Μ Ε Τ’ Α Σ Τ Ρ Ο Τ Α Ξ Ι ΔΕ Υ Ε Ι Σ
του Νίκου Ορφανίδη
Με τ’ άστρο ταξιδεύεις με τα πουλιά
με το σφαγμένο σύννεφο
με τ’ άλογο που ξεψυχάει
με τους ληστές.
Έρχονται μεσάνυχτα
κρατάνε μαχαίρια σπαθιά
το αίμα πλημμυρίζει τον άσπρο ύπνο σου
τα σεντόνια
σημαίες ξεδιπλώνονται στο φώς
μαζί με τα μαλλιά σου
που ανεμίζουν στα κλαδιά τών δέντρων.
Φεύγεις με τον άνεμο με τη βροχή
με τα ξύλινά σου βήματα που ξεψυχάνε στο δρόμο
με τα φορτηγά π’ αγκομαχούν
με το σφαγμένο ελάφι που χάθηκε στο δάσος
με τα τσεκούρια των ξυλοκόπων.
Με τ’ άστρο ταξιδεύεις με τη βροχή
με τη σκιά μου που σ’ ακολουθεί τρικλίζοντας
