Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχουν δει τα μάτια του και πόσες δαγκωνιές είχε πάνω του ο Αλέξανδρος Καντζιλιέρης. Κάθε Σάββατο, εδώ και πέντε χρόνια, μια ομάδα ατόμων από διάφορες περιοχές του λεκανοπεδίου ξεκινάει μια εκδρομή στον Ασπρόπυργο για καλό σκοπό. Βρίσκουν σκυλιά που παρατούν συνεχώς ασυνείδητοι συμπολίτες μας στον δρόμο, τα ταΐζουν, τους δίνουν νερό και όσα είναι τραυματισμένα, φροντίζουν για την περίθαλψή τους. Η ομάδα αυτή είναι τα «Φαντάσματα του Ασπρόπυργου» και φαντάζομαι καταλαβαίνετε ποιά είναι τα φαντάσματα.
Ο Αλέξανδρος Καντζιλιέρης μας διηγείται τις -ευχάριστες και δυσάρεστες- εμπειρίες του
Στις 11 Φεβρουαρίου του 2012, είδα μια έκκληση στο Ίντερνετ από κάτι κοπέλες που δούλευαν στον Ασπρόπυργο και έβλεπαν την κατάσταση. Κατεβήκαμε 30-40 άνθρωποι και μας απορρόφησε ο Ασπρόπυργος. Με το κλείσιμο του ματιού, πέρασαν 5 χρόνια. Πολλές χαρές, πολλές λύπες και κάμποσες υιοθεσίες.
Δεν είχα ιδέα πριν για τις φιλοζωϊκές, αλλά έχω λόξα με τα σκυλιά. Από τη μία η αγάπη για τα σκυλιά κι από την άλλη η τραγικά άσχημη κατάσταση που αντικρύσαμε ήταν αυτά που με έκαναν να ασχοληθώ. Βλέπουμε σκυλιά κυριολεκτικά παρατημένα στο πουθενά, στο έλεος. Παρόλο που πολλά σκυλιά φαίνονται ταλαιπωρημένα, σου δείχνουν τρομερή εμπιστοσύνη. Αισθάνονται ασφάλεια.
Τα συναισθήματα είναι περίεργα, ανάμεικτα και τις περισσότερες φορές, πολύ έντονα.
Γιατί Ασπρόπυργος; Είναι μια τεράστια, χαώδης έκταση με πολύ κόσμο και είναι από τις κατεξοχήν βιομηχανικές περιοχές. Έχει εταιρείες, εργοστάσια, στρέμματα με χωράφια και μετά πάλι εργοστάσια. Περνάνε πολλά φορτηγά, πατάνε τέσσερα κουτάβια και μένουν τα δύο. Όσο πιο μεγάλος ο χώρος, τόσο πιο δύσκολα ελέγχεται. Χρειαζόμαστε εθελοντές αλλά κυρίως μέσα από τον Ασπρόπυργο. Γιατί τώρα έχουμε μόνο 2-3 άτομα και δεν είναι αρκετά. Κάνουμε ό,τι μπορούμε κι αποφασίζουμε να κόψουμε κάτι άλλο από την ζωή μας για να ασχοληθούμε με αυτό, αλλά κάπως πρέπει να ζήσουμε κι εμείς, δεν μπορούμε να είμαστε εκεί 24 ώρες το 24ωρο.
Κάθε Σάββατο, πηγαίνουμε στις γνωστές «αγέλες» που έχουμε, τις ταΐζουμε, τις ποτίζουμε και τις ελέγχουμε για τυχόν προβλήματα. Γίνεται ακόμη μια προσπάθεια στείρωσης για να ελέγξουμε τον πληθυσμό. Βγάζουμε κι ένα φωτογραφικό άλμπουμ στην σελίδα μας κάθε εβδομάδα, με την δουλειά που έγινε.
Όσο περνούν τα χρόνια, βρίσκουμε όλο και περισσότερα αγοραστά σκυλιά, τα οποία σίγουρα δεν έχουν γεννηθεί στον δρόμο. Συνήθως βρίσκουμε τσοπανόσκυλα, ποιμενικούς, ροτβάιλερ και πιτμπουλ και πάρα μα πάρα πολλά κυνηγόσκυλα, που για κάποιους είναι εργαλεία κι όταν σταματούν να τους εξυπηρετούν, δεν δίνουν 50 ευρώ για να το γιατρέψουν, αλλά προτιμούν να το αφήσουν στο δρόμο και να πάρουν ένα άλλο. Τον τελευταίο ένα-ενάμιση χρόνο, βρίσκουμε και μινιατούρες, γκριφονάκια, κανισάκια και πίντσερ.
Στηριζόμαστε πάρα πολύ στην βοήθεια του κόσμου. Γνωστοποιούμε στον κόσμο στο Facebook τα περιστατικά που συναντάμε και χρειάζονται κλινική, αναφέρουμε όλες τις πληροφορίες και τα προβλήματα του σκυλιού, δίνουμε τα εκτιμώμενα κόστη κι όποιος μπορεί βοηθάει. Κι ευτυχώς η βοήθεια του κόσμου είναι μεγάλη, παρά τους δύσκολους καιρούς.
Έχουμε και πολλές υιοθεσίες από το εξωτερικό, κυρίως από Αγγλία, Βέλγιο και Ολλανδία. Έχουμε φτάσει από βόρεια Σουηδία μέχρι Καναδά. Μας παρακολουθεί ο κόσμος από έξω, μέσω της αγγλικής μας σελίδας στο Facebook.
Ο Πάρης από τον Ασπρόπυργο πρωτοσέλιδο σε σουηδική εφημερίδα.
Βρετανοί ανέβηκαν στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο για τα αδέσποτα του Ασπρόπυργου.
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί, θα άλλαζα τα μυαλά των ανθρώπων. Θα ζητούσα να φυτευτεί στο μυαλό τους ο σεβασμός προς τα ζώα. Όχι απαραίτητα η αγάπη. Ο σεβασμός αρκεί. Βλέπεις τεράστια διαφορά όταν παίρνεις ένα αδέσποτο από τον δρόμο και το βάζεις σπίτι σου. Εμείς είμαστε στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να επιλέξουμε ποιο θα σώσουμε. Δεν μπορούμε να σώσουμε όποιο βρίσκουμε, γιατί γίνεται πραγματικός χαμός.
Δυστυχώς οι κακοποιήσεις είναι πάρα πολλές. Μιλάμε για τουφεκιές, για κρεμασμένα λουριά που έχουν λιώσει λαιμούς από κουτάβια, σαπισμένες μούρες, δεμένα σκυλιά γεμάτα σκάγια στο πρόσωπο και την ράχη τους… Μερικές φορές, ανεβάζουμε σκληρές φωτογραφίες κι ο κόσμος αντιδράει, αλλά το θέμα είναι ότι αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει τώρα, εξαιτίας ενός ανθρώπου. Κάνε κάτι ώστε να σταματήσει να συμβαίνει. Με τον τρόπο σου. Δεν είναι ανάγκη να έρθεις στον Ασπρόπυργο.
