—
Σ Τ Ι Σ Ο Χ Θ Ε Σ Τ Ο Υ Ε Ι Ρ Η Ν Ι Κ Ο Υ
του Ρόμπερτ Φροστ
—
Είμαι απ’ αυτούς που γνώρισαν τη νύχτα
Βάδισα μες στη βροχή και επέστρεψα μες στη βροχή
Ήμουν πιο μακριά κι απ’ το πιο μακρινό φως της πόλης
Είδα το πιο θλιμμένο λιβάδι της πόλης
Προσπέρασα τον νυχτοφύλακα στη βάρδια του
Και χαμήλωσα τα μάτια μου χωρίς να θελήσω να εξηγηθώ
Κρατήθηκα γαλήνιος και βάδισα με σιωπηλά βήματα
Όταν μακριά ένας σπασμένος αχός
Έφθανε ως το σπίτι από έναν άλλον δρόμο
Αλλά όχι για να με φωνάξει ή να μου πει αντίο
Και πιο μακριά ακόμα σ’ ένα απίστευτο ύψος
Ένα φωτεινό ρολόι πάνω στον ουρανό
Διαλαλούσε πως ο καιρός δεν ήταν ούτε καλά
διαλεγμένος ούτε άσκημα διαλεγμένος
Είμαι απ’ αυτούς που γνώρισαν τη νύχτα.
Μετάφραση: Α. Αντωνίου
