Το Λύκειο Αρχαίου Δράματος ξεκινά

Βασικός χώρος διεξαγωγής του Λυκείου είναι το αρχαίο Στάδιο στο Ασκληπιείο Επιδαύρου. Σε αυτό θα καταλήξει καi η παράσταση των Βακχών των σπουδαστών, στο τέλος εργαστηρίου με τους Rootlessroot και τη Μάρθα Φριντζήλα.

Δεν το πιστεύαμε. Λέγαμε «Χίμαιρες». Κρίση έχουμε. Το Φεστιβάλ λεφτά δεν έχει. Το Υπουργείο είναι απένταρο. Τα πάντα είναι εναντίον του. Κι όμως. Το Λύκειο Αρχαίου Δράματος, το όραμα του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για τα Επιδαύρια, κι ένα προσωπικό στοίχημα από την ώρα που ανέλαβε τα ηνία του Ελληνικού Φεστιβάλ, είναι γεγονός, γίνεται θεσμός το 2017 και περιλαμβάνεται στο Διεθνές Δίκτυο Αρχαίου Δράματος, που ανακοίνωσε η υπουργός Πολιτισμού πρόσφατα. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο πείσμα κάποιων ανθρώπων. Αν θέλουμε να δώσουμε ένα συγκεκριμένο όνομα, αυτό είναι της υπεύθυνης του Λυκείου, θεατρολόγου, θεατροπαιδαγωγού, σκηνοθέτιδας (και columnist της Popaganda) Τζωρτζίνας Κακουδάκη, με εμπειρία στη διεύθυνση θεατρικών εργαστηρίων σε πανεπιστημιακά φεστιβάλ θεάτρου στο εξωτερικό.

Το σχέδιο που πρωτοανακοινώθηκε με τυμπανοκρουσίες και μεγαλόστομες ομιλίες πολιτικών αρχόντων (ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης παρά τις on camera υποσχέσεις σφυρίζει αδιάφορα, πληροφορούμαστε, στο επίμαχο οικονομικό σκέλος) ξεκινάει τον προσεχή Ιούλιο. Μπορεί να είναι μικρότερης εμβέλειας από αυτό που εξαγγέλθηκε τον ζεστό περσινό Αύγουστο στο Ξενία της Επιδαύρου, να μην έχει 300 σπουδαστές (αυστηρώς, δραματικών σχολών ή αποφοίτους τους) αλλά μόνο 100 (ήδη υπάρχουν 50 δηλώσεις συμμετοχής!), και τελικά να μην διεξάγεται στο ειδυλλιακό περιβάλλον μιας κατασκήνωσης μέσα στο αλσύλιο του αρχαιολογικού χώρου, αλλά αισίως θα πραγματοποιηθεί, από 4 έως και 19 Ιουλίου, μεταξύ άλλων, στο αρχαίο Στάδιο της Επιδαύρου, στο Μικρό αρχαίο θέατρό της, στα προαύλια ιστορικών εκκλησιών, έχοντας κεντρικό θεματικό κορμό την Έλευση του Ξένου, οργανική διασύνδεση με την τοπική κοινωνία και ζωή, ακόμη και με τις παραστάσεις, και, τέλος, σοβαρούς διδάσκοντες. Έγινε δουλειά.

Το σχέδιο της κατασκήνωσης του Λυκείου προχωρά με πολύ αργά βήματα οπότε το Φεστιβάλ κατέφυγε στο plan b. Φέτος οι 170 συνολικά σπουδαστές και καθηγητές θα φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και δωμάτια του Λυγουριού. “Tα επόμενα χρόνια οι υποδομές στο αλσύλιο θα είναι έτοιμες», εκτιμά η Τζωρτζίνα Κακουδάκη. «Είναι προτεραιότητα για εμάς να υπάρχει συμβίωση, η αίσθηση της κοινότητας».

Kαι το θεατράκι της Μικρής Επιδαύρου επιστρατεύεται από το Λύκειο.

