Από παίκτες της ΑΕΚ μέχρι πολιτικούς, από γείτονες μέχρι Ιταλούς φοιτητές, όλοι συγκινούνται από τα σαλιγκάρια στιφάδο, το κοκκινιστό μοσχαράκι, το μπιφτέκι και το συκώτι σε ένα στέκι πραγματικά αναλλοίωτο στον χρόνο.
Στην οδό Κριεζώτου, εδώ κι 70 χρόνια, ράβονται εκείνοι που αγαπούν την αίσθηση του χειροποίητου. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Στρατή Μυριβήλη και τον Ντέμη Ρούσσο, όλοι μετρήθηκαν σε χειρόγραφα κιτάπια και φόρεσαν πολυτελή υφάσματα.
Ίσως έχετε δει τη βιτρίνα του με τα πολλά και ανακατεμένα αμπαζούρ στην οδό Ευριπίδου. Η οικογένεια που αντιμετωπίζει τη δουλειά της σαν πίνακα ζωγραφικής έχει βαφτίσει ένα σχέδιο της Μέριλιν Μονρόε και δεν εκπλήσσεται από καμία παραγγελία.
Ξεκίνησε από έναν ναυτικό, ύστερα από ένα ταξίδι στη Νέα Ορλεάνη, το 1978 στο Ρέθυμνο και μεταφέρθηκε στο Κολωνάκι το 1995. Από τότε παραμένει ο αθηναϊκός ναός της τζαζ, ένα από τα τελευταία αυθεντικά ποτάδικα της πόλης.
Άνοιξε τη δεκαετία του '60, φιλοξενούσε τους φοιτητές που κινητοποιήθηκαν κατά της δικτατορίας κι έχει χαρακτηριστεί στέκι διανοούμενων αφού στη μπάρα του οι θαμώνες συντάσσουν πολιτικά κείμενα και στήνουν αυθόρμητα βραδιές ποίησης.
Πέντε γενιές μετά, η επιχείρηση που έπεισε τις Ελληνίδες να φορέσουν μπαλαρίνες και -παρότι άλλαξε χώρους- δεν έφυγε ποτέ από το Κολωνάκι, συνεχίζει να φτιάχνει χειροποίητα παπούