Ζ Ε Ι Ο Μ Ε Γ Α Σ Α ΛΕ Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ ;
του Νίκου Εγγονόπουλου
καίω τα νιάτα μου
που είναι κιθάρα
που είναι κινάρα
που είναι κινύρα
λέω το άθροισμα
που είναι Μερόπη
που είναι μετόπη
που είναι με τόπι
κλαίω τις θύμησες
σαν το κοράκι
σαν το Κοράνι
σαν το κοράλλι
κι είμ’ ο Μινώταυρος
μες στο σεντούκι
μες στο σεντόνι
μες στο σεντέφι