Αναμένονται μεγαλύτερα ανοίγματα του χρόνου, ώστε να εδραιωθεί ένα δίκτυο από Ακαδημίες Θεάτρου, Πανεπιστήμια και Δραματικές Σχολές. Οι επαφές με το εξωτερικό συνεχίζονται εντατικά. Φέτος είναι πιλοτικό το στάδιο. Η αρχή έπρεπε να γίνει. Και γίνεται.

Άντολφ Σαπίρο, ο πολυβραβευμένος θεατράνθρωπος, βετεράνος στη τσεχοφική δραματουργία και επιτιμος διδάκτωρ στο Χάρβαρντ. Φιλίπ Ζαρίλι, γκουρού στην προετοιμασία του σώματος και στην έκκληση ενέργειας σε επαφή με τη φύση. Σιμόν Αμπκαριάν και Κατρίν Σαούμ Αμπκαριάν, βασικοί συντελεστές του Θεάτρου του Ήλιου της Αριάν Μνουσκίν και μύστες στην ινδική παράδοση όρχησης. Ροζάλμπα Τόρες Γουερέρο, μέλος των Rosas της Αν Τερέζ ντε Κεερσμαεκερ και των Μπαλέτων C de la B και φοβερό ουρί στις Φαίδρες του Βαρλικόφσκι. Ενρίκο Μποναβέρα, ο τελευταίος Αρλεκίνος του Τζιόρτζιο Στρέλερ. Μερικοί από τους ξένους φετινούς καθηγητές του Λυκείου, που στόχο έχει να δίνει μια γενική εικόνα για το πώς μπορεί να παιχτεί το αρχαίο δράμα σήμερα. «Η πολυσημία είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Λυκείου», υπογραμμίζει η Τζωρτζίνα Κακουδάκη.

https://www.youtube.com/watch?v=upbIFQm7_DA

Η world μουσική θα συναντά τους κυκλωτικούς χορούς και οι παραδοσιακές φόρμες (Κατάκαλι-Μπούτο) θα διασταυρώνονται με την ελληνική παράδοση (μέσα από το εργαστήρι της Ρηνιώς Κυριαζής, του Κωνσταντίνου Ντέλλα και της Μιράντας Τερζοπούλου). Κι αυτές με τη σειρά τους θα συναντούν το σήμερα και τη σύγχρονη εμπειρία. Το σώμα και η ενέργειά του στο πλαίσιο του Χορού θα βρεθούν στο επίκεντρο του Λυκείου φέτος μαζί με την κωμωδία (μέσα και από την μελέτη της χρήσης της μάσκας, με διδάσκοντες δυο ειδικούς της, τον Μποναβέρα και τον Σίμο Κακάλα). «Δηλαδή, ένα είδος πρότερης γνώσης θα συνδιαλέγεται με κάτι σημερινό», σχολιάζει η Κακουδάκη. «Δεν μιλάμε για πασαλείμματα. ‘Οταν θα ζητάει από τα παιδιά ο σκηνοθέτης κάτι θα ξέρουν πώς γίνεται. Είναι ένα μαθητοκεντρικό project. Θέλουμε να φτιάξουμε μαθητές που όταν τους πάρουν σε masterclass θα ξέρουν πώς να ακολουθούν. Γι’αυτό επιμένουμε στη διατύπωση «συνεχιζόμενη κατάρτιση». Μαθαίνεις την τεχνογνωσία. Πρόκειται για ένα παιδαγωγικό κλειδί κι όχι για μια δεδομένη κατάσταση της τέχνης. Δεν θα ακολουθείται το όραμα ενός γκουρού, αλλά θα παρέχεται μια τεχνογνωσία μέσα από συγκεκριμένη κατάρτιση».

Οι σκιερές αυλές των βυζαντινών ναίσκων του Λυγουριού του Δήμου Επιδαύρου θα φιλοξενήσουν αρκετά εργαστήρια.

