Φοίβος Κρομμύδας
Ταινία: 12 Χρόνια Σκλάβος – Οι Χρυσές Σφαίρες μίλησαν, το πρεστίζ που έχει αποκτήσει ακόμα και πριν τη βράβευση είναι κάτι παραπάνω από εμφανές, οπότε (άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι) δε θα προκαλέσει καμία έκπληξη η «παρασημοφόρηση» του Μακουίν.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, Gravity – Εδώ μιλάει το σκηνικό και τίποτα άλλο. Η συγκεκριμένη ταινία κατάφερε να μαγέψει λόγω μιας σκηνοθεσίας που κατάφερε να κρύψει το αφελέστατο σενάριο. Άρα μάλλον μια καλή μπλοκμπάστερ σκηνοθεσία, κουτί για τις οσκαρικές προδιαγραφές.
Σενάριο: Οδηγός Διαπλοκής – Η σένια γραφή των δύο σεναριογράφων Έρικ Γουόρεν Σίνγκερ και Ντέιβιντ Ο. Ράσελ, κατάφερε να κάνει το εν λόγω φιλμ μια 100% καλοδουλεμένη εμπειρία, άξια βραβείου. Και να μην το πάρει αυτή και να πάει στο Δικός Της, το έτερο γκανιάν, ικανοποιημένοι δηλώνουμε.
Α’ Ανδρικός Ρόλος: Μάθιου Μακόναχι, Dallas Buyers Club – Είπαμε, ως Popaganda τα λεφτά μας για το συγκεκριμένο Όσκαρ τα σπρώχνουμε στον Μακόναχι. Η καλύτερη μέχρι στιγμής ερμηνεία του είναι κάτι που δε σηκώνει συζήτηση, ενώ και στο εξωτερικό δείχνουν να συμμερίζονται την ίδια άποψη.
Β’ Ανδρικός Ρόλος: Τζάρεντ Λίτo, Dallas Buyers Club – Ο Μακόναχι δεν ήταν ο μόνος που έκλεψε τις εντυπώσεις στο Dallas Buyers Club. Ισοβαρή εντύπωση προκάλεσε και η καθηλωτική και απόλυτα πειστική ερμηνεία του Τζάρεντ Λίτο στο λούμπεν ρόλο που κλήθηκε να παίξει, διχάζοντας το κοινό σχετικά με το ποιος ήταν καλύτερος από τους δύο. Και ναι, ήταν μια ερμηνεία οσκαρικών προδιαγραφών.
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Κέιτ Μπλάνσετ, Θλιμμένη Τζάσμιν – Άλλο ένα μεγάλο φαβορί που φάνηκε ήδη από την πρώτη προβολή της ταινίας. Η Μπλάνσετ για μια ακόμα φορά αποδεικνύει το ερμηνευτικό μεγαλείο της και ένα εκτόπισμα που αναγνωρίσθηκε ήδη από άλλα παρεμφερή βραβεία. Αν δεν το πάρει, κάτι πήγε πολύ στραβά.
Β’ Γυναικείος Ρόλος: Τζουν Σκουίμπ, Nεμπράσκα – Ασυζητητί, όσο και να έλαμψε ο Μπρους Ντερν με την εκπληκτική του ηθοποιία, η σκηνή που η Σκουίμπ γίνεται ένας άτυπος «πάτερ φαμίλια» για να διώξει μακριά τα αρπακτικά που καιροσκοπούν, έχει τη στόφα αυτών των σκηνών που αναδεικνύουν τους ουσιαστικούς δεύτερους ρόλους, αυτούς που αξίζουν βράβευση.
Μουσική: Στίβεν Πράις, Gravity – Αν κάτι υπήρξε καλογραμμένο στο Gravity, αυτό δεν ήταν το σενάριο, αλλά η κάθε παρτιτούρα που είχε κάτι από την πομπώδη υφή αντίστοιχων βραβευμένων blockbuster soundtracks του παρελθόντος. Άρα καραμπαντάμ oscar material.
Ξένη Ταινία: Η Τέλεια Ομορφιά, Πάολο Σορεντίνο – Ασυναγώνιστη απ’ όλες τις απόψεις, η νέα ταινία του Σορεντίνο κρύβει αυτή την εξωτική μαγεία που, ναι μεν απέχει από τα στείρα ακαδημαϊκά πρότυπα, μα και η ίδια η «Ακαδημία» μπορεί να αναγνωρίσει ως εξαίρετη.
Ο Φοίβος Κρομμύδας γράφει τις ταινίες της εβδομάδας στην Popaganda.
Άκης Καπράνος
Η χαρά του σινεφίλ μπουκερά.
Από τότε που οι υποψήφιες ταινίες αυξήθηκαν από πέντε σε δέκα, η Ακαδημία κέρδισε σε διπλωματικούς πόντους – η δουλειά των οσκαρικών μπουκεράδων όμως δεν έγινε δα και πιο δύσκολη. Τα φαβορί εξακολουθούν να ισχύουν, το ίδιο και οι σημάνσεις που πολλές φορές «καρφώνουν» το νικητή.
