Τ Α Μ Ν Η Μ Η Σ Κ Α Ι Λ Η Θ Η Σ
του Νάσου Δετζώρτζη
Θυμόμουν χτες τα ποιήματά σου
και τα αναζήτησα.
Θυμόμουν μάλλον εκείνο το στίχο σου.
Και αναζητώντας τα, σε αποζήτησα.
Μα τα έντυπα χαρτιά είναι κυκεώνας
(άσε τα χειρόγραφα!).
Και δε θυμάμαι πώς ήτανε απ’ έξω το βιβλίο σου.
Ούτε το όνομά σου.
