Έτσι είναι το νέο Άστορ, ο καινούριος παλιός κινηματογράφος του κέντρου της Αθήνας

Λήψη πρώτη. Είναι 24 Οκτωβρίου του 1947 και ο κινηματογράφος Άστορ έχει μόλις ανοίξει τις πύλες του για τον κόσμο που έχει συρρεύσει για τις Μεγάλες Προσδοκίες του Ντέηβιντ Λιν. Πρώτη βραδιά της κινηματογραφικής αίθουσας και πρώτη προβολή ταινίας. Εκεί που γεννήθηκε το τότε νέο αθηναϊκό σινεμά είχαν, ήδη, αφήσει διαδοχικά την τελευταία τους πνοή από το 1908 ο κινηματογράφος Παλλάς, το Σίνε Νιους, ένας σταθμός αυτοκινήτων καθώς κι ένας ιταλικός κινηματογράφος και αποθήκη. Το Άστορ έζησε για 60 περίπου χρόνια, με ένα τετραετές διάλειμμα που λειτούργησε ως θέατρο. Διέκοψε τη λειτουργία του το 2005, άνοιξε για δύο ακόμη κινηματογραφικές περιόδους μεταξύ 2010-2012 κι έπειτα, αφού στο μεταξύ αποσαρθρώθηκε και το κινηματογραφικό δυναμικό της περιοχής με τις πυρκαγιές στο Αττικόν και τον Απόλλωνα, νομίζαμε πως οι τίτλοι τέλους είχανε πέσει για πάντα.

Λήψη δεύτερη. Από τις 25 Μαρτίου, όμως, μια από τις παλιότερες κινηματογραφικές αίθουσες του κέντρου της Αθήνας πήρε και πάλι πνοή υπό τη διεύθυνση της εταιρείας διανομής Weirdwave. Ανακαινισμένος πια, φιλοδοξεί να χτίσει ένα ισχυρό, σύγχρονο και παλλόμενο αισθητικό προφίλ. Το μότο που συνοδεύει αυτό το νέο εγχείρημα είναι «Επιστροφή στο σινεμά του δημιουργού». Ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου, ταινίες που έχουν περιηγηθεί στα διεθνή φεστιβάλ, ταινίες που, συνήθως, δεν έχουμε την ευκαιρία να δούμε κανονικά και περνάνε σαν αστραπή από τις κινηματογραφικές αίθουσες χωρίς καν να το καταλάβουμε, θα βρουν στο ΑΣΤΟΡ το σπίτι τους. Το βασικό κριτήριο για τις το πρόγραμμα του Άστορ  δε θα είναι τα διαπιστευτήρια των συντελεστών, το hype ή το ασφυκτικό μάρκετινγκ που συχνά περιβάλλει τις μεγαλές κυκλοφορίες. Οι ταινίες που θα προβάλλονται απλά θα πρέπει να έχουν κάτι να πουν.

Συναντώ στον χώρο του νέου Άστορ τον Μπάμπη Κονταράκη, εκ των ιδιοκτητών της Weirdwave, και τον υπεύθυνο τύπου Θανάση Πατσαβό. Μιλάμε για την «ανάγκη» προβολής νέων γραμμών αφήγησης, νέας φόρμας, για τον στόχο αναπροσδιορισμού του κινηματογραφικού περιεχομένου μέσα σε μια μεταβατική συνθήκη, όχι μόνο για την 7η τέχνη, αλλά για όλα τα είδη καλλιτεχνικής παραγωγής, δεδομένης της γενικότερης αναταραχής. Από εκεί προέκυψε άλλωστε και το όνομα αυτής της φρέσκιας εταιρείας διανομής. Από την ταύτιση με την έννοια της καινούριας, της παράξενης και δοαφορετικής οπτικής γωνίας και όχι από την αναπαραγωγή του όρου “weirdwave” που χρησιμοποίησε ο Guardian για να περιγράψει το  ιδιαίτερο ελληνικό σινεμά των τελευταίων χρόνων κι έκτοτε καθιερώθηκε για λόγους ευκολίας. 

Στον ανακαινισμένο χώρο του κινηματογράφου των 220 θέσεων, τα αναπαυτικά καθίσματα, οι σύγχρονες εγκαταστάσεις και τα τελευταίας τεχνολογίας συστήματα ήχου και εικόνας, προσφέρουν μία ολοκληρωμένη αισθητική απόλαυση. Παράλληλα, πριν την έναρξη της ταινίας, μπορεί κανείς να ζήσει τη λησμονημένη, πολλές φορές, εμπειρία του φουαγιέ. Σε έναν ήρεμο και χαλαρό χώρο, δηλαδή, να περιμένει την έναρξη της ταινίας ή να τσακωθεί μέχρι τελικής πτώσεως να ανταλλαξει απόψεις  πάνω στο κινηματογραφικό γεγονός με το τέλος της προβολής. Το Άστορ είναι στημένο έτσι ώστε να προτείνει την επαναφορά της ιεροτελεστίας στην κινηματογραφική εμπειρία, θέλοντας σαφώς να αποτελέσει ένα arthouse cinema που κινείται στον αντίποδα της κουλτούρας του multiplex. Μην ξεχνάμε ότι γειτνιάζει με το, επίσης ιστορικό σινεφίλ, Αστυ στην πλατεία Κοραή και καθώς η αναστήλωση του σινεμά Αττικόν είναι για την ώρα κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί αν και πότε θα γίνει, μοιάζει απαραίτητη η επαναφορά σημείων αναφοράς κοντά στο Σύνταγμα για τον κινηματογραφικό περίπατο της Αθήνας. 

Το Αστορ έρχεται λοιπόν με αποστολή να υποδεχθεί τα νέα κινηματογραφικά ρεύματα και να προκαλέσει αντίστοιχα νέα ερεθίσματα που θα εξελίξουν το αθηναϊκό κινηματογραφικό κριτήριο. Μην το σοβαρεύουμε όμως τόσο.  Όλα αυτά, βέβαια, δε θα μπορούσαν να σβήσουν από τη συναισθηματική μας μνήμη τη μυρωδιά από το καυτό βούτυρο, μέσα στο οποίο εκρήγνυται το ποπ κορν. Αυτό είναι μία διαχρονική αξία που έχει περάσει το crash test της μέσα στα χρόνια και δε θα μπορούσε να λείπει ούτε κι απ’ αυτό το σινεμά. Ούτε από κανένα, εδώ που τα λεμε.

Σινέ Άστορ, Σταδίου 28 (είσοδος από Στοά Κοραή).