—
Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ
του Χόρχε Λουίς Μπόρχες
—
Αφού συμπληρώθηκε πια ο αριθμός των βημάτων
που σου δόθηκαν να βαδίσεις πάνω στη γη,
σε θεωρώ πεθαμένο. Όπως κι εγώ έχω πεθάνει.
Εγώ, που θυμάμαι με ακρίβεια τη νύχτα
που δίχως να το ξέρουμε αποχαιρετιστήκαμε
οριστικά, αναρωτιέμαι τώρα:
Τι απογίναν κείνα τα δύο παλικάρια
που γύρω στα χίλια εννιακόσια είκοσι τόσο,
έψαχναν μ’ άδολη και πλατωνική πίστη
στ’ απέραντα πεζοδρόμια της νύχτας
του Νότου ή στην κιθάρα του Παρέδες
ή μες σε θρύλους για μαχαιροβγάλτες
τη μυστική πολιτεία του Μπουένος Άιρες;
Αδελφέ εν Κεβέδω και στην αγάπη του πολύμορφου εξάμετρου,
εσύ που ανακάλυψες (όπως όλοι μας τότε)
αυτό το πανάρχαιο εργαλείο, τη μεταφορά,
Φραγκίσκε Λουίς, ζηλωτή του βιβλίου,
ας ήταν να μοιραζόμασταν αυτό το μάταιο βράδυ
έτσι, χωρίς λόγο, και να βοηθήσεις
να σμιλέψουμε λιγάκι αυτούς τους στίχους.
Από τα «Ποιήματα» σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, εκδόσεις Πατάκη.
