Ή πως είναι να είσαι παιδί και να πηγαίνεις για πρώτη φορά στο θέατρο. Σε μιαν άλλη χώρα. Εκεί που μιλούν μια άλλη γλώσσα από τη δική σου. Αλλά που τα ένιωσες όλα.
Αν ο Τζάρμους βόλταρε στο κέντρο της Αθήνας θα ‘χωνε μέσα σίγουρα τον Ίγκι και τον Τομ για να τα πουν με την ησυχία τους πίνοντας (γενναίο) ροζέ κρασί και τρώγοντας (αμίμητους) λαχανοντολμάδες από τα χεράκια της κυρίας Γιώτας.