Α Τ Ι Τ Λ Ο
της Φραγκίσκης Αμπατζοπούλου
Τώρα που ο αγαθάγγελος
κρεμά στο πεύκο τη ρομφαία
κι αποκοιμιέται στα χαμομηλάκια
τώρα που ο λιβανιστής μάς φέρνει
ανάπαψη για την ψυχή
θα λαλήσω με αυλό
θα λαλήσω στη χρυσοπηγή
με σουραύλι θα λαλήσω την αυγή
η καρδιά να τεντωθεί σα χέρι
να δρέψει από το λιόγερμα κυπαρισσόμηλα·
με όλο το ασκέρι από λύπες κι αδιάφορα μάτια
καταπέρα με όλο το ασκέρι από άθελα θανατικά
θα λαλήσω με αυλό
για κάτι παιδιά στα πράσινα μετόχια
σ’ αποβάθρες που ξεψύχησαν με το πολύ
μειλίχιο ψυχοπέταγμα
Από τη συλλογή Αναστάσιμα, εκδόσεις Ηριδανός, Αθήνα 1973