Και αν τώρα με το «ανέβασμα» της τηλεόρασης οι Χρυσές Σφαίρες δείχνουν πολύ μπερδεμένες για όσους σημειώνουν τα προγνωστικά, τώρα έχουμε και ένα νέο δείκτη βραβεύσεων: τα BAFTA. Δηλαδή τα βραβεία της Βρετανικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας. Τώρα μη μου πείτε από πού κι ως που. Δείτε απλά τι βράβευσαν οι άνθρωποι. Καλύτερη ταινία, για παράδειγμα, πήρε το 12 Χρόνια Σκλάβος και καλύτερου σκηνοθέτη το… Gravity του Αλφόνσο Κουαρόν. Η Γηραιά Αλβιόνα χώνεται πλέον ανοιχτά σε χολιγουντιανές παραγωγές και το σκεπτικό των κριτών πλέον κινείται σε αμερικάνικες συχνότητες.
Όχι βέβαια πως περιμέναμε να τσιμπήσει BAFTA η Κέιτ Μπλάνσετ για να σιγουρέψουμε τις πιθανότητες: κανείς σοβαρός παρατηρητής των Όσκαρ δεν πίστεψε πως η ηθοποιός ενδέχεται να χάσει το αγαλματάκι μετά το ψευτοσκάνδαλο που ξανάβαλε μπροστά η Μία Φάροου, την οποία κανείς στην αμερικάνικη Ακαδημία δεν παίρνει στα σοβαρά. Πλάκα – πλάκα, ούτε καν στις ταινίες του Γούντι Άλεν δεν κατόρθωσε να κερδίσει βραβείο – τι βραβείο, ούτε καν υποψήφια δε βρέθηκε ποτέ!
Στο τομέα της καλύτερης ταινίας, με τρεις να βρίσκονται μπροστά (τον Oδηγό Διαπλοκής, το Gravity και το 12 Χρόνια Σκλάβος), η ταινία του Στιβ Μακ Κουίν δείχνει για μένα η επικρατέστερη, με τον Αλφόνσο Κουαρόν να τσιμπά το αγαλματάκι για τη σκηνοθεσία (επίσης δίνω στον Στίβεν Πράις του Gravity και το βραβείο μουσικής).
Οι δεύτεροι ρόλοι, πάντα μια παιχνιδιάρικη κατηγορία. Ο Τζάρεντ Λέτο όμως μοιάζει να το έχει βέβαιο για το Dallas Buyers Club ενώ στις γυναίκες, η Λουπίτα Νιόνγκο του «Σκλάβου» συναγωνίζεται τη Τζένιφερ Λόρενς στον Οδηγό Διαπλοκής – η τελευταία κιόλας είναι που πήρε τα εν λόγω BAFTA αλλά… δεν ήταν εκεί για να το παραλάβει (είναι ένα κάποιο σημάδι κι αυτό). Α, και για τον Μάθιου Μακόναχι δεν το κουβεντιάζουμε καν, έτσι;
Το σενάριο ως κατηγορία χωρίζεται σε αυθεντικό και διασκευασμένο. Και στα πρώτα, παίζουν πολλοί καλοί μαζεμένοι. Ο Σπάικ Τζόνζι του Her κέρδισε μάλιστα τα περισσότερα προπορευόμενα βραβεία – είναι όμως φαβορί; Μπορεί και να είναι. Έχει όμως από δίπλα τον Οδηγό Διαπλοκής και το υπέροχο σενάριο του Μπομπ Νέλσον για το Νεμπράσκα (στο οποίο μην εκπλαγείτε αν πάει το Όσκαρ φωτογραφίας για την εξαιρετική ασπρόμαυρη δουλειά του Φαίδωνα Παπαμιχαήλ). Στο διασκευασμένο, και πάλι ο «Σκλάβος» που διασκεύασε ο Τζον Ρίντλεϊ έχει τις περισσότερες πιθανότητες νίκης, με την Φιλομίνα (που κέρδισε το βραβείο σεναρίου στη Βενετία) να ακολουθεί.
Τέλος απομένουν τα ξενόγλωσσα και κανείς δεν έχει κατορθώσει να αποκωδικοποιήσει το σκεπτικό των αμερικανών κριτικών. Οι περισσότεροι στηρίζουν την Τέλεια Ομορφιά του Πάολο Σορεντίνο – πήρε άλλωστε, και τη Χρυσή Σφαίρα, και το Bafta. Στις Σφαίρες όμως δεν βρισκόταν συν-υποψήφιο το «Ομάρ» από την Παλαιστίνη, το οποίο και μπορεί να κάνει την έκπληξη.
Όπως και να’ χει, στημένοι θα’ μαστε για το όλο σόου, που θα προσδώσει στη κινηματογραφική βιομηχανία, έστω και για λίγες ώρες, κάτι από τη χαμένη της λάμψη.
O Άκης Καπράνος γράφει για ταινίες στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
