Στις 16/4/1994, ο Kurt Cobain παίρνει εξιτήριο από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον για πολυτελή κλινική απεξάρτησης, το όνομα της οποίας παραμένει μυστικό. Ακόμα και από την Courtney που δηλώνει στο SPIN «φοβάμαι ότι θέλουν να τον σκοτώσουν». H υπόλοιπη παγκόσμια ‘In Utero tour’ ακυρώνεται, προκαλώντας ουσιαστικά τη βαθιά ρωγμή στις σχέσεις της μπάντας με τον David Geffen και την DGC, η οποία φυσικά χάνει εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Bono εκφράζει τη συμπαράστασή του από σκηνής, ο Steve Albini δηλώνει «εγώ του τα λεγα, δεν είναι ένα να μπλέκεις με τους κοστουμάτους», ενώ ο Alexi Lalas του αφιερώνει τη νίκη των ΗΠΑ επί της Ελβετίας στην πρεμιέρα του Μουντιάλ της Αμερικής.
Στις 21/8 ολοκληρώνει το πρόγραμμα και δίνει αποκλειστική συνέντευξη στον αγαπημένο του Everett True του Melody Maker (τον δημοσιογράφο που έσερνε το καροτσάκι στην περίφημη εμφάνιση στο φεστιβάλ του Reading δύο χρόνια πριν). Δηλώνει ότι άκουγε μόνο Vaselines και gangsta rap όσο καιρό έκανε το πρόγραμμα και (από σνομπισμό;) αναρωτιέται ποιος είναι ο Trent Reznor των Nine Inch Nails που στο μεταξύ τον έχει διαδεχθεί για τα καλά στο θρόνο του εκφραστή της εφηβικής απόγνωσης με το The Downward Spiral που σπάει ταμεία μετατρέποντας τους slackers της Generation-X σε βίαιους νιχιλιστές. Στην ίδια συνέντευξη ο Cobain αποκαλύπτει ότι μπαίνει στο στούντιο με τον Michael Stipe των REM για το πρότζεκτ Athens, Aberdeen που είχαν στα σκαριά πριν την κατάρρευση. Την είδηση μεταδίδει σε έκτακτο MTV News η Tabitha Soren με την υποσημείωση ότι τα υπόλοιπα μέλη των Nirvana φέρονται να είναι ενοχλημένα καθώς δεν το γνώριζαν.
Τα Χριστούγεννα, κι ενώ το Time κυκλοφορεί με το παραδοσιακό εξώφυλλο για το πρόσωπο της χρονιάς μοιρασμένο στα δύο με τον Cobain να μοιράζεται τον τίτλο με τον Bill Clinton, δημοσιεύονται στο EW φωτογραφίες των Kurt-Courtney να βγαίνουν από ξενοδοχείο στη Νέα Υόρκη. Ανήμερα των 28ων γενεθλίων του, κυκλοφορεί ο δίσκος των Athens, Aberdeen που παίρνει χλιαρές κριτικές, ο Michael Azerrad γράφει «δύο καλοί φίλοι δε γίνονται απαραίτητα καλοί συνεργάτες». Το άλμπουμ τιτλοφορείται προφητικά (και μάλλον όχι τυχαία) Love Out Of The Hole – ένα μήνα αργότερα ο Kurt καταθέτει αίτηση διαζυγίου. Η Courtney βγαίνει στην αντεπίθεση δηλώνοντας στο Rolling Stone ότι «ο Kurt με βύθισε στα ναρκωτικά» και ξεκινάει δικαστικό αγώνα για την επιμέλεια της Frances Bean και το ύψος της διατροφής.
Το καλοκαίρι του ’95 οι Nirvana ξαναμπαίνουν στούντιο με παραγωγό, έπειτα από αδιάλλακτη ντιρεκτίβα της εταιρείας, τον Rick Rubin. Ο δίσκος που προκύπτει λέγεται Vanity Chair και είναι ότι χειρότερο έχουν κάνει μέχρι τότε – σίγουρα το ντουέτο με τον Robert Plant δε βοηθά. Στην παγκόσμια περιοδεία ‘Grunge Is Dead’ πολλές ημερομηνίες ακυρώνονται λόγω του διαχρονικού στομαχικού του προβλήματος. Ανάμεσά τους και το live στο ΟΑΚΑ.
Το συγκρότημα με διαταραγμένες πια τις σχέσεις μεταξύ των τριών μελών, κηρύσσει hiatus στις αρχές του 1996. O Dave Grohl φτιάχνει νέα μπάντα – τους Poo Tighters που γίνονται με τη μία οι νέοι αγαπημένοι των αμερικάνικων μουσικών μίντια, ενώ ο Krist Novoselic – αυτός ο αγαθός μπασίστας γίγαντας – καταπιάνεται με grunge διασκευές κροατικών παραδοσιακών τραγουδιών. Η δημοτικότητα του Cobain πιάνει all time πάτο και το NME δε χάνει την ευκαιρία. Κυκλοφορεί πρωτοσέλιδη δήλωση του Liam των Oasis “Kurt’s middle name is Gallagher” με την οποία τον καλεί να δοκιμάσει την τύχη του μαζί τους στη Μεγάλη Βρετανία.
