Η μήνυση της Παζ Ντε Λα Ουέρτα εναντίον των παραγωγών του Nurse 3D, με την οποία αξίωνε 55 εκατομμύρια δολάρια καθώς θεώρησε πως η εν λόγω ταινία της κατέστρεψε την καριέρα, δεν έχει προηγούμενο στα κινηματογραφικά δρώμενα. Η ιστορία όμως του Hollywood είναι γεμάτη από αποτυχημένες ταινίες και παραγωγές οι οποίες συχνά έβλαψαν λιγότερο η περισσότερο τους πρωταγωνιστές. Σύμφωνα με τον Telegraph, αυτές είναι οι πιο τρανταχτές περιπτώσεις.
Showgirls (1995), Ελίζαμπεθ Μπέρκλεϊ
Η αλήθεια είναι πως από τη συγκεκριμένη ταινία κανείς δε βγήκε αστιγμάτιστος. Το βάρος όμως έπεσε στην Ελίζαμπεθ Μπέρκλεϊ, η οποία δε θα μπορούσε να προβλέψει μετά το εφηβικό σίριαλ Πριν Χτυπήσει Το Κουδούνι πως ο επόμενος ρόλος της σχεδόν θα κατέστρεφε την επαγγελματική της καριέρα. Η σκηνή που τη στιγμάτισε ήταν παραδόξως ένα προκλητικό pole dancing.
Μετά την αποτυχία του Showgirls, επέστρεψε σε δεύτερους ρόλους π.χ. στο Κάθε Κυριακή του Όλιβερ Στόουν. Πλέον, δουλεύει κυρίως για την τηλεόραση, όμως ακόμα οι απανταχού παραγωγοί χρησιμοποιούν το θρυλικά ατυχές pole dancing ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Η Πύλη της Δύσης (1980), Κρις Κριστόφερσον-Μάικλ Τσιμίνο
Το Heaven’s Gate είναι μια από τις κλασικές (αν όχι η κλασικότερη) ιστορία αποτυχίας στο σινεμά των τελευταίων 50 χρόνων. Κατέστρεψε την καριέρα του σκηνοθέτη Μάικλ Τσιμίνο που ερχόταν με φόρα από την επιτυχία του Ελαφοκυνηγού κι έχασε τον έλεγχο τετραπλασιάζοντας το μπάτζετ κι αναγκάζοντας στο τέλος την United Artists να κλείσει χρεοκοπόντας. Αλλά, κι ο Κριστόφερσον δεν τα πήγε καλύτερα στη συνέχεια.. Χρειάστηκε αρκετό καιρό για να ξεπεράσει την παταγώδη αποτυχία καθώς η πτώση του μετά τις μεγάλες μέρες που έζησε τη δεκαετία του ’70 ήταν εντυπωσιακή. Ας μην ξεχνάμε πως στο παρελθόν είχε πρωταγωνιστήσει στα Η Αλίκη Δε Μένει Πια Εδώ του Μάρτιν Σκορσέζε και το Pat Garett and Billy the Kid του Σαμ Πέκινπα.
Σαν να μην ήταν αρκετό το κάζο του Heaven’s Gate, εκείνη τη χρονιά τον εγκατέλειψε η Ρίτα Κούλιτζ, απεβίωσε ο ατζέντης του και ακυρώθηκε το δισκογραφικό του συμβόλαιο με την Polygram. Επανήλθε κάπως στο προσκήνιο δεκαέξι ολόκληρα χρόνια αργότερα, το 1996, όταν ο Τζον Σέιλς του προσέφερε το ρόλο ενός τεξανού σερίφη στο Lone Star.
Ανάμεσα Σε Δύο Κόσμους (1997), Κέβιν Κόστνερ
O Κόστνερ φλέρταρε με την προσωπική του καταστροφή και πριν το Postman. Η σκηνοθετική του απόπειρα στο Χορεύοντας Με Τους Λύκους, ανέτρεψε τα προγνωστικά τον έφτασε στα Όσκαρ, αλλά επηρέασε τις μετέπειτα επιλογές του με αποκορύφωμα τον Υδάτινο Κόσμο (1995) που υπήρξε παταγώδης εμπορική αποτυχία.
