—
Ο Π Α Ι Χ ΝΙ Δ Ι Α Ρ Η Σ
του Γεώργιου Σουρή
—
Μου έλεγε ο πατέρας μου
πως σαν γενώ μεγάλος,
όλα μου τα παιχνίδια
θα ρίξω στα σκουπίδια
και θάμαι τότε άλλος.
Εγώ δεν το πιστεύω
πως θε να μεγαλώσω,
μα και παππούς αν γίνω
ποτές δεν θα τ᾿ αφήνω
κι αν μ᾿ όλους πια μαλώσω.
Εμπρός, λοιπόν παιχνίδια,
στα όπλα! σας φωνάζω…
Απ᾿ τα κουτιά σας βγείτε
και στη γραμμή σταθείτε,
εγώ σας το προστάζω.
Σεις είστε κι η χαρά μου
κι η μοναχή μου έγνοια.
Αχ! πώς σας καμαρώνω!
Με σας θα μεγαλώνω,
με σας θα βγάνω γένια.
Μα κι ο μπαμπάς σαν βλέπει
πως έχω και μουστάκια
και παίζω κι ολοένα,
τότε κι αυτός μαζί μου
θ᾿ αρχίσει παιχνιδάκια.
