Φωτογράφησα την Έφη Αθανασίου χωρίς να το ξέρει πριν από τρία χρόνια στο Μοναστηράκι. Πριν μια εβδομάδα περπατούσα κοντά στην Ερμού και την ξαναείδα μπροστά μου. Δεν είναι απ’ τα πρόσωπα που μπορείς να ξεχάσεις εύκολα. Την σταμάτησα. Ξαφνιάστηκε όταν της είπα πως έχω μια φωτογραφία της από εκείνη τη βόλτα. Συζητώντας μαζί της κατάλαβα ότι είχαμε πολλά να πούμε. Αφού πέρασα πολλή ώρα μπροστά στο laptop διαβάζοντας το ατέλειωτο βιογραφικό της, πέρασα κι απ’ το σπίτι της στο Λυκαβηττό για ένα καφεδάκι!
Ζωγραφική, ποίηση, ιστορία Τέχνης, γεωλογία, μουσική. Πως συνδέονται όλα αυτά στη ζωή σου; Με τη σειρά που εμφανίστηκαν οι τάσεις αυτές είναι πρώτη η ποίηση, σαν μια μεγάλη ανάγκη άμεσης έκφρασης. Ακόλουθα η ζωγραφική με μεγαλύτερες απαιτήσεις. Στη συνέχεια η Γεωλογία, σαν μια πρώτη επαφή με την επιστήμη. Από την ανάγκη να μπορώ να αναγνωρίζω και να κρίνω τη δημιουργία μου στη ζωγραφική προέκυψε η σχετική σπουδή και η επιστημονική γνώση της Ιστορίας της Τέχνης, που επεκτάθηκε στην Αρχαιολογία. Τελικά η μουσική ήρθε να κλείσει αυτόν τον κύκλο!
Πώς σχετίζεται η ζωγραφική με την μουσική και το χρώμα με την θεραπεία; Το χρώμα και η μουσική είναι δύο αντίστοιχες ενέργειες. Στην μουσική υπάρχουν εφτά νότες και τα βασικά χρώματα είναι εφτά. Αυτή είναι η βασική σχέση τους, που χρησιμοποιώ με έναν τέτοιο συνδυασμό ώστε να είναι θεραπευτικός.
Τι εννοείς θεραπευτικός; Είναι θέμα δονήσεων. Αν βρεις την αντιστοιχία των δονήσεων ανάμεσα στη μουσική και την ζωγραφική μπορεί να καταλήξεις σε συνδυασμούς θεραπευτικούς. Τι σημαίνει θεραπεία; Στην ουσία μιλάμε για ενέργεια, για ψυχική εξισορρόπηση. Όλα τα όντα είναι φορτισμένα με θετικές και αρνητικές δονήσεις. Επίσης αλληλεπιδρούν και επηρεάζονται από τα γύρω ερεθίσματα. Δεν σου έχει συμβεί ποτέ να ακούσεις μια μελωδία και να σου δημιουργήσει ένταση ή νεύρα; Σίγουρα θα σου έχει συμβεί και το αντίθετο. Να νιώσεις μια ηρεμία ή ψυχική γαλήνη. Αυτό που προσπαθώ εγώ να κάνω μέσα από συνδυαστικές τέχνες είναι να μεταδώσω την δεύτερη συναισθηματική κατάσταση.
Η ζωή έχει σκοπό; Ποια είναι η θέση σου απέναντι στη ζωή; Φυσικά και έχει. Ο σκοπός είναι η εξέλιξη. Η εξέλιξη έρχεται μόνο με την συνύπαρξη και την αλληλοβοήθεια. Αυτό προσπαθώ να κάνω στη ζωή μου με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους, είτε μέσα από την τέχνη είτε μέσα από μια συζήτηση και επαφή.
