Ο Ουώλτ Ντίσνεϊ γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1901 και δε θα ήταν υπερβολή να τον χαρακτηρίσουμε ως τον “πατέρα” του αμερικανικού animation στον κινηματογράφο. Πάντως, σίγουρα ένας από τους πιονέρους του και ο πιο διάσημος όλων.
- Ήθελε να καταταγεί στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά απορρίφθηκε λόγω ηλικίας (ήταν 16 ετών). Αντ’αυτού, οδηγούσε ένα φαρμακευτικό φορτηγάκι, το μόνο που είχε ζωγραφισμένα σκίτσα στο πλάι.
- Έκανε τα πρώτα του βήματα με τον αδερφό του, Ρόι, όταν και αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Hollywood για να δημιουργήσουν ένα μεγαλύτερο στούντιο από εκείνο που είχε ως τότε, το Laugh-O-Gram.
- Είχε βάλει υποθήκη το σπίτι του και πήρε δάνειο για να ολοκληρώσει τη “Χιονάτη και τους Επτά Νάνους” το 1937, για την παραγωγή της οποίας χρειάστηκε περίπου 1,5 εκατομμύριο δολάρια. Εντέλει, όπως έγραψε η ιστορία, δεν βγήκε ζημιωμένος, αφού είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, με κέρδη $184 εκατομμύρια μέχρι και σήμερα. Ταινία σταθμός η “Φαντασία” το 1940, αν και δεν είχε την ανάλογη εισπρακτική επιτυχία.
- Κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και αφότου είχε κυκλοφορήσει η “Φαντασία”, ευρισκόμενος σε ανάγκη για χρήματα, προσελήφθη από τους Αμερικάνους για να φτιάξει 32 animation μικρού μήκους με προπαγανδιστικό χαρακτήρα, με αμοιβή $4.500 το ένα.
- Έχει το ρεκόρ για τις περισσότερες υποψηφιότητες και νίκες στα βραβεία Όσκαρ. 46 οι υποψηφιότητες, 22 τα χρυσά αγαλματίδια που πήρε σπίτι του.
- Ήταν η φωνή της κορυφαίας ίσως δημιουργίας του, του Μίκι Μάους, για πάνω από 20 χρόνια. Ο θρύλος λέει μάλιστα, ότι φοβόταν παθολογικά τα ποντίκια, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για την αυθεντικότητά του. Το αρχικό όνομα του χαρακτήρα ήταν Μόρτιμερ, αλλά η γυναίκα του Ντίσνεϊ τον έπεισε να το αλλάξει σε κάτι πιο προσιτό. Εδώ, η πρώτη και κλασική πλέον εμφάνιση του συμπαθούς τρωκτικού το 1928:
- H περίφημη Ντίσνεϊλαντ που αποτελεί πόλο έλξης μέχρι και σήμερα, πρωτοάνοιξε στις 17 Ιουλίου 1955 και σιγά σιγά επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις του κόσμου. Η γνήσια Ντίσνεϊλαντ ωστόσο, έχει το μέγεθος του Σαν Φρανσίσκο περίπου. Το συμβάν μεταδόθηκε ζωντανά από το δίκτυο ABC.
- Για πολλά χρόνια κυριαρχούσε η φήμη ότι ο Ντίσνεϊ ήταν αντισημίτης και αντικομμουνιστής, ενώ το 1938 βρέθηκε στο στόχαστρο όταν είχε προσκαλέσει τη Λένι Ρίφενσταλ για να προωθήσει την ταινία της “Ολυμπία”. Ακόμα και μετά τη νύχτα των Κρυστάλλων και το διωγμό των Εβραίων από τους Ναζί. Και σε ορισμένα καρτούν του, πολλοί πολέμιοί του έχουν βρει ρατσιστικά στερεότυπα, όπως η χρήση του blackface και τη γενικότερη απεικόνιση της μαύρης φυλής. Η αλήθεια δεν έχει αποκαλυφθεί, αλλά το πιο πιθανό, είναι πως ο Ντίσνεϊ ήταν όπως και οι περισσότεροι λευκοί της γενιάς του μάλλον αδιάφορος προς το ευαίσθητο θέμα του ρατσισμού. Στο ζήτημα του κομμουνισμού ήταν ξεκάθαρα ενάντιος, αφού ήταν ιδρυτικό μέλος της “Ένωσης για τη διατήρηση των Αμερικανικών Ιδεατών” το 1947, ενώ είχε στιγματίσει ορισμένους συναδέλφους του ως κομμουνιστές την περίοδο του Μακαρθισμού.
- Πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 1966 από καρκίνο του πνεύμονα. Ήταν φανατικός καπνιστής, αλλά πρόσεχε να μην καπνίζει μπροστά σε παιδιά. Έγραψε τις τελευταίες του λέξεις σε ένα μπλοκάκι, που έγραφε απλά το όνομα “Κερτ Ράσελ”. Κανείς, ούτε ο ίδιος ο Ράσελ, δε γνωρίζει για ποιο λόγο. Η περίφημη ιστορία με την κρυογονική (ψύξη του σώματός του έως ότου βρεθεί γιατρειά), πρόκειται για αστικό μύθο.
