Πόση καύλα αντέχει το αθηναϊκό κοινό;

Κυριακή. Τάε Κβο Ντο και σεξ. Φεστιβάλ ερωτισμού. Όλη η Αθήνα θέλει να περάσει από εδώ. Κόσμος μπαίνει, μπαίνει. Στα δωμάτια πίσω από τα μαύρα παραβάν στριμώχνονται, χωρούν, όλοι χωρούν, θέληση να υπάρχει, υπάρχει δηλαδή, το βλέπεις στα μάτια τους. Μπαίνω κι εγώ.

Βλέπω. Σώματα γυμνά. Χορεύουν, χαϊδεύονται, τρίβονται, καταπίνουν φωτιές, τρυπιούνται, δένονται, ξεγυμνώνονται κι άλλο, όσο δεν πάει, σάρκα κόκκινη, σαν τον Robbie Williams στο Rock DJ. Σώματα ντυμένα, μπουφάν, κασκόλ, κοιτούν, κρυφογελούν, ποθούν, ιδρώνουν. Μια θάλασσα από κινητά που καταγράφει (τραβάνε βίντεο για να τραβήξουν μαλακία μετά), ένας Βραζιλιάνος που κάνει σεξ με δύο κορίτσια, το ένα από τα δύο έχει τυλίξει τα πόδια της γύρω από τη μέση του, εκείνος την ακουμπά για λίγο στα γόνατα ενός θεατή που μένει απαθής, ένας πενηντάρης από δίπλα του, δημόσιος υπάλληλος των 80ς, πλησιάζει το κινητό του στα όργανα, βγάζει φωτογραφία, από κοντά, πολύ κοντά, θα γεμίσει η οθόνη του φλέβες, πόρους, υδρατμούς, αλλά μόνο η οθόνη του, ο Βραζιλιάνος σηκώνει το κορίτσι και πάλι ψηλά, ο άλλος τινάζει το παντελόνι του, δεν ξέρω από τι, πάλι καλά που υπάρχει εκείνο το ζευγάρι απέναντι μου, της ψιθυρίζει στο αυτί, γυρνάει και τον φιλά. Βγαίνω έξω.

Κάνω βόλτα στα περίπτερα. Βλέπω. Πλαστικά μουνιά με ονόματα μηνών. Ρωτάω τι διαφορά έχει ο Ιούνιος από τον Ιούλιο, ο Αύγουστος από τον Μάρτιο. Ο υπεύθυνος πολύ πρόθυμα μου απαντά ότι πολύ απλά το κάθε αιδοίο βασίζεται στο εκμαγείο του κοριτσιού του μήνα στο Penthouse, υπάρχουν και φωτογραφίες από τη διαδικασία κατασκευής πάνω στην συσκευασία.

Βλέπω μια πλαστική κούκλα τελευταίας τεχνολογίας. Είναι από αυτές που δίνουν την αίσθηση αληθινού κορμιού, για χάρη του ρεπορτάζ βάζω το δάχτυλο μου στον κόλπο της (ελπίζω να μην έχει μπει τίποτα άλλο πιο πριν), το παιδί από το περίπτερο βιάζεται να με πληροφορήσει ότι υπάρχει ειδικό εξάρτημα που το βάζεις στο αιδοίο της κούκλας πριν τη χρήση για να πάρει τη σωστή θερμοκρασία. «Την παίρνει;» ρωτώ. Δεν μου απαντά κανείς. Πρακτική πληροφορία: Η κούκλα στοιχίζει 2000 ευρώ, στην έκθεση μόλις 1300 ευρώ. Κανείς δεν έχει αγοράσει, μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Βλέπω ένα πολύ χρήσιμο γκατζετάκι για κορίτσια. Υπόσχεται δόνηση και στην κλειτορίδα και στο σημείο G. Μπορεί να συνδεθεί wireless με κινητό, σε αυτή την περίπτωση μπορείς να δονείσαι ανάλογα με τα κέφια εκείνου που παίζει με το κινητό του. Plus, το συγκεκριμένο sex toy μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της επαφής. «Μα καλά, πως θα μείνει στην θέση του όταν ο άλλος μπαινοβγαίνει μέσα σου;» εύλογη η απορία μου αλλά με διαβεβαιώνουν ότι κουμπώνει/εφαρμόζει σωστά και ότι όλοι οι καλοί χωράνε. Χμμμμ.

Βλέπω ότι το πιο καύλα περίπτερο στο φεστιβάλ ήταν αυτό με το λαδοτύρι Ζακύνθου.

Κόβω βόλτες. Μαζί μου είναι η Σ. Γνωρίζει την ερωτική σκηνή στο Λονδίνο, μένει εκεί πολλά χρόνια. Σε ένα festival μπορούσε κανείς να δοκιμάσει professional spanking, να δοκιμάσει, να δει αν του ταιριάζει, αν τον καυλώνει, να κάνει τέλος πάντων exploration. Εδώ δεν έχει τέτοια πράγματα.

Κόβω βόλτες. Ένα όμορφο κορίτσι γδύνεται στην κεντρική σκηνή. Μέχρι να περάσω από τα αγόρια, κυρίως, και τα κορίτσια που κοιτούν από κάτω (και θα το ξαναπώ, τραβούν ασταμάτητα βίντεο με το κινητό), μέχρι να φτάσω κοντά της δε φορά παρά μόνο τα παπούτσια της. Άνετη, γάτα, ξέρει ότι όλοι αυτοί κοιτούν, τι πειράζει, δεν είναι παρά ένα κορίτσι που δεν φορά ρούχα και χορεύει, ένα κορίτσι που κινείται στα τέσσερα. Φέρνει το πρόσωπό της κοντά στο δικό μου, έχει το βλέμμα που προσδοκούν τα αγόρια από ένα κορίτσι που βρίσκεται στα γόνατα, παραδομένη κι άπιαστη μαζί. Το βλέπεις στα μάτια της, μπορεί να σε κάνει ολόκληρο μια χαψιά.