Κ Α Τ Ω Σ Τ Ο Ν Υ Π Ν Ο
του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου
Όταν καμιά φορά η φωτιά κοιμάται
Ανθίζει ο κήπος πέλματα
Τα φύλλα υπάκουα στη ρίζα δεν ριγούν
Πράσινο ανθίζουν τα στεκάμενα νερά
Όταν καμιά φορά η φωτιά
Χορτάσει η γλώσσα της και γείρει
Γυμνή μέσα στο ξύλο να πλαγιάσει
Πώς είναι τότε το σεντόνι δροσερό
Η μαύρη φλόγα αυτή του ονείρου το σεντόνι
Το μαύρο δέρμα αυτό του ύπνου το σεντόνι
Πάνω στο σώμα απλώνεται ένας λόφος
Πού στην κορφή του η χλόη κυματίζει
Όταν καμιά φορά
