Τριάντα και μια φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης (μία για κάθε μέρα του Οκτωβρίου, μήνα της πόλης) που αποτυπώνουν μια πραγματικότητα που δε λέει να αλλάξει. Από το φακό των Monoscopic.
Μια επίσκεψη στη ΔΕΘ τις δεκαετίες '60 και '70 χαζεύοντας τρακτέρ και πίνοντας μαύρη μπύρα συνοδεύοντας πολλά χοντόγκ,
ισοδυναμούσε με μια επίσκεψη στη Ντίσνεϊλαντ της νέας Ζωής.
Λιμνοσπήλαιο Μελισσάνης, Καραβόμυλος Κεφαλονιάς κι ο βαρκάρης να σκαρώνει ιστορίες με παράξενους σταλακτιτικούς σχηματισμούς και μυστηριώδη φυσικά φαινόμενα.
Χώρος συνάντησης, περιπάτου, αγορών, ποτού, φαγητού, διασκέδασης και πανηγυρισμών πριν και μετά κάθε αγώνα. Και χώρος όπου οι εθελοντές έδιναν το καθημερινό ρεσιτάλ τους.
Απαστράπτουσες, σύγχρονες, ολοκληρωμένες. Ήταν η διάψευση της κακοπιστίας πολλών, η επιβεβαίωση μιας χώρας που κοιτούσε το μέλλον με πίστη στις δυνατότητές της.