Η Γ Λ Ω Σ Σ Α Μ Ο Υ
του Τίτου Πατρίκιου
Τη γλώσσα μου δεν ήταν εύκολο να
τη φυλάξω
ανάμεσα σε γλώσσες που πήγαιναν να
την καταβροχθίσουν
όμως στη γλώσσα μου συνέχιζα πάντα
να μετράω
στη γλώσσα μου έφερνα το χρόνο στα
μέτρα του κορμιού
στη γλώσσα μου πολλαπλασίαζα την
ηδονή ως το άπειρο
μ’ αυτή ξανάφερνα στο νου μου ένα
παιδί
με άσπρο σημάδι από πετριά στο κου-
ρεμένο του κεφάλι.
Πάσχιζα να μη χάσω ούτε μία της
Λέξη
Γιατί σ’ αυτή τη γλώσσα μου μιλούσαν
κι οι νεκροί.
Από την «Ηδονή των παρατάσεων», εκδόσεις Κέδρος, 1998
