Δε λέω, πολλοί οι Έλληνες μουσικοί που ανά τα χρόνια «κράτησαν» την παράδοση και τον ήχο της δυνατά, άλλοι τόσοι όμως είναι αυτοί που προσπάθησαν να φέρουν κάτι «απ’ έξω» και να το οικειοποιηθούν. Κάποιες φορές καταφέρνοντας το και κάποιες άλλες όχι. Προσπαθήστε τώρα να φέρετε στο μυαλό σας εκφράσεις ανυποψίαστων Ελλήνων ακροατών όταν άκουσαν για πρώτη φορά rock ‘n’ roll, για παράδειγμα. Μιλάμε για σίγουρο σοκ σε μια χώρα που παρήγαγε ανέκαθεν δική της μουσική με το κιλό. Μέσα σε όλα τα όμορφα που πέρασαν τα σύνορα ήταν η jazz, η pop, το rock ‘n’ roll, η bossa nova, ο ήχος των musicals, η exotica, τα valse, η latin και γενικότερα πολλές μορφές «ελαφριάς» μουσικής. Πώς θα σας φαινόταν αν σας έλεγα πως ύπηρχε Έλληνας μουσικός που έπαιζε και δισκογραφούσε «Χαβάγιες»; Μουσική, δηλαδή, απο την Χαβάη. Ναι, αυτός ο χαρακτηριστικός ήχος του βυθού του Μπικίνι.
Ο Ζοζέφ Κορίνθιος γεννήθηκε το 1908 (μαζί με την Πανάθα) στην Σμύρνη και ήρθε στην Αθήνα το 1928. Συνεργάστηκε με τον Αττικ μέχρι το 1932 όπου και σχημάτισε την δικιά του ορχήστρα παίζοντας αυτόν τον ιδιαίτερο ήχο για πάνω απο 20 χρόνια. Φανταστείτε πως ακουγόταν ο ήχος του τότε. Υποθέτω πως όλοι θα τον είχαν για περίεργο. Παρ’ όλα αυτά ο Ζοζέφ Κορίνθιος ήταν μοναδικός στο είδος του. Μουσική απο τον Ειρηνικό Ωκεανό, μοντέρνος ήχος απο ένα υπέροχο Long Player στην Olympic του 1973. Αξίζει να αναφερθεί πως ο ίδιος έχει γράψει μεγάλες επιτυχίες του ελαφρού τραγουδιού απο το 30 ως και το 60, όπως το περήφημο «Κοκοράκι» με την κυρά και το παζάρι βεβαίως βεβαίως. Το συγκεκριμένο LP περιέχει και μερικές υπέροχες διασκευές, παιγμένες στο μοναδικό του στυλ, όπως το «Amando Mio» και το «Άσ’ τα τα μαλλάκια σου». Ακούω λοιπόν τα τραγούδια των νησιών και χαλαρώνω. Εσείς;
