Δεν πάει και πολύς καιρός. Μέσα Δεκέμβρη, η συναυλία των ιρλανδών Fontaines DC στην παρακείμενη Death Disco έχει μόλις τελειώσει, το αθηναϊκό indie κοινό διαλύεται όχι και τόσο ησύχως στα σοκάκια του Ψυρρή συζητώντας ότι μάλλον έχει βρει τους επόμενους «αγαπημένους» του. Φεύγοντας από την οδό Σαρρή, στέκομαι στο ύψος του κάποτε Σινέ Ψυρρή και το μάτι δε γίνεται να μην καρφωθεί στους ημιφωτισμένους κάθετους κήπους που κρεμιούνται από μια πρόσοψη με τεράστια παράθυρα. Ένα μικρό «ουάου», λίγη επεξεργασία της πληροφορίας, συμπέρασμα: Είναι το καινούριο μπουτίκ ξενοδοχείο της περιοχής του Ψυρρή, The Foundry Hotel Athens – ένα πανέμορφο κτίσμα που έρχεται να επισφραγίσει την πρόσφατη «αθηναϊκή άνοιξη» στο κομμάτι των μοντέρνων υπηρεσιών φιλοξενίας.
Τα ρεκόρ αφίξεων στην πόλη μας σπάνε διαδοχικά τις τελευταίες χρονιές (16 εκατομμύρια το 2018, +13.8% σε σχέση με το 2017, στα όρια του υπερτουρισμού). Όχι μόνο εξαιτίας της γεωπολιτικής αστάθειας στη γειτονική Τουρκία και στο αραβικό μέτωπο. Είναι και γιατί η Αθήνα δειλά δειλά φεύγει από το σενάριο του προορισμού- transit που προσελκύει τουρίστες μόνο ως ενδιάμεσος σταθμός μιας νύχτας μέχρι να πάρουν το πλοίο για τα νησιά. Μπορεί να μην είναι το «νέο Βερολίνο», μπορεί να μην είναι η “riot city” των αρχών της κρίσης, είναι ξεκάθαρο όμως πρόκειται για μια πόλη ζωντανή, με ένα καινούριο αφήγημα ανάκαμψης, βαριά ιστορική κληρονομιά και, το κυριότερο, προσιτή οικονομικά με μια τουριστική σεζόν που ξεκινά τον Απρίλιο και φτάνει μέχρι τον Μαραθώνιο στις αρχές Νοεμβρίου.
Η τρέχουσα συνθήκη φυσικά διαμορφώνει μια διαφορετική ανάγκη φιλοξενίας. Οι αρχιτέκτονες Έφη Μαλανδράκη, Μίλτος Πορτοκάλης μαζί με τον συνεργάτη τους, Μάριο Κουλλουρο το έλαβαν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους φτιάχνοντας την τελευταία τριετία το Foundry Hotel σε ένα κτίριο του 1930 που κάποτε ήταν η επέκταση των στάβλων των αθηναϊκών συγκοινωνιών, λειτούργησε για δεκαετίες ως στοιχειοχυτήριο, έγινε τυπογραφείο και τράπεζα, ενώ στέγασε και το θέατρο Πολιτεία. Το Airbnb δεν προκαλεί μόνο αναστάτωση στις μεγάλες πρωτεύουσες, ούτε βρίσκεται μόνο στο στόχαστρο των ξενοδόχων. Υπαγορεύει και μια κατεύθυνση π.χ. για όσους μπαίνουν τώρα στο χώρο.
Το Foundry Hotel δεν έχει δωμάτια. Διαθέτει δώδεκα -πλήρως εξοπλισμένα και διαφορετικά μεταξύ τους- διαμερίσματα, φτιαγμένα πάνω στον βιομηχανικό του σκελετό, με γυμνά ταβάνια που ενισχύουν την «ωμη» industrial αίσθηση και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες διακοσμητικές και χρηστικές πινελιές. Μην ψάξετε για τηλεόραση, δε θα βρείτε – θα βρείτε όμως πικάπ με μερικά βινύλια για να νιώσετε σαν στο σπίτι σας, ενώ σε δύο διαμερίσματα υπάρχει και πιάνο για όσους ταξιδεύουν μαζί με τις παρτιτούρες τους. Σε δυο διαμερίσματα επίσης υπάρχει ξυλόσομπα για την σπάνια περίπτωση που οι επισκέπτες πετύχουν την Αθήνα σε κατάσταση «Ωκεανίδας», ενώ η ταξιδιωτική εμπειρία των ίδιων των κατασκευαστών του έχει επιβάλλει παρεμβάσεις όπως οι ανοιχτές ντουλάπες και η τοποθέτηση τουαλέτας και ντους σε διαφορετικά σημεία. Σκεφτείτε πόσο χρόνο θα είχατε γλιτώσει στα δικά σας ταξίδια, αν όλα τα δωμάτιά σας ήταν έτσι…
Όπως βλέπετε κι από τις φωτογραφίες, τα έπιπλα και το γενικότερο look & feel της διακόσμησης, παραπέμπουν (χωρίς να το παρακάνουν) στο vintage. Στους εσωτερικούς χώρους συνυπάρχουν υλικά όπως ξύλο, μωσαϊκό και μάρμαρο, ενώ τα έντονα χρώματα είναι εκεί για να σπάσουν τη βιομηχανίλα (sic).
Ερχόμαστε λοιπόν στο, δεν ξέρω αν είναι κρίσιμο αλλά σίγουρα, εύλογο ερώτημα:
Εκτός από το αναπόφευκτο architecture porn με το οποίο θα ρουφήξετε τις εικόνες του Foundry Hotel, πώς αλλιώς μπορούμε να το «αξιοποιήσουμε» οι Αθηναίοι; Αυτά δεν «φτιάχονται για τους τουρίστες»; Η πρώτη απάντηση είναι πως τα διαμερίσματα του Foundry Hotel είναι αρκετά προσιτά (ξεκινώντας ακόμα κι από τα 110€ τη βραδιά) για να κάνετε στον εαυτό σας το πολυτελές δώρο ενός διημέρου κυριολεκτικά «αθηναϊκού τουρισμού». Και η δεύτερη, μας ανεβάζει στην ταράτσα…
Κατάφυτη και καταπράσινη, με όλο το δάπεδο καλυμμένο με χωμα κι απεριόριστη θέα σε Ακρόπολη, Αστεροσκοπείο και την υπόλοιπη Αθήνα. Εκεί, μόλις έρθει η πολυπόθητη άνοιξη, το Foundry Hotel θα μας καλέσει να πάμε για πικ-νικ – “rooftop picnic garden” είναι το κόνσεπτ με το οποίο είναι φτιαγμένη η ταράτσα, στην οποία δε θα στηθεί άλλο ένα «μπαρ με φαγητό και θέα όλη την Αθήνα».
Το πολύ πολύ να βγουν μερικές πίτσες ή οτιδήποτε άλλο αποφασίσει ο ξυλόφουρνος που περιμένει να χρησιμοποιηθεί. Και ίσως ανέβουν και μερικά κρασιά από το κελάρι που λειτουργεί στο υπόγειο…
