Ένα από τα πράγματα στα οποία κοντοστέκεσαι όταν ψάχνεις σε λίγο βάθος την περίπτωση Max Cooper είναι ότι πέρα από μουσικός είναι κι επιστήμονας, με PhD μάλιστα στη βιοπληροφορική. Κι αυτό κάπως αποτυπώνεται στην μουσική του ή ακόμη καλύτερα, στην σφαιρική φιλοσοφία που αναπτύσσεται πίσω από τις δουλειές του. Για παράδειγμα, ονόμασε τον τελευταίο του δίσκο Yearning For The Infinite προσπαθώντας να φτιάξει μια αφήγηση για την σχέση του ανθρώπου με τα αδέσμευτα όρια και το άπειρο, όπως άλλωστε υποδηλώνει κι ο τίτλος του άλμπουμ. Τους προβληματισμούς του αυτούς δεν τους μετατρέπει μόνο σε ήχους αλλά και σε εικόνα, τα visuals παίζουν σημαντικό ρόλο στα σόου του.
Για να το πούμε όμως και πιο απλά, ο Max Cooper ανήκει σε αυτή την κατηγορία της πιο «εγκεφαλικής» techno με ambient ευαισθησίες, στην ίδια συνομοταξία με καλλιτέχνες όπως ο Floating Points (επιστήμονας κι αυτός, νευροεπιστήμονας για την ακρίβεια…), o Jon Hopkins, ακόμη και ο Nils Frahm.
Τα υπόλοιπα, θα τα ακούσετε και θα τα δείτε ζωντανά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής την Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου όπου ο Max Cooper θα εμφανιστεί ως καλεσμένος του Plisskën Festival.
https://www.youtube.com/watch?v=nO9aot9RgQc
Πόσο διαφορετικά ερμηνεύεις τον κόσμο μέσα από την επιστήμη και τη μουσική, αντίστοιχα; Η μουσική έχει να κάνει με την αίσθηση των πραγμάτων. Είναι μια απόλαυση της φόρμας που δεν μπορούμε πλήρως να αισθανθούμε στην λεπτομέρειά της -ακούμε συγχορδίες ως ευχάριστες ή παράφωνες όχι ως απλές ή σύνθετες αναλογίες, για παράδειγμα. Αντ’ αυτού βιώνουμε την μουσική σε ένα ανώτερο επίπεδο ερμηνευτικής αφηρημένης έννοιας, σε ένα επίπεδο συναισθήματος κι ενστίκτου. Η επιστήμη έχει κι αυτή να κάνει με τη φόρμα και την δομή, αλλά με τέτοιον τρόπο που μπορούμε με λεπτομέρεια να την αποτυπώσουμε στο χαρτί ή σε υπολογιστικά μοντέλα -η δομή είναι ποσοτικοποιημένη κι αντικειμενική, κι όχι υποκειμενική όπως στην μουσική. Αλλά για μένα, η απόλαυση της φόρμας είναι κεντρική και στα δύο.
Αυτό είναι κάτι που έχεις συζητήσει με άλλους καλλιτέχνες ηλεκτρονικής μουσικής που έχουν επιστημονικό background όπως για παράδειγμα τον Floating Points (σ.σ. μας έρχεται κι αυτός, στο Plisskën Festival στις 7/12); Όχι, δε νομίζω πως όλοι ενδιαφέρονται για την επιστήμη από την αισθητική της σκοπιά. Για κάποιους μπορεί να είναι μια μηχανική εργασία. Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί τομείς της επιστήμης. Εμένα με ενδιέφεραν εκείνοι που η φαντασία ήταν σημαντικότερη από την ακρίβεια. Οπότε επέλεξα την θεωρητική βιολογία, κατασκευάζοντας φανταστικά υπολογιστικά μοντέλα για την εξέλιξη των ειδών, αντί να κάνω τα δύσκολα πειράματα του φυσικού κόσμου που απαιτούν χρονική ακρίβεια. Τα κύτταρά μου θα πέθαιναν, δεν είμαι καλός στην εργαστηριακή βιολογία.