Πώς άρχισες να συνθέτεις και να γράφεις μουσική; Είχα μια έκθεση ζωγραφικής σε μια gallery εκεί ήρθε ένας μεγαλογιατρός ο όποιος είχε ένα ασύλληπτο στούντιο μουσικής με τα πιο σύγχρονα μέσα. Του άρεσαν πολύ τα έργα μου και αποφάσισε να γράψει μουσική για ένα απ’ αυτά. Του έδωσα μια φωτογραφία του έργου και λίγο καιρό μετά με κάλεσε για να ακούσω τι είχε γράψει. Ήταν μεγαλειώδες. Ένιωσα σα να άκουγα τον πίνακα που είχα ζωγραφίσει. Καιρό μετά του ζήτησα να μου δώσει το κομμάτι για μια έκθεση που θα έκανα. Αυτός αρνήθηκε. Δεν το περίμενα με τίποτα και απ τα νεύρα μου πάω εδώ πιο κάτω στη Χαριλάου Τρικούπη σ ‘ ένα μαγαζί που τώρα έχει κλείσει και πουλούσε παιδικά συνθεσάιζερ. Παίρνω ένα τέτοιο λοιπόν και αρχίζω να ψάχνω καταρχήν την αντιστοιχία των βασικών χρωμάτων με τις εφτά νότες. Προσπαθώντας απελπισμένα ατέλειωτες ώρες κατέληξα σε δικούς μου κωδικούς και έφτιαξα κάτι που δεν έμοιαζε σε καμία περίπτωση με το έργο του μεγαλογιατρού αλλά είχε την δική μου πνευματικότητα και τις δικές μου επιρροές.
Πες μου μια στιγμή που θεωρείς σημαντική στη ζωή σου. Το ότι βρέθηκα να έχω μια έκθεση στα Ηνωμένα Έθνη και να έχω γράψει έναν ύμνο για τα Ηνωμένα Έθνη. Βρίσκω ότι ήταν κάτι σχεδόν συμβολικό, το να βρεθώ εκεί. Με συγκινεί ιδιαίτερα όταν το σκέφτομαι. Όπως και κάποια έργα μου που βρίσκονται στην Εθνική πινακοθήκη, ανάμεσά τους και το πορτραίτο της μητέρας μου.
Από τα πορτραίτα και τη νεκρή φύση στα χρώματα τα σχήματα, την αφαίρεση. Τι συνέβη εκείνη την περίοδο; Υπήρξε όντως ένα σημείο στη ζωή μου που στην ουσία έκανα μια μεγάλη στροφή. Από τα παραστατικά έργα μεταπήδησα στην αφαίρεση με περισσότερη έμφαση στο χρώμα. Σ’ εκείνο το σημείο κατάλαβα πως η ομορφιά της φύσης, των ανθρώπων και του ουρανού είναι αδύνατον να συλληφθούν από έναν άνθρωπο. Τα δύο πρώτα έργα εκείνης της περιόδου είναι σαν παιδική ζωγραφική. Είπα τέλος δεν θέλω να βλέπω πια και να αναπαριστώ.
Τι είναι αυτό που δεν αντέχεις γύρω σου; Προσπαθώ να αντέχω τα πάντα. Αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι η ψευτιά κ η υποκρισία.
Είσαι πολιτικοποιημένη; Όχι, δεν ασχολούμαι καθόλου και ο λόγος είναι ότι έχω συνειδητοποιήσει πως ό,τι αλλαγή είναι να συμβεί θα έχει άλλη αφετηρία και όχι το πολιτικό σύστημα. Αν ο καθένας προσπαθεί να τελειοποιηθεί ή να εξελιχθεί σε κάτι θετικό, αυτόματα θα εξελιχθεί και η κοινωνία. Μέσα από την μονάδα θα οδηγηθούμε σε συλλογικό αποτέλεσμα.
Σου αρέσει η Αθήνα; Απ’ την Αθήνα έλειψα αρκετά. Την αγαπάω όμως τόσο πολύ αυτή την πόλη. Αγαπάω μια βόλτα στον Εθνικό κήπο, στη γειτονιά του Θησείου. Όταν έρχεσαι από το εξωτερικό η πρώτη εντύπωση είναι τραγική. Ζώντας στην Ελβετία είχα ξεχάσει τα σκουπίδια και τη βρωμιά της. Πάντα την σκεφτόμουν πιο όμορφη απ’ ότι την έβρισκα αλλά όπως κι αν την έχω δει η αγάπη μου για αυτήν είναι σταθερή αξία σε μένα.
Περισσότερα στο http://efiathanassiou.com/.
