Αστερόσκονη και πούλιες, παγιέτες και ζαρτιέρες, μπουζούκια και ροκ. Ένα χορταστικό ρεπορτάζ της Αθηνάς Ζαχαράκη για τη φετινή επέλαση των μουσικών παραστάσεων.
Δέκα επιλεγμένα κείμενα από την εγνωσμένης αξίας πένα της Niemands Rose, μετατρέπονται σε ένα απολαυστικό σπονδυλωτό θεατρικό που απογειώνεται από τις στιγμές σκηνοθετικής ιδιοφυΐας της Esther Andre Gonzalez.
Τρεις πρώην καλλιτεχνικοί διευθυντές του Θεάτρου μιλάνε στην Popaganda για τα αίτια της διαχρονικής (κι ανίατης) κακοδαιμονίας του, με αφορμή την πρόσφατη στάση πληρωμών που ανακοίνωσε.
Η αρχιτέκτων και σκηνογράφος μίλησε στη Κατερίνα Ι. Ανέστη για τον Αμλετ και τον Γιάννη Χουβαρδά, το Μπακού και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, το κλιμακόμετρο του Βογιατζή, τις λέξεις, τις υγρές καρτ-ποστάλ της, τα «αχ» που την κινητοποιούν.
Η Δήμητρα Ματσούκα επιβεβαιώνει ότι είναι ηθοποιός με τσαγανό και ικανότητες, σ’ ένα συναρπαστικό κείμενο που απελευθερώνει τη Μήδεια απ’ το αρχαϊκό της βάρος και σου θυμίζει ανατριχιαστικά πως η Κόλαση δεν ξέρει μίσος σαν μιας γυναίκας προδομένης.
Με κεντρικό άξονα την εμπορευματοποίηση της τέχνης και τις συνέπειές της στην ψυχική ανισορροπία των καλλιτεχνών, τέσσερις ανώνυμοι αντιήρωες μετατρέπουν τη γυμνή σκηνή του Θεάτρου 104 σε ένα κολαστήριο διαψεύσεων, απογοητεύσεων και χαιρεκακίας.
Η Σοφία Μαυραγάνη από την ομάδα Fingersix μας μιλάει για μια ιδιαίτερη παράσταση που ανεβαίνει στο πλαίσιο του 4ου MIRfestival, ενός φεστιβάλ διαφορετικού, αφού πραγματοποιείται με τους ανθρώπους της Αθήνας και για τους ανθρώπους της.
Ένα κρεβάτι. Μια ηθοποιός. Και ένας θεατής που ξαπλώνει για να παρακολουθήσει μια παράσταση που εξελίσσεται κάτω από τις κουβέρτες στη κεντρικότερη στοά της πόλης.
Το πιο punk/rock κείμενο της συλλογικής μας εθνικής βιβλιοθήκης συναντά ιδανική μορφή στη μεταφορά του Άρη Μπινιάρη, που κάθε βράδυ αναδεικνύει τη βρώμικη τραχύτητα της γλώσσας του Σκαρίμπα, παραδίδοντας έναν διονυσιασμένο ερμηνευτικό άθλο.
Όλα όσα πρέπει να βάλετε στο καλεντάρι σας για το Φεστιβάλ Transitions 2.Latin America στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, που για 5 μέρες θα φέρει τους Αθηναίους σε στενή επαφή με τη σύγχρονη ανεξάρτητη λατινοαμερικάνικη σκηνή.
Η Όλια Λαζαρίδου, ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης και η Ρούλα Γεωργακοπούλου «είδαν και ένιωσαν» τη Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη στην πόλη και το αφηγούνται στην Κατερίνα Ι. Ανέστη.
Σκηνοθετεί τον Σλάντεκ στο θέατρο Πόρτα. Ανατριχιάζει με τη φράση «εδώ δεν υπάρχει μίσος, μόνο αγάπη». Και απαντά στην Κατερίνα Ι. Ανέστη για το αν έχει ψωνιστεί, για παραπλανημένους ανθρώπους και όσους τον δίκασαν χωρίς καν να τον ξέρουν.
Είδαμε την όπερα «Έτσι κάνουν όλες», ένα αριστούργημα που μιλά για την εισαγωγή της ανοχής, του σεβασμού και εν τέλει της συγχώρεσης ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων.
Είκοσι χρόνια μετά τον πιο εμβληματικό του ρόλο στην ελληνική τηλεόραση, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου μπορεί να καυχιέται ότι στο θέατρο έχει κάνει πράγματα που κανείς άλλος δε θα τολμούσε να κάνει.