Λέσχη ανάγνωσης για δύο, της Αντιγόνης Σδρόλια

Μετά από μια ακόμη πληκτική Λέσχη Ανάγνωσης τής πρότεινε να αυτομολήσουν μαζί. «Λέσχη ανάγνωσης για δύο;» ρώτησε κι εκείνη δέχθηκε.    

Αύγουστος

Το ραντεβού κλείστηκε την τελευταία πανσέληνο του καλοκαιριού σε μια κοντινή ακτή μακριά από τις ψαροταβέρνες και την πολυκοσμία. Σαν καβαλιέρος τάνγκο την καθοδηγούσε με απλωμένη την παλάμη του στην πλάτη της. «Θέλω να μαντέψεις το βιβλίο που θα διαβάσουμε μαζί. Θέλεις;»

Την οδήγησε πίσω από τα βραχάκια. Σε κάθε βήμα την στήριζε, μην πέσει, μη στραβοπατήσει, μη βραχεί. Ένιωθε υπεύθυνος γι’ αυτή, ήξερε το ρίσκο που έπαιρνε, φοβόταν μην την προσβάλλει, μην τη θίξει και φύγει τρέχοντας. 

«Γδύσου και κολύμπα στ’ ανοιχτά».

Υπάκουσε κοιτάζοντάς τον κατάματα. Έλυσε το κορδόνι του φουστανιού της και το σεληνόφως έκανε τη γύμνια της να λάμψει. Αυτός κρύφτηκε πίσω από τα βραχάκια. Σαν σατυρίσκος του βουνού την παρακολουθεί ηδονοβλεπτικά κι εκστασιάζεται. Καθρέφτης των αστεριών η θάλασσα κι αυτός σε ρόλο σκηνοθέτη.

Ήταν περιττές οι λοιπές σκηνοθετικές οδηγίες, το κείμενο ήταν κάτι παραπάνω από αναγνωρίσιμο. Αυτή υποδύθηκε πώς σβήνει, λιποθυμά και καταποντίζεται, σίγουρη πως αυτός θα σπεύσει να τη σώσει.

«Είμαι το Όνειρό σου στο Κύμα;» του ψιθύρισε γραπωμένη πάνω του. Της έδωσε φιλί ζωής συνοδευόμενο από παθιασμένες θωρακικές μαλάξεις, κοφτή ανάσα και λαχάνιασμα, λες και κινδύνευσε στ’ αλήθεια.

Σεπτέμβριος

Το επόμενο ραντεβού ήταν σε κλειστό χώρο. Την πήγε στο εξοχικό ενός φίλου.

«Γδύσου και ξάπλωσε μπρούμυτα» της ζήτησε. Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και υπάκουσε. Αυτός, σύμφωνα με το σχέδιο που είχε καταστρώσει, έβγαλε ένα φύλλο χαρτί και στυλό.

«Υπαγόρεψέ μου κάτι να γράψω» της ζήτησε.

«Γράψε μου ένα ερωτικό γράμμα» του ζήτησε.

Χρησιμοποίησε ως στήριγμα τα οπίσθιά της, τουρλωτά και τροφαντά, και προσπάθησε να γράψει ακουμπώντας το χαρτί στην πλάτη της. Τα μαλλιά της ξεχύνονται ευωδιαστά, ο ιδρώτας στην πλάτη της από ερεθισμό και προσμονή μουσκεύει το χαρτί, το στυλό δεν γράφει. «Το μελανοδοχείο και το φτερό είναι πιο αποτελεσματικά» είπε και τσαλάκωσε το χαρτί, εκσφενδόνισε το στυλό και χάιδεψε την καλλίπυγη παρτενέρ του.

«Επικίνδυνες Σχέσεις θέλεις λοιπόν;» γύρισε και τον ρώτησε, μαντεύοντας σωστά και αυτή τη φορά.

Ούτε γράμμα της έγραψε, μόνο μελανιές, δαγκωνιές κι εκδορές στο κορμί.

Ούτε του υπαγόρευσε κάτι, μόνο παθιασμένα βογγητά και κραυγές οργασμού στο αυτί.

Οκτώβριος

Την περίμενε σε δωμάτιο φθηνού ξενοδοχείου. Της ζήτησε να γδυθεί, της έκλεισε τα μάτια και της φόρεσε έναν ολοπόρφυρο μανδύα. Ύφασμα από απαλό μετάξι, γυαλιστερό, χυτό, εκθαμβωτικό.

«Ωραιοτάτη Καρδιναλία» την αποκάλεσε και της άνοιξε τα μάτια με ένα τρυφερό άγγιγμα των δακτύλων του.

Ο πορφυρός μανδύας την έκανε να στραφεί προς το Βυζάντιο. Κάποια «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» μήπως; Όμως η επίμονη προσφώνηση «Καρδιναλία» την πήγε βορειοανατολικά.

«Μήπως με λένε Σαντάλ κι αναζητώ την Ταυτότητά μου;» ρίσκαρε την απάντηση.     

Πήγε πίσω της, τα δάκτυλά τους μπλεγμένα έλυσαν το κορδόνι, ο πορφυρός μανδύας κυλίστηκε στο πάτωμα. Την ξάπλωσε κι αποτέλεσαν αυτοκρατορικό ζεύγος, πορφυραγάπητο.

Σταδιακά οι συναντήσεις πύκνωναν. Πέρα από τη σωματική έλξη, είχαν ερωτευθεί ο ένας το μυαλό του άλλου κι αυτή η εγκεφαλική ηδονή είχε διαρκέστερο αποτέλεσμα.

Και τότε μοιραία εισέβαλε η ζήλεια στη σχέση τους, η κτητικότητα, η  ανάγκη για αποκλειστικότητα, η εξάρτηση.

«Αν πας με άλλη γυναίκα, το βιτριόλι δεν το γλιτώνεις…»

«Κι εσύ, αν πας μ’ άλλον άντρα, τη μαχαιριά την έχεις σίγουρη…»

Χωρίς να το αντιληφθούν, είχαν ορίσει κι οι δυο τους ταυτόχρονα το επόμενο βιβλίο της λέσχης τους, το «Δέκα» του Καραγάτση. 

Οι λύσεις για τους μη δυνατούς λύτες:

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Όνειρο στο κύμα

Πιερ Σοντερλό ντε Λακλό, Οι Επικίνδυνες Σχέσεις

Μίλαν Κούντερα, Η ταυτότητα

Μ. Καραγάτσης, Το 10

Το βιβλίο της Αντιγόνης Σδρόλια Η συμμορία των πέντε κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.