Cause We Are The Fishes

Από μια στοά στη Μπενάκη ακούγεται δυνατή μουσική. «Μήπως η φάση είναι εδώ;», έχουμε πάρει όμως ήδη το δρόμο για τον πεζόδρομο της Μαυροκορδάτου, μήπως προλάβουμε τους Bad Kids, στο Komma. Ο δρόμος είναι αρκετά σκοτεινός και έρημος και σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι το μαγαζί έχει ήδη κλείσει. Είναι άλλωστε ήδη πολύ αργά. Παίρνοντας το δρόμο προς τα πίσω, η μουσική από τη στοά όλο και δυναμώνει. Παίζει Γιάννη Πλούταρχο. Ένα μεταξύ μας βλέμμα και ένα συνωμοτικό χαμόγελο είναι αρκετά. Μπαίνουμε στη στοά. Ένα υπερυψωμένο μπαρ αποκαλύπτεται. Δύο γυναίκες και ένας άνδρας κάθονται στο μπαρ. Κοιτούν τα τρία κορίτσια που στέκονται διστακτικά απ’ έξω και μας προσκαλούν να ανέβουμε τις σκάλες. «Μόνοι μας είμαστε, ελάτε! Δικό μας είναι το μαγαζί. Ελάτε να κάνετε πρόγραμμα! Βάλτε ό,τι θέλετε», λέει η μια από τις δύο γυναίκες με το πλατινέ ξανθό μαλλί, γύρω στα 40 κάτι και μας κερνάει σφηνάκια ουίσκι. Πίσω από το μπαρ είναι μια κοπέλα με πέτσινη φούστα, αποκαλυπτικό μπούστο και ξενική προφορά. Το μαγαζί έχει γυάλινα ράφια για τα ποτά και η μπάρα φωτίζεται αχνά από σποτάκια που έχουν το σχήμα διαμαντιού. Αυτό είναι το Ermitaz, και η απόφασή μας να μπούμε ίσως ό,τι πιο αυθόρμητο έχουμε κάνει.  

Μια αυθόρμητη βραδιά στο Ermitaz

Είχαμε ξεκινήσει τη νύχτα μας στο Barrett με τους Shameless Spit. Η Πρωτογένους είναι πια ο δρόμος που «συμβαίνει» η αθηναϊκή νύχτα. Του Ψυρρή αναπνέει και πάλι, ζει την τρίτη και πιο εναλλακτική (και λίγο ροκ) ζωή του. Κάτω από τη νέον πινακίδα που έχει επιμεληθεί η Νόνη Νέζη, ένα αγόρι και ένα κορίτσι που δεν καταλαβαίνω αν είναι ζευγάρι, μοιάζουν να κάνουν μια σοβαρή συζήτηση. Έξω από τη τζαμαρία πάλι, συμβαίνουν άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Μια κοπέλα με μάσκα παλαιστή και το ποτό της στο χέρι, μετακινείται μεταξύ Barrett και Τρανζίστορ συνομιλώντας με όλους, ανάμεσά τους και ένα ζευγάρι που έχει αψηφήσει τη βραδινή ψυχρά από ενδυματολογικής άποψης. Βέβαια, αν αυτό μοιάζει κινηματογραφικό, γύρευε τι θα γίνει αυτό το Παρασκευοσάββατο στα 6 χρόνια six d.o.g.s που είναι και συμβολικός αριθμός.

Μέσα από τη τζαμαρία του Barrett

Καλφακάκος στα decks του Barrett

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βαγγέλη Καμαράκη, κορμί θανατηφόρο σε θέλω μ' έναν όρο

Για το Davadur!, το επίσημο opening του Tesla, η ομάδα του μπαρ ετοίμασε ανατολίτικα κοκτέιλ με κορυφαίο το Gul Bahar, με ρακί και cranberry (και άλλα μυστικά υλικά) που συνδυάστηκε άψογα με τα τσιφτετέλια. Πιο αργά βέβαια σερβίρεται ζεστό ρακόμελο – βάλσαμο και αμοργιανή ψημένη ρακί. Αυτό το Σάββατο το Davadur! θα είναι πάλι εκεί, αλλά σε πιο έθνικ ρυθμούς. Επειδή όμως ο χορός δεν είναι ποτέ αρκετός, γίνεται και η απαραίτητη στάση στο Ρομάντσο, στο πάρτι του Take Over στο basement. Ιδρωμένα νεαρά κορμιά χοροπηδούν στους ρυθμούς του “Bitch Better Have My Money” της Rihanna, διάφορα τρυπιάρικα patterns παίζουν στις τηλεοράσεις που είναι στημένες στο χώρο και μια παρέα κοριτσιών είναι σκαρφαλωμένη πίσω από τα decks. Χορεύουν η μία πάνω στην άλλη αισθησιακά. Θέλουν να τρελάνουν τα αγόρια που είναι όμως απασχολημένα να παίζουν με ένα μεγάλο φωτορυθμικό. Αχ, αυτά τα αγόρια! Είτε μικρά, είτε μεγάλα, σπάνια κοιτάζουν προς τη σωστή κατεύθυνση. 

