Βιετνάμ, Μυανμάρ, Λάος, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Ινδία, Νεπάλ, Καζακστάν, Κιργιστάν, Γεωργία, Ελλάδα, είναι κάποιες από τις πολλές χώρες που έχουν ταξιδέψει τα τελευταία δύο χρόνια ο Kiran από την Αγγλία και η Frauke από την Ολλανδία, με τα ποδήλατα τους, για να προσφέρουν εθελοντική εργασία κυρίως σε camps προσφύγων και σε τοπικές δομές εκπαίδευσης.
«Στις εμπόλεμες ζώνες, όλες οι δομές εκπαίδευσης είχαν καταστραφεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα εκπαίδευσης», μου λέει η Frauke.
Ξεκίνησαν τα ταξίδια τους με το ποδήλατο τελείως αυθόρμητα θέλοντας ταυτόχρονα να προσφέρουν εθελοντική εργασία και ανθρωπιστική βοήθεια σε τοπικές κοινότητες κυρίως σε χώρες της Ασίας.
Η Frauke ξεκίνησε να δουλεύει εθελοντικά στο κομμάτι της εκπαίδευσης, διδάσκοντας Καλλιτεχνικά, Γεωγραφία, Δημοκρατία και Αγγλικά. Ο Kiran βοηθούσε εθελοντικά όπως μπορούσε στις δομές αυτές.
«Μόλις είδαμε την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές τις χώρες, αποφασίσαμε να συνεργαστούμε με γνωστούς και φίλους, έτσι ώστε να μαζέψουμε χρήματα για να εξασφαλίσουμε φαγητό για κάποιο διάστημα για αυτούς τους ανθρώπους, θέλαμε να βοηθήσουμε ακόμα περισσότερο, πέρα από την εκπαίδευση», μου λέει η Frauke.
Έτσι , ξεκίνησαν ένα blog μέσω του οποίου ενημέρωναν για τη δράση τους και τις ανάγκες που επικρατούσαν σε κάθε περιοχή που επισκέπτονταν. Ήρθαν σε επαφή με πολλούς ανθρώπους και κατάφεραν να μαζέψουν χρήματα ώστε να εξασφαλίσουν φαγητό σε κάποιες κοινότητες ακόμα και για ένα μήνα.
«Στη κοινωνική κουζίνα ΚΗΟRA, οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ένα πιάτο φαΐ, ή και παραπάνω, καθώς και καφέ, δωρεάν. Χωρίς ερωτήσεις»
Βιετνάμ, Μυανμάρ, Λάος, Καμπότζη, Ταϊλάνδη, Ινδία, Νεπάλ, Καζακστάν, Κιργιστάν, Γεωργία, Ελλάδα, είναι κάποιες από τις πολλές χώρες που έχουν ταξιδέψει τα τελευταία δύο χρόνια η Frauke από την Ολλανδία.
«Δεν θέλαμε απλώς να μείνουμε στην Αθήνα. Θέλαμε να προσφέρουμε εθελοντική εργασία, να κάνουμε κάτι. Θέλαμε να κοινωνικοποιηθούμε με ανθρώπους. Πιστεύω πως, αν βρίσκεσαι με ανθρώπους καθημερινά, θες και να κάνεις πράγματα μαζί τους. Είναι ωραίο».
Στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα με σκοπό να περάσουν τους πρώτους μήνες του χειμώνα στην Αθήνα. Από το Καζακστάν, μέσω Κωνσταντινούπολης, προσγειώθηκαν στη Χίο και από εκεί με καράβι έφτασαν στον Πειραιά, με τα ποδήλατα τους έφτασαν στο κέντρο της Αθήνας όπου έμειναν σε ένα hostel. Τα μέτρα πρόληψης για την αντιμετώπιση του Covid-19 είχαν εφαρμοστεί ήδη στις περισσότερες χώρες της Ασίας και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος που κατάφεραν να βρουν για να έρθουν στην Αθήνα.
«Ήρθαμε στην Αθήνα για να περάσουμε τον χειμώνα, δεν θέλαμε όμως να είμαστε απλώς τουρίστες. Δεν θέλαμε απλώς να μείνουμε εδώ. Θέλαμε να προσφέρουμε εθελοντική εργασία, να κάνουμε κάτι. Θέλαμε να κοινωνικοποιηθούμε με ανθρώπους. Πιστεύω πως, αν βρίσκεσαι με ανθρώπους καθημερινά, θες και να κάνεις πράγματα μαζί τους. Είναι ωραίο», λέει ο Kiran.
Τις πρώτες μέρες της διαμονής τους στην Αθήνα, έψαξαν να βρουν πού μπορούν να προσφέρουν εθελοντικά εργασία και αποφάσισαν να το κάνουν στην κοινωνική κουζίνα της KHORA. Εκεί βοηθούσαν αρκετές μέρες της εβδομάδας με τη παρασκευή του φαγητού καθώς και στη διανομή φαγητού και καφέ σε ανθρώπους, με τα ποδήλατα τους. Η KHORA είναι μία ένωση κοινωνικών ομάδων, χώρων και δράσεων η οποία βοηθά εκτοπισμένους ανθρώπους στην Αθήνα.
