Αφιέρωμα στον Ρομπέν Καμπιγιό από τις «Νύχτες Πρεμιέρας»

H ταινία – φαινόμενο του Ρομπέν Καμπιγιό «120 χτύποι το λεπτό» που ενθουσίασε κοινό και κριτικούς στο 70ο Φεστιβάλ Καννών κερδίζοντας το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, αλλά και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI), έρχεται στο 23ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, λίγο πριν βγει στις ελληνικές αίθουσες, στις 28 Σεπτεμβρίου, από την Weird Wave.

Με μόλις τρεις ταινίες στο ενεργητικό του, ως σκηνοθέτης (“Eastern Boys”, “They came back”, “120 Beats Per Minute”), αλλά με μεγαλύτερη προϋπηρεσία ως σεναριογράφος (συνυπέγραψε το σενάριο του «Ανάμεσα στους Τοίχους» του Λοράν Καντέ, βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα το 2008) και ως μοντέρ, ο Καμπιγιό θα βρεθεί στην Αθήνα ως επίσημος καλεσμένος του φεστιβάλ και θα παρουσιάσει το «120 χτύποι το λεπτό», μαζί με τον πρωταγωνιστή του Αρνό Βαλουά.

Η πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου, στον κινηματογράφο Ιντεάλ, στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Γάλλο δημιουργό που φιλοξενούν οι «Νύχτες Πρεμιέρας». Η ταινία – μία ωδή στη συλλογικότητα, στον αγώνα προς έναν κοινό σκοπό αλλά και στην αγάπη που δίνεται χωρίς όρια- έκανε ακόμα και τον πρόεδρο της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών, Πέδρο Αλμοδόβαρ, να συγκινηθεί στη συνέντευξη Τύπου, σχολιάζοντας την κινηματογραφική της δύναμη, την επίκαιρη ανάγνωσή της, αλλά και την πολιτική της βαρύτητα.

Το «120 Χτύποι το Λεπτό» διαδραματίζεται στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν η γαλλική Act Up, στα πρώτα μόλις χρόνια της δημιουργίας της, κορυφώνει τις δράσεις της με σκοπό να ανατρέψει τη γενική αδιαφορία, ενημερώνοντας για τον ιό του AIDS και απαιτώντας από την κυβέρνηση και τις φαρμακευτικές εταιρίες να επισπεύσουν τις δοκιμές για τα φάρμακα που θα μπορούσαν να σταματήσουν την ιλιγγιώδη θανατηφόρα διαδρομή του.

«Το “120 BPM” δεν είναι μία νοσταλγική ταινία, αλλά μία πολιτική ταινία, μία ταινία για αυτούς που χάθηκαν και για εμάς που έχουμε μείνει εδώ και παλεύουμε ακόμα. Το 1992, μην ξεχνάμε πως είμαστε σε μία περίοδο που υπάρχει ομοφοβία, οι συζητήσεις για προφυλακτικά ήταν απαγορευμένες στα σχολεία και η ανταλλαγή σύριγγας ήταν η πιο συνηθισμένη πρακτική. Η Act Up – Paris ήταν μια οργάνωση γεμάτη δυναμικούς ανθρώπους στη χειρότερη περίοδο της επιδημίας του ιού, που όμως κατάφεραν και άνοιξαν έναν διάλογο για αυτό και βοήθησαν και άλλους ανθρώπους, που είχαν προσβληθεί από την αρρώστια, όπως χρήστες ναρκωτικών, αιμοφιλικούς, κ.ά.» σημειώνει ο Καμπιγιό για την ταινία του.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)