Μ Ι Α Σ Ι Ω Π Η
του Αναστάσιου Δρίβα
Μια σιωπή χρωμάτισε το σύννεφο, ο ήλιος
πιο τρυφερά κοιμήθηκε στο χλοϊσμένο δάσος:
Ώρα που το νωπό κελάδημα σα χρώμα
μας ξαλαφρώνει την καρδιά που ξέγειρε σαν κλώνος.
Δάσος που δεν το μόλυνε ο θόρυβος, η πόλη
Ο ήλιος βρίσκει ανάπαυση, ο ποιητής, η χλόη.