Πώς χτίζεις ένα άλμπουμ ή ένα track; Τι έρχεται πρώτα στην δημιουργική διαδικασία; Πρώτα έρχεται η ιδέα πίσω από τον δίσκο, η ιστορία. Μετά γράφω κάθε κεφάλαιο σαν μια οπτική ιδέα και ύστερα έρχεται η μουσική, ενώ παράλληλα ξεκινάω την συνεργασία με οπτικούς καλλιτέχνες.
Για σένα η έμπνευση πηγάζει περισσότερο από έξω ή από μέσα; Κι από τα δύο, δεν μπορώ πραγματικά να τα διαχωρίσω, δεν ξέρω αν είναι και δυνατό. Ακόμα και για τον δίσκο One Hundred Billion Sparks, το περιεχόμενο προήλθε με εμένα να σκέφτομαι τον εγκέφαλο και τι τον δημιουργεί, πληροφορία που ήρθε από εξωτερικές πηγές. Αν είχα κλειδωθεί σε έναν κάδο χωρίς αισθητηριακές προσλαμβάνουσες για ολόκληρη τη ζωή μου, αμφιβάλλω αν θα είχα πολλή έμπνευση. Σίγουρα όχι το είδος της έμπνευσης που θα μπορούσε να καταλάβει οποιοσδήποτε.
Φωτογραφία: Ozge Cone
Το οπτικό κομμάτι παίζει σημαντικό ρόλο στα σόου σου. Επομένως, τί να περιμένουμε στην Αθήνα και πώς τα visuals συνομιλούν με την αφήγηση του τελευταίου σου δίσκου, Yearning For The Infinite; Ναι, αγαπώ πολύ τα visuals και οι τελευταίοι μου δίσκοι έχουν σχεδιαστεί γύρω από οπτικά σόου. Το νέο σόου χρησιμοποιεί την εικονογραφία του άπειρου και τους ανθρώπους σε αέναη κίνηση.
Γενικά, πού βλέπεις να πηγαίνει η οπτικοακουστική εξέλιξη με τις νέες τεχνολογίες και πώς θα χρησιμοποιείται από καλλιτέχνες σαν κι εσένα σε 15 χρόνια από τώρα, ας πούμε; Τα αιθέρια ASC visuals είναι ένα καλό παράδειγμα των νέων κατευθύνσεων που μπορούν να πάρουν τα οπτικά σόου. Θα συνεχίσω να πειραματίζομαι και και θα δω που θα με οδηγήσει όλο αυτό.
Πώς πιστεύεις πως η τεχνητή νοημοσύνη θα αλλάξει την μουσική στο μέλλον; Υπάρχουν ήδη μουσικά όργανα τεχνητής νοημοσύνης και η μηχανική γνώση θα παρέχει ενδιαφέρουσες νέες συνθέσεις και συνθετικά εργαλεία. Αλλά εξακολουθώ να βλέπω την τεχνολογία ως μια επέκταση του μυαλού μας, ακόμη κι αν γινόμαστε ισότιμοι συνεργάτες με τις μηχανές.
Σε ενδιαφέρει περισσότερο να αλλάξεις τον κόσμο ή τον κόσμο σου; Να αλλάξω τον κόσμο φυσικά!
Έχεις σκεφτεί ποτέ αν έπρεπε να διαλέξεις έναν δρόμο, αυτός θα ήταν ο επιστημονικός ή ο καλλιτεχνικός; Θα έλεγα τον επιστημονικό, αν και είχα την ευκαιρία να κάνω πάλι αυτή την επιλογή και διάλεξα τον καλλιτεχνικό, οπότε ίσως να κάνω λάθος. Νομίζω πως είναι αδύνατο να κάνω μια επιλογή κι ευτυχώς δεν χρειάζεται όσο υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες για λίγο κι από τα δύο.