Θα περίμενε κανείς να είναι πιο προσεκτικός πριν επιλέξει το ρόλο στον Ταχυδρόμο, όμως εκείνος όχι μόνο τον ανέλαβε αλλά προσφέρθηκε και να σκηνοθετήσει την ταινία. Το μπάτζετ άγγιξε τα 80 εκατομμύρια δολάρια. Το box-office απέδωσε μόλις 18. Nuff said…
Η Πριγκίπισσα Κέλλυ (1929), Γκλόρια Σουάνσον
Η Σουάνσον ήταν η βασίλισσα του βωβού κινηματογράφου και αυτή η ταινία στο πλευρό του Έρικ Φον Στρόχαιμ, γεμάτη σεξ και μελόδραμα για τα δεδομένα της εποχής, προοριζόταν να εκτινάξει την καριέρα της. Παρόλ’ αυτά οι δυο τους έγιναν μπίλιες και ο παραγωγός –κι εραστής της Γκλόρια- Τζόσεφ Κένεϊ απέλυσε τον Έρικ. Η ταινία δεν τελείωσε ποτέ επιτυχώς σεναριακά (η Σουάνσον μάλιστα έβγαλε μόνη της ένα εναλλακτικό τέλος το 1931). Η όλη ιστορία της έκανε πολύ κακό και λίγα χρόνια αργότερα σταμάτησε την καριέρα της.
Γλυκά Σκότωσέ Με (2002), Τζόσεφ Φάινς-Χέδερ Γκράχαμ
Στο ντεμπούτο του στις αγγλόφωνες παραγωγές ο κινέζος Τσεν Κάιγκεμε μάλλον δε ζήτησε συμβουλές από κανέναν. Κατάφερε να αποτύχει παρότι είχε στα χέρια του μια ασφαλή σεναριακή επιλογή, το κλασσικό ερωτικό δράμα όπου πρωταγωνιστούσαν δύο τότε αρκετά δημοφιλή αστέρια.
Μπορεί να έφταιγε η σκηνή -που θα θύμιζε σήμερα 50 Shades of Grey– όπου ο Φάινς χρησιμοποιεί ένα μαντήλι… ας πούμε με λίγο περίεργο τρόπο. Μπορεί να φταίει η άλλη σκηνή όπου ο Φάινς κυνηγάει έναν κλέφτη, τον σαπίζει στο ξύλο και το ζεύγος πανηγυρίζει σαν να μην υπάρχει αύριο. Σίγουρα το φιλμ αποτέλεσε τελευταία ευκαιρία να δει κανείς τον Φάινς και την Γκράχαμ ως ρομαντικούς πρωταγωνιστές, είτε μαζί είτε χώρια.
Ο Ήχος του Κεραυνού (2005), Έντουαρντ Μπερνς
Αυτή την ταινία πιθανότατα ελάχιστοι την έχουν ακουστά και υπάρχουν αρκετά καλοί λόγοι για αυτό. Προοριζόταν να είναι μια επική αναπαράσταση της ιστορίας του Ρέι Μπράντμπερι, σκηνοθετημένη από τον Ρένι Χάρλιν με πρωταγωνιστή τον Πιρς Μπρόσναν. και μπάτζετ γύρω στα ογδόντα εκατομμύρια δολάρια. Όμως ο Χάρλιν εγκατέλειψε, ο Μπερνς sαντικατέστησε τον Μπρόσναν και η εταιρία παραγωγής Franchise Picturesχ ρεοκόπησε στη μέση των γυρισμάτων. Με τα τριάντα εκατομμύρια που απέμειναν στη διάθεση της παραγωγής ήταν επόμενο τα ειδικά εφέ να δείχνουν επιεικώς απαράδεκτα.
Η αποτυχία του φιλμ ήταν τόσο προβλέψιμη που η ταινία δεν προωθήθηκε καν. Απέσπασε με το ζόρι δύο εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία. Ο μεγάλος χαμένος βέβαια ήταν ο Μπερν που δεν έπαιξε ποτέ ξανά σε μεγάλη παραγωγή κι εργάζεται πλέον σε low-budget παραγωγές ως σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Χάντσον Χοκ, Το Γεράκι (1991), Μπρους Γουίλις
Μετά την τρομερή επιτυχία του Πολύ Σκληρός Για Να Πεθάνει, ο Γουίλις ήταν περιζήτητος. Παρόλα αυτά οι περισσότερες επιλογές του ήταν ατυχείς καμία όμως τόσο όσο το Hudson Hawk. Το χειρότερο όμως είναι πως συμμετείχε και στη συγγραφή του σεναρίου, άρα δύσκολα θα μπορούσε να γλιτώσει τον εαυτό του από το ναυάγιο.
Επρόκειτο για ένα ριψοκίνδυνο μίγμα θρίλερ συνωμοσίας και μιούζικαλ φάρσας με τον Γουίλις και τον συμπρωταγωνιστή Ντάνι Αϊέλο να προσπαθούν να συγχρονιστούν στο τραγούδι ληστεύοντας. Χάλια. Οι κριτικές δεν ήταν καν ευγενικές, το κοινό έτρεξε να κρυφτεί και η καριέρα του Γουίλις έμοιαζε να τελειώνει. Χάρις στον Κουεντίν Ταραντίνο και το Pulp Fiction αυτό δε συνέβη. Και ήρθε αργότερα η Έκτη Αίσθηση για να τον σώσει οριστικά από, το μεγαλύτερο ίσως, κινηματογραφικό κάζο της δεκαετίας του ‘90.
