Αυτό δεν τους εμποδίζει να δημιουργούν την πιο ευφάνταστη indietronica των τελευταίων χρόνων, αντλώντας υλικό ακόμα κι από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τους περιμένουμε το Σάββατο πρώτη φορά στην Αθήνα.
Πέντε πρωτάρηδες δημιουργοί έφεραν τα κινηματογραφικά ντεμπούτα τους στη Θεσσαλονίκη, συνθέτοντας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό που εκτεινόταν απ’ το ευθύβολο νουάρ ως το αφαιρετικό βίντεο αρτ κι απ’ το ρομαντικό ρετρό ως το ψυχολογικό θρίλερ.
Είδαμε την όπερα «Έτσι κάνουν όλες», ένα αριστούργημα που μιλά για την εισαγωγή της ανοχής, του σεβασμού και εν τέλει της συγχώρεσης ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων.
Το αντιπολεμικό κι αντιπυρηνικό μήνυμα της πρώτης ταινίας του 1954 ωστόσο, παραμένει δυνατό κι ισχυρό για κάθε γενιά που θέλει να θυμάται και να αποφεύγει τα λάθη του παρελθόντος.
Αν είχε κανείς αμφιβολία ότι ο Στάνκογλου μπορεί να γεμίσει την οθόνη απλά και μόνο με το να στέκει μπρος στην κάμερα, η πολύπαθη ταινία του Γιάννη Φάγκρα έρχεται για να τη σβήσει. Κρίμα που δεν καταφέρνει και πολλά περισσότερα απ’ αυτό.
Στον ωκεανό μουδιαστικής μετριότητας που γεμίζει εξ ορισμού τα προγράμματα των κινηματογραφικών φεστιβάλ, δεν υπάρχει πιο χρήσιμο και σημαντικό πράγμα απ’ τις πολύ κακές ταινίες. Τις πολύ κακές όμως.
Είκοσι χρόνια μετά τον πιο εμβληματικό του ρόλο στην ελληνική τηλεόραση, ο Δημήτρης Φραγκιόγλου μπορεί να καυχιέται ότι στο θέατρο έχει κάνει πράγματα που κανείς άλλος δε θα τολμούσε να κάνει.
Ανταπόκριση από το φετινό Pitchfork Music Festival 2014, όπου διέπρεψαν μεταξύ άλλων οι Caribou, Belle & Sebastian, St. Vincent, Future Islands, Jungle και James Blake.
Με εϊτίλα απλωμένη σα χρυσόσκονη στο κάδρο του, και μπόλικες αναφορές στις κινηματογραφικές του αγάπες, ο Γιάννης Βεσλεμές σε ταξιδεύει αγκαλιά με παρανόμους και ξενύχτες στην ιδιότυπη Χώρα των Θαυμάτων που ήταν η Αθήνα του Ανδρέα Παπανδρέου.