Ι
της Ιζαμπέλλα Ντι Μόρρα
Γράφω θρηνώντας για τ’ άγουρα χρόνια μου
και για της άσπλαχνης Τύχης τις άγριες επιθέσεις,
εγώ που σ’ έναν τόπο τόσο φρικτό κι επώδυνο
δίχως κανείς να μ’ επαινεί ξοδεύω τη ζωή μου.
Κι αν είχα λίκνο ταπεινό, ζητώ έναν άξιο τάφο,
κρατώντας τα εφόδια των λατρεμένων μου Μουσών,
με την ελπίδα πως θα βρω και πάλι κάποιο έλεος
κι ας μη το θέλει η τυφλή πικρή Θεά που βασανίζει.
Κι αν οι θεότητες οι άγιες θέλουν να με συντρέξουν,
σ’ ακρογιαλιές τερπνότερες θα αξιωθώ να ζω
αν όχι με το σώμα μου, όμως με ελεύθερη ψυχή.
Αυτή τη σάρκα, που τώρα με τυλίγει,
ίσως στον κόσμο να βρεθεί κάποιος μεγάλος βασιλιάς
απρόσιτη να τη φυλάξει σε παγωμένο μάρμαρο.
Από την ποιητική συλλογή της Ιζαμπέλλα Ντί Μόρρα «Μέσα από δρόμους έρημους», μετάφραση Άννα Γρίβα, εκδόσεις Κουκούτσι.