«Στη συγκεκριμένη κοινωνική κουζίνα, οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ένα πιάτο φαΐ, ή και παραπάνω, καθώς και καφέ, δωρεάν. Χωρίς ερωτήσεις», μου λέει ο Kiran.
Ο Kiran και η Frauke μένουν σε ένα μπαρ που λόγων των μέτρων για την covid19 παραμένει κλειστό.
Εδώ λοιπόν είναι το προσωρινό σπίτι τους.
Η Frauke προμηθεύτηκε μία ραπτομηχανή και στον ελεύθερο της χρόνο, όταν δε βοηθούσε στην κοινωνική κουζίνα, έφτιαχνε μάσκες για την προστασία από τον covid-19 με σκοπό να τις διανείμουν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Τον περασμένο Μάρτιο, τα πρώτα μέτρα αντιμετώπισης του covid-19 άρχισαν να εφαρμόζονται και στην Ελλάδα. Το κλείσιμο καταστημάτων, καφέ, μπαρ, χώρων εστίασης, μουσείων, κινηματογράφων τουριστικών καταλυμάτων, σχολείων και πανεπιστημίων ήταν μεταξύ αυτών. Ο Kiran και η Frauke έπρεπε να βρουν ένα μέρος για να μείνουν, καθώς το hostel όπου έμεναν έκλεισε και τα χρήματα που μπορούσαν να προσφέρουν για τη διαμονή τους ήταν περιορισμένα.
Κατά τη διάρκεια της αναζήτησης τους για κάποιο οικονομικό σπίτι ή δωμάτιο για να νοικιάσουν, κάτι το οποίο ήταν εξαιρετικά δύσκολο, εντελώς τυχαία, μαθαίνουν για έναν μουσικό και ιδιοκτήτη μπαρ, ο οποίος έφευγε για το εξωτερικό, καθώς το μπαρ που διατηρούσε στην Αθήνα θα παρέμενε κλειστό μέχρι την άρση των μέτρων για τον covid-19. Ύστερα από 15 λεπτά συζήτησης μαζί του, είχαν ένα μέρος για να μείνουν.
Επόμενη κίνηση για τη Frauke και τον Kiran ήταν να στήσουν τις απαραίτητες υποδομές για να μπορέσουν να περάσουν τους επόμενους τρεις μήνες στο μπαρ. Με τη βοήθεια του ιδιοκτήτη βρήκαν ένα κρεβάτι και το τοποθέτησαν στο πατάρι, αγόρασαν μία φτηνή συσκευή με ηλεκτρικά μάτια έτσι ώστε να μπορούν να μαγειρεύουν και αναδιοργάνωσαν τον χώρο για να είναι πιο πρακτικός για τη διαμονή τους.
Η Frauke από την Ολλανδία.
μαζί με τον Kiran ταξιδεύουν ανά τον κόσμο με τα ποδήλατά τους.
Η Frauke είχε μία ακόμα ιδέα, προμηθεύτηκε μία ραπτομηχανή και στον ελεύθερο της χρόνο, όταν δε βοηθούσε στην κοινωνική κουζίνα, έφτιαχνε μάσκες για την προστασία από τον covid-19 με σκοπό να τις διανείμουν σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Το μπαρ βρισκόταν σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές του Μεταξουργείου, με έντονη δραστηριότητα των εμπόρων ναρκωτικών.
«Δεν είχα ξανά δει ποτέ στη ζωή μου να κάνουν χρήση ηρωίνης και εδώ το βλέπω συνέχεια. Καταλαβαίνω πως αν περπατήσει κανείς σε αυτή την περιοχή και δει όλα αυτά που συμβαίνουν θα σκεφτεί ότι είναι μία πολύ άσχημη γειτονιά. Φυσικά οι άνθρωποι που τα κάνουν αυτά είναι απελπισμένοι. Η ζωή τους είναι ένα χάλι. Έτσι δεν είναι; Εγώ προσωπικά δεν ένιωσα ποτέ έως τώρα κίνδυνο, αντίθετα πιστεύω ότι είναι μια φιλική γειτονιά», λέει ο Kiran.
Κατά την τρίμηνη διαμονή τους στο μπαρ, ο Kiran και η Frauke, γνωρίστηκαν με τους κατοίκους της γειτονιάς αυτής του Μεταξουργείου, έκαναν φιλίες, δανείστηκαν μαγειρικά σκεύη, αντάλλαξαν συνταγές από διάφορες κουζίνες του κόσμου, βοήθησαν, βοηθήθηκαν και θα συνεχίσουν να αναζητούν τον επόμενο προορισμό και δράση με τα ποδήλατά τους.
