Σ Α Τ Υ Ρ Ο Σ
της Ειρήνης Δενδρινού
Της αγάπης ο πόθος σε πλανεύει
κι αποζητάς της σάρκας το μεθύσι∙
σύγκορμον η λαχτάρα σε κυριεύει
-της ηδονής αστείρευτη είναι η βρύση!-
Του Έρωτα το μυστήριο που μαγεύει,
φλόγα τρελή ζητάει να καταλύσει,
σαν το θεριό που ανήκουστα αγριεύει
ποθώντας το ζαρκάδι να ξεσκίσει.
Πάρε τη σάρκα, την αχόρταγη ύλη,
της ηδονής ν’ αδειάσεις το ποτήρι∙
ρούφα την με τα μάτια, με τα χείλη!
Μα σα σωθεί το λάγνο πανηγύρι,
συντρίμμια μεσ’ στην έκταση του απείρου
θα κείτεται ο παλμός ο αγνός του ονείρου.