Ο ηγέτης των Dinosaur Jr., J Mascis, ζωντανά στην Αθήνα

Κοντά στο τέλος της πρώτης θητείας του Reagan, η hardcore σκηνή της Δυτικής Μασαχουσέτης ξέβρασε ένα τρελό μουσικό σχήμα με το όνομα Dinosaur. Αποτελoύμενο από βετεράνους της τοπικής σκηνής, το τρίο ήταν ένας ανεμοστρόβιλος θορύβου κιθάρας, τσαντίλας και σχεδόν υποσυνείδητα ποπ μετατοπίσεων. Τα περιγράμματα του ήχου τους έβγαιναν, έρρεαν και μεταλλάσσονταν για 13 χρόνια πριν το όνομα αποσυρθεί. Και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Dinosaur (που τροποποιήθηκαν σε Dinosaur Jr για νομικούς λόγους) καθόρισαν ένα πολύ συγκεκριμένο, πολύ επιθετικό, σύνολο λοξών μουσικών απαντήσεων σε σχέση με τον περίγυρο τους. Η σταθερά τους ήταν πάντα η εκκωφαντική κιθάρα και τα βαθιά θαμμένα φωνητικά του J Mascis.

Ορισμένα χρόνια πριν τελειώσει η βασιλεία τους, ο J κυκλοφόρησε ένα σόλο άλμπουμ με το όνομα Martin + Me. Ηχογραφημένο ζωντανά και ακουστικά, ο δίσκος επέτρεψε στον σκελετό των τραγουδιών του J να είναι ορατός για πρώτη φορά. Οι fans του, έκπληκτοι, άκουγαν πόσο μελωδικά κομψές ήταν αυτές οι συνθέσεις, έστω κι αν ο J ακόμα φαινόταν να ενδιαφέρεται να καταπιεί μερικές από τις λέξεις που ο περισσότερος κόσμος θα είχε τραγουδήσει. Από τότε, και εν μέσω της επανένωσης των Dinosaur Jr το 2005, ο J έχει ηχογραφήσει σόλο άλμπουμ όταν είχε τραγούδια ακουστικά (ή τουλάχιστον σχετικά ήπια) στο μυαλό του. Και αυτά τα άλμπουμ, Sings + Chant for AMMA (2005), Several Shades of Why (2011) και Tied to a Star (2014) παρουσίασαν όλα απίστευτα σύνολα τραγουδιών, παραδομένα με ελάχιστη έπαρση και περίσσιο φιλότιμο.

Όπως και οι προηγούμενοι δίσκοι, το Elastic Days ηχογραφήθηκε στο προσωπικό στούντιο του J, το Bisquiteen. Ο Mascis παίζει σχεδόν όλα τα όργανα, παρόλο που ο Ken Miauri (ο οποίος εμφανίστηκε επίσης στο Tied to a Star) παίζει πλήκτρα και υπάρχουν μερικά guest φωνητικά, όπως του Pall Jenkins (Black Heart Procession) ή τη νέα προστιθέμενη φωνή της Zoë Randell (Luluc), μεταξύ άλλων. Αλλά η παράσταση είναι κυρίως του J και του J μόνο.

Εμπνευσμένος από την απόκτηση ενός καινούριου drum set (μην ξεχνάμε ότι ο J ξεκίνησε την μουσική του καριέρα ως ντράμερ), η αλήθεια είναι ότι τα ντραμς είναι αισθητά στα 12 κομμάτια του Elastic Days. Αλλά για εκείνους που περιμένουν την παραισθησιογόνο υπερφόρτωση της ζωντανής επίθεσης των Dinosaur Jr, η απαλότητα της προσέγγισης εδώ θα κάνει εύκολες τις συγκρίσεις με τη δυαδική προσέγγιση του Neil Young μεταξύ σόλο δουλειάς και τις εμφανίσεις με τους Crazy Horse. Όσο τεμπέλικη και να είναι η σύγκριση, δεν παύει να είναι αληθινή.

Τα φωνητικά του J άλλωστε, πάντα υποκλινόντουσαν στον Βάρδο του Τορόντο, αλλά ήδη από το τρίτο single των Dinosaur Jr, το εμβληματικό “Freak Scene”, η φωνή του J ήταν άμεσα αναγνωρίσιμη. Σε ένα κομμάτι όπως το “Sky Is All We Had”, παρουσιάζεται ο ίδιος δυναμισμός, αλλά η εξέλιξη της τεχνικής είναι τόσο μαζική ώστε να εκτοξεύσει τη διαδικασία σε ένα νέο επίπεδο. Το άλμπουμ είναι γεμάτο από παρόμοια ψήγματα χρυσού. Χτισμένο γύρω από την ακουστική κιθάρα, συχνά συγκρατώντας τις ηλεκτρικές πτήσεις κιθάρας μέχρι την τρίτη πράξη, οι μελωδίες είναι σαγηνευτικές και ικανοποιητικές. Το αγαπημένο κομμάτι του J είναι το “See You at the Movies”, το οποίο έχει μια πλήρως εξελισσόμενη αίσθηση της απώλειας που κρέμεται από πάνω του και διαθέτει το κλασικό δίστιχο: “I don’ t peak too early/I don’ t peak at all”. Άλλη επιλογή είναι το “Picking Out the Seeds”, στο οποίο κομμάτι ο J χρησιμοποιεί το falsetto του με μεγάλη επιτυχία, διατηρώντας ένα ρυθμό μεσαίας ταχύτητας, με αποτέλεσμα ένα από τα καλύτερα Beard Rock κομμάτια της εποχής.

Το Elastic Days είναι επί συνόλου γεμάτο με υπέροχες στιγμές: μελωδίες που σαγηνεύουν με εκπληκτικά λεπτούς τρόπους, υφές κιθάρας που γλιστράνε η μία πάνω στην άλλη, και δομές που κυμαίνονται από neo power μπαλάντα μέχρι ψυχεδελική τζαζ της Δυτικής Ακτής. Το άλμπουμ παίζει με ένα συνδυασμό ολιστικής και ποικιλίας, που είναι βέβαιο ότι θα αναθερμάνει τους μουσικούς μας εγκεφάλους.

Στις ζωντανές εμφανίσεις για την προώθηση του Elastic Days, o J θα εγκαταλείψει την προσφιλή του συνήθεια να εμφανίζεται καθιστός στις σόλο συναυλίες του. Αντ’ αυτού, θα εμφανιστεί όρθιος. Και αν είναι περίεργο για τον ηγέτη ενός τόσο γνωστού συγκροτήματος να εμφανίζεται όρθιος και μόνος επί της σκηνής; Ε, στις μέρες μας, πρέπει να είμαστε ελαστικοί.