Αν κάποιο πάθος μαθαίνει
κι ως τέρας δείχνει
κάτι άλλο
εντός κι εκτός από το πρόσωπό μας
ξαφνικά κι απότομα
ή
σιγά-σιγά κι ανεπαίσθητα
κατά τον τρόπο της επιθυμίας
μόλις και μετά βίας
αυτό το πάθος
πάντα προβάλλει με προσωπείο
δώρο αναιδέστατο του Άδη
άδηλο της φαντασίας φως
ως οργασμός του Ορφέα
κι αστυνόμος οργά.
Κι αν πάλι
αυτό το πάθος
προβάλλει
κι εκβάλλει
στο δέλτα του λόγου
και της φωνής μας
θάλλει δέος δημιουργικό
απλώνοντας
της Ευρυδίκης τη σκιά
κάτω από το φως της ποίησης
που πέφτει ανελέητο
υφαίνοντας αστροπελέκι.