Τα εργαστήρια των διδασκόντων (ανάμεσά τους και η Μάρθα Φριτζήλα) λένε κάποια πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση, μολονότι, πρέπει να σημειώσουμε, το πρόγραμμα σπουδών (πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Ναυπλίου) δεν θα εξαντλείται μόνον σε αυτά. Θα υπάρχουν παράλληλα events, όπως προβολές ταινιών κάτω από τα αστέρια, παρακολούθηση προβών στην Επίδαυρο, ξεναγήσεις στον αρχαιολογικό χώρο από τον ίδιο τον Β.Λαμπρινουδάκη, ξενάγηση στο Ναύπλιο, αλλά και εργαστήρι που κ θα καυαλήξει σε παράσταση στο αρχαίο Στάδιο. «Ενθαρρύνουμε την εντοπιότητα. Περιμένουμε πραγματικά πώς και πώς στις 16 Ιουλίου να πάμε 100 άτομα στο πανηγύρι του χωριού», αποκαλύπτει η Τζωρτζίνα Κακουδάκη.

Ως προς το πρόγραμμα των μαθημάτων,το εντατικό εργαστήριο (διάρκειας δυόμισι ημερών) “Μετατρέποντας όλο το σώμα σε μάτια” του Φιλίπ Ζαρίλι, καθηγητή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Έξετερ, θα χρησιμοποιήσει ψυχοσωματικές ασκήσεις που προέρχονται από τo Tai Chi, την πολεμική τέχνη Kalarippayattu από την Κεράλα της Ινδίας και τη γιόγκα.

Οι Rosalba Torres Guerrero, Koen Augustinen και  Guy Cools στο εργαστήριο “Dancing Birds” αντλούν απ’ τον παραδοσιακό αραβικό χορό dabk τον οποίο συνδέουν με την δυναμική των παραδοσιακών Ελληνικών κυκλικών χορών. Θα μοιραστούν επίσης τους καρπούς της έρευνάς τους για τοελληνικό μοιρολόι, εστιάζοντας στην «αφήγηση και την σωματική δράση».

Στο εργαστήριο «Δημιουργώντας τους κωμικούς χαρακτήρες» ο Ενρίκο Μποναβέρα δένει την δραματουργία της Commedia Nuova του Μενάνδρου με την Commedia dell’Arte, μέσω της κοινής χρήσης της μάσκας και μέσα από το φυσικό στυλιζάρισμα των χαρακτήρων. Το πρόγραμμα του εργαστηρίου περιλαμβάνει ασκήσεις φυσιογνωμίας, ρυθμού, περπατήματος από τα ζώα στον άνθρωπο και αντίστροφα.

Η έκπληξη του Λυκείου είναι η χορεύτρια δυναμίτης Rosalba Torres Guerrero, που θα μυήσει τους σπουδαστές στα μυστικά των τεχνικών του ινδικού Κατάκαλι (στη φωτό σε σκηνή από τις Φαίδρες του Βαρλικόφσκι)

Η τεχνική “Fighting Monkey” θα είναι ένα 7ήμερο σεμινάριο της RootlessRoot (Λίντα Καπετανέα και Jozef Frucek) ενώ η Μάρθα Φριντζήλα θα κάνει ένα εργαστήριο που θα καταλήξει σε παράσταση των “Βακχών” στο Στάδιο, σε συνεργασία με το Αττικό Σχολείο Αρχαίου Δράματος

Οι Abkarian στο εργαστήρι με τίτλο «Σπουδή στην Ηλέκτρα» δουλεύουν τον «Χορό» μέσα από τις μεθόδους του Κατάκαλι. Ο Σίμος Κακάλας στο εργαστήρι «Δημόσιο πρόσωπο» ανιχνεύει το ρόλο του Μύθου στο αρχαίο δράμα, ενώ ο Κωνταντίνος Ντέλλας (πρωτοχορευτής, μεταξύ άλλων, στο Λύκειο Ελληνίδων) θα αξιοποιήσει τον Ελληνικό παραδοσιακό Χορό ως μέσο επαναπροσδιορισμού της κλίμακας.

O Σωτήρης Καραμεσίνης θα αναπτύξει τη μέθοδο ”MUSA” (μουσικό σύστημα υποκριτικής), που είναι εμπνευσμένη από τον αρχαίο ηθοποιό και πρόκειται για μια σωματική και ψυχική μέθοδο άσκησης, κατάρτιση και προετοιμασία των ηθοποιών, χρησιμοποιώντας την μουσική ως κινητήρια δύναμη και καταλύτη της διαδικασίας της υποκριτικής.