Ο ίδιος ο Kurt αποτραβιέται λίγο από τα φώτα της δημοσιότητας και χωρίς πολύ προώθηση κυκλοφορεί τον Μάρτιο του 1998 το Heroes ένα άλμπουμ με ημιακουστικές folk διασκευές σε αγαπημένα του κομμάτια, από Stooges μέχρι Gun Club. Παρά τo ντουέτο με τον Lou Reed στο “Satellite Of Love” (κι εμφάνιση στο βίντεοκλιπ με κοντό οξυζεναρισμένο μαλλί), ο δίσκος πάει άπατος.
Επόμενο βήμα; Σινεμά. Με β’ ρόλο στη νέα ταινία του Jim Jarmusch, cameo στο S1ngles II, συμμετοχή σε σάουντρακ του Badalamenti για ταινία του Lynch. Επιζεί στην εποχή του internet, όχι τόσο ως μουσικός αλλά κυρίως ως celebrity. Βγαίνει με την Justine Frischmann των Elastica που δηλώνει «αυτός είναι αρσενικό, όχι σαν τους britpop φλώρους» – το NME απαντά με εξώφυλλο του νέου ζευγαριού και τίτλο “Meet The Has Beens”.
Δισκογραφικά, επιστρέφει το 2004, σχεδόν ξοφλημένος. Συνεργάζεται με τον επίσης παραπαίοντα Trent Reznor (άλλωστε έχει μάθει πια ποιος είναι) και το αποτέλεσμα είναι το Black (Not Frances), ένα industrial σκοτεινό αριστούργημα που υμνείται παντού με τα συνηθισμένα cover stories για «το μεγάλο comeback» και των δυο τους. Η επιτυχία τον ξαναβάζει στο χάρτη. Κάτι που φαίνεται στην επανεμφάνιση της Courtney που μυρίζεται ψητό και δηλώνει «ήξερα ότι ο Kurt δεν έχει χάσει τη Μούσα του και μαντέψτε ποια είναι αυτή» αλλά και στα υποτιμητικά σχόλια του Billy Corgan “this electrothing is full of shit”. Κάνει φωνητικά στο στον δεύτερο δίσκο των Gorillaz κι όλα μοιάζουν να διορθώνουν. Μέχρι το επόμενο μοιραίο λάθος. Το IDM άλμπουμ που κυκλοφορεί στη Warp με τίτλο Shaun Kemp (φόρος τιμής στον παλαίμαχο σταρ των Seattle Supersonics) όπου για πρώτη φορά πειραματίζεται με την κονσόλα υπό την επιμέλεια του Kid 606. Το αποτέλεσμα είναι ακατάληπτο, το Pitchfork του βάζει 0.3 και παντού συνοδεύεται με τη φράση «Το Metal Machine Music του 21ου αιώνα».
Στραπατσαρισμένος ξανά, βρίσκει καταφύγιο σε γνώριμη αγκαλιά. Στις 12/9 του 2008 ξαναπαντρεύεται την, σχεδιάστρια μόδας πια, Courtney Love, γίνεται κεντρικό μοντέλο της κολεξιόν της και ομολογεί στο 16σελιδο αφιέρωμα του GQ «θέλω να γεράσω δίπλα της». Μιλάει για το νέο hipster friendly look του στον David Letterman φορώντας κοκκάλινα γυαλιά, εμφανίζεται ως guest παίζοντας τον εαυτό του σε επεισόδιο του Flight Of The Concords και φωτογραφίζεται δίπλα στον Barack Obama δηλώνοντας έμπρακτα την στήριξή του.
Κι ενώ τα στοιχήματα δίνουν και παίρνουν σε όλες τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού σχετικά με το ποια είναι η πλέον απίθανη επανένωση «των Smiths ή των Nirvana;», ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Primavera ανακοινώνει την επανένωση των θρύλων του grunge σε αποκλειστική του συνέντευξη στον Ηλία Πυκνάδα και το mixtape.gr. Το καταλανικό φεστιβάλ είναι η πρώτη στάση της “Never Nevermind” περιοδείας που φυσικά είναι το γεγονός της χρονιάς και θα φιλοξενηθεί απ’ όλα τα μεγάλα φεστιβάλ. Η, προγραμματισμένη για τον Σεπτέμβριο, συναυλία τους στον Λυκαβηττό, ακυρώνεται λόγω καταγγελιών για ακαταλληλότητα του αθηναϊκού θεάτρου, οι διοργανωτές κάνουν λόγο για «συναδελφικά χτυπήματα κάτω από το τραπέζι» και η Espresso κυκλοφορεί με το εξώφυλλο της χρονιάς.
«Ποιος δε θέλει τις ροκ συναυλίες στην Ελλάδα;»…
