Απολαύστε ένα photo story της αγαπημένης μπάντας που την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου θα «ισοπεδώσει» το Gagarin 205.
Είναι αυτό που επέτρεψε στη δημοσιογράφο και θεατρική συγγραφέα να ολοκληρώσει, μετά το θάνατο της μητέρας της, το σπαρακτικό πεζό «Δέντρα, πολλά δέντρα», αποφεύγοντας την ευκολία του μελό και την παγίδα της αδιέξοδης αυτοαναφορικότητας.
Τι κι αν είναι βασανιστικό να θέτει διαρκώς νέα ερωτήματα στον εαυτό του; Ένας από τους πιο αξιέπαινους σκηνοθέτες των τελευταίων ετών μιλάει στον Θεοδόση Μίχο για όλα αυτά που προσπαθεί να λύσει μέσα από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις που ανεβάζει.
Ούτε για το πώς μεγάλωσε, ούτε για το πώς ζει στην Αθήνα, ούτε για το πώς είναι να τα παρατάς όλα για να γράψεις, ούτε για το πώς είναι με το ένα χέρι να μεγαλώνεις ένα παιδί ενώ με το άλλο αυτομαστιγώνεσαι γιατί δεν βρίσκεις την επόμενη σωστή λέξη.
Δεκαετίες αφότου έτρωγε μπουκάλια στο κεφάλι σοκάροντας το κοινό με όσα έκανε επί σκηνής, τα τραγούδια του Λάμπρου Τσάμη κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά σε βινύλιο. Πρόκειται για δικαίωση ή για μια τρύπα στο νερό; | Συνέντευξη στον Θεοδόση Μίχο.
Υπήρξε κάποτε στο κέντρο της πόλης ένα μπαρ που ήταν σαν σπίτι μακριά από το σπίτι για μία ολόκληρη «σκηνή», ένα οριακό indie στέκι που όμοιό του δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Ο ιδιοκτήτης, το προσωπικό και οι θαμώνες του μίλησαν στον Θεοδόση Μίχο.
Όποτε κι αν το βρούμε μπροστά μας. Aς μην το κάνουμε θέμα. Όπως δεν κάνουν και οι ίδιοι -θα το καταλάβετε διαβάζοντας τη μεγάλη συνέντευξή τους στον Θεοδόση Μίχο- ότι ανέκαθεν αποτελούσαν τον Βορρά στην πυξίδα της αισθητικής μιας ολόκληρης σκηνής.
Στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η αλήθεια των Xaxakes, μιας μπάντας που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά πάντα έμοιαζε σαν να έπεσε στη γη από κάποιον άλλο, ακόμη πιο περίεργο πλανήτη.
Τέσσερις εντιμότατοι φίλοι, με αφορμή το SKG Fest, μιλάνε στον Θεοδόση Μίχο για τη σκηνή της Θεσσαλονίκης που υπάρχει ακόμη, υπήρχε από πάντα, σκάβει από μέσα τον «πλανήτη Ελλάδα», όπως περίπου λέει κι ένα παλιό, όχι και τόσο ακίνδυνο, τραγουδάκι.
Για την πνευματική χρησιμότητα της ποπ κουλτούρας. Για την παγίδα του νεοσυντηρητισμού. Για το προσγειωμένο mainstream. Για τους haters του internet. Για την ιστορικά μεταιχμιακή περίοδο που ζούμε. Και για την Αθήνα που -ναι!- ολοένα και ομορφαίνει.
Το Στέκι της Πατησίων κλείνει τα 60 και οι εντιμότατοι φίλοι του συνεχίζουν να το τιμούν σαν ένα μνημείο μιας Αθήνας που χάνεται. Στο τιμόνι αυτής της οινοπνευματικής κιβωτού ο κύριος Λύσανδρος που μοιράστηκε τις αναμνήσεις του με τον Θεοδόση Μίχο.
Τα μέλη μιας από τις πιο ιστορικές ελληνικές μπάντες απαντάνε σε 17 ερωτήσεις του Θεοδόση Μίχου. Όσα και τα χρόνια που τους πήρε να ξεκινήσουν και πάλι μία πορεία χωρίς τελικό προορισμό. Γιατί υπάρχει ακόμη κάτι στο νερό που αλλάζει τη νύχτα...
Ο αεικίνητος συγγραφέας και συνδημιουργός του The Deuce μιλάει στον Θεοδόση Μίχο για τα ζόρικα νεοϋορκέζικα 70s που ζωντανεύουν υποδειγματικά σε μια δραματική σειρά που στο μέλλον θα αποτελεί σημείο αναφοράς.
Για το Electricity. Για το Enola Gay. Για τα χαμένα εκατομμύρια. Για τότε που είπαν "fuck off you cunt" στον Tony Wilson. O λαλίστατος Andy McCluskey μίλησε στον Θεοδόση Μίχο σε ένα μπαλκόνι δίπλα στην πλατεία Μαβίλη. Έχει και αυτό τη σημασία του.
