η σειρά αυτή έχει να κάνει με την ατμόσφαιρα που εκπέμπουν αυτοί οι μεταβατικοί χώροι, οι πιθανές ιστορίες αφήνονται στη φαντασία του καθενός».

Παρά την έντονη προσωπική του ενασχόληση με αυτό το στατικό στοιχείο που συνθέτει το αστικό μας τοπίο, ο Δημήτρης Κλεάνθης γνωρίζει πως οι είσοδοι των πολυκατοικιών είναι χώροι που όλοι μας διασχίζουμε καθημερινά και ακριβώς λόγω αυτής της καθημερινότητας έχουμε συνηθίσει και παραβλέπουμε. Άραγε υπάρχει κάτι στις εισόδους πολυκατοικιών, στις δικές μας ή των γειτόνων, που συνήθως δεν παρατηρούμε και μπορεί να μαρτυρά πράγματα για τους ορόφους και τους ενοίκους;

«Συχνά στα πιο καθημερινά, πεζά πράγματα υπάρχουν ενδιαφέρουσες  λεπτομέρειες που μαρτυρούν πολλά για εμάς, την ζωή, τον χαρακτήρα μας. Οι είσοδοι που φωτογράφισα και που αισθητικά κινούνταν από το μπανάλ, το αρχαϊκό κιτς και το γκροτέσκο μέχρι το προσεγμένο αστικό στυλ, νομίζω ότι σε κάποιο βαθμό σκιαγραφούν το προφίλ των κατοίκων αυτών των κτιρίων και στο σύνολο τους την αθηναϊκή ψυχογεωγραφία, την αθηναϊκή ατμόσφαιρα. Για παράδειγμα η είσοδος στην οδό Νεοφύτου Μεταξά, κοντά στο Σταθμό Λαρίσης, έτσι ημιφωτισμένη και νοσοκομειακή που είναι καθρεφτίζει κατά τη γνώμη μου τη σκοτεινή πεζότητα της εποχής και της κοινωνίας μας».

Τις νύχτες στην Αθήνα υπάρχει κάποιος που μπορεί να φωτογραφίσει την είσοδο της πολυκατοικίας σου

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κλεάνθης

VIEW ALL 40 PHOTOS

Περισσότερες φωτογραφικές ιστορίες του Δημήτρη Κλεάνθη θα βρείτε εδώ.