Θ Α Λ Α Σ Σ Α Τ Ο Υ Χ Ε Ι Μ Ω Ν Α
του Γιώργου Μαρκόπουλου
Θάλασσα του χειμώνα αφημένη από τους ανθρώπους.
Έλα ας καθίσουμε μια στιγμή στην ησυχία.
Όπως καθίσαμε παιδιά στη σχολική εορτή.
Όπως κάθισαν οι καλεσμένοι στην αυλή
στους αρραβώνες της γιαγιάς, Κυριακή Ιουλίου του 1930.
Όπως κάθισαν οι δυο ξένοι στο σταθμό της Κορίνθου
και αγαπήθηκαν ύστερα πίσω από άδεια κιβώτια μπύρας
και τον εγκαταλειμμένο φωνόγραφο,
μισή ώρα πριν έρθουν τα τραίνα, και ύστερα χάθηκαν για πάντα.
Θάλασσα του χειμώνα αφημένη από τους ανθρώπους.
Εμείς που ποθήσαμε τόσο πολύ τη γαλήνη
γυρνάμε τώρα στις λεωφόρους δίχως κρεβάτι
και με τα μάτια μας κόκκινα από την αγρύπνια.
Από την ποιητική συλλογή «Ποιήματα 1968-2010 (Επιλογή)», εκδόσεις Κέδρος
