Μ Ο Ν Ο
του Κώστα Βάρναλη
Μόνο να στέκω απέναντί σου
-εάν μπορώ να στέκω ορθός-
να θάβεται στην αρετή σου
νεκρός της σάρκας μου ο βυθός
κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος,
σαν σβήνει ο ήλιος μακριά,
μες στο νιοξύπνητό σου στήθος
να πέφτει μόνο μου η σκιά!