Cause We Are The Fishes

Φωτογραφίες: Φιλίππα Δημητριάδη

VIEW ALL 17 PHOTOS

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι θα έκαναν οι Callas αν ήταν υπουργοί Πολιτισμού;

Το πρώτο Velvet Room της σεζόν είναι γεγονός και για ακόμη μια φορά όλη Αθήνα προσπαθεί να στριμωχτεί στο στούντιο της οδού Μιλτιάδου για να γίνει κομμάτι του πιο DIY χώρου της πόλης. Τα έργα της έκθεσης Hang ’em High #3 άλλαζουν χρώματα ανάλογα με το πώς τα χτυπάει το φωτορυθμικό – υπερόπλο των Callas και με κάθε χρώμα μοιάζουν σαν ένα διαφορετικό έργο. Πιο εντυπωσιακό,το έργο της Ελένης Κοτσώνη απλώνεται σαν ιστός αράχνης, στην αριστερή από τη σκηνή άκρη του ταβανιού. Το κοιτάζω και χάνομαι όσο παίζουν οι φοβεροί Acid Barretts που είχα δει για πρώτη φορά στο περσινό ΨΧ Φέστιβαλ. Στους The East το στούντιο ανάβει και μου είναι αδύνατο να προσεγγίσω τη σκηνή από τον κόσμο. Δύο live όμως είναι λίγα, για αυτό χαίρομαι που αυτή την εβδομάδα υπάρχει η επιλογή του LET ME KNOW- The Alternative Festival στο Χυτήριο. 

Hang ‘Em High #3, το έργο της Ελένης Κατσώνη

Hang ‘Em High #3

Σταύρος Διοσκουρίδης «Για τη στήλη»

Στο Velvet τo live τελειώνει και αρχίζουν να βγαίνουν σκούπες και σφουγγαρίστρες. Τo Λατέρνατιβ Οκτόμπερφεστ στο Κey μας τραβάει σαν μαγνήτης – άλλωστε αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να πλακώσει -. Το Key είναι σε αυτή την κατηγορία των μαγαζιών που γίνεται εύκολα στέκι. Όταν ένα μαγαζί γίνεται στέκι σου, σημαίνει ότι εκεί δε ζεις απαραίτητα μόνο τις καλές σου βραδιές, αλλά και τις «κακές». Στα μαγαζιά – στέκια  ξεκινάνε πράγματα που μοιάζουν με μια «πολύ κακή ιδέα», αλλά η ενέργεια του χώρου (εντάξει και το αλκοόλ, ας μην κρυβόμαστε) παραλύει τους νευρώνες σου, κάμπτει τις αντιστάσεις και τις αναστολές σου και στο τέλος υποκύπτεις σε αυτήν. Τώρα, πως καταλήγουν όλες αυτές οι κακές ιδέες, ποτέ δεν είναι στο χέρι ενός. Οι μουσικές των Laternative ξεσηκώνουν το μαγαζί, το τζιν που τραβιέται ακόμα λόγω της σχετικής καλοκαιρίας ρέει και κάποια στιγμή βρίσκω τον εαυτό μου ξαπλωμένο στις σκάλες δίπλα από το booth, να αναλογίζεται κακές και καλές ιδέες (υπάρχει και ντοκουμέντο στο gallery). 

Ας προσευχηθούμε όλοι μαζί το Σάββατο να μας βρει όρθιους και χωρίς δράματα, γιατί την Κυριακή έχει γενέθλια και το αγαπημένο Μπελ Ρεϋ στο Κουκάκι, με YID!SID! από νωρίς και είναι κρίμα να το χάσουμε.