Ε Ρ Ω Τ Ι Κ Ο
του Αντώνη Δωριάδη
Μοιάζω με σπίτι που οι μηχανικοί του
γωνιά με γωνιά, μέτρο με μέτρο
το χτίσαν με ακρίβεια στις διαστάσεις σου.
Τις πόρτες μου τις φτιάξανε στο ύψος σου
και τ’ αντικείμενά μου, τα έπιπλα και τα καθίσματά μου
στις περιφέρειες του κορμιού και των χεριών σου∙
και τέλος, για ν’ ανοίξω, τ’ όνομά σου:
κλειδί μου.
