Μ Η Ν Ξ Ε Χ Ν Α Σ
του Δημήτριου Βικέλα
Μη ψυχρά με κοιτάζεις. Θυμήσου
πώς πετούσα χτες βράδι μαζί σου
στο χορό — μην ξεχνάς!
Χθες το βράδι σε είχ’ αγκαλιά
κ’ οι καρδιές μας κοντά εκτυπούσαν,
κ’ εις τα χείλη μου εμπρός κυματούσαν
τα ευώδη ξανθά σου μαλλιά
και τα έδινα χίλια φιλιά
μυστικά, —μην ξεχνάς!
Άκουσέ με! Χθες βράδι θυμήσου
σ’ ερωτούσα να πεις, η ψυχή σου
τι ποθεί; —μην ξεχνάς!
Με φωνή ντροπαλή και γλυκειά,
με τα μάτια σου κάτω γυρμένα
με ερώτησες τότε κ’ εμένα
τι ποθεί κ’ η δική μου καρδιά.
Κι αποκρίθικα λόγια θερμά,
μυστικά, —μην ξεχνάς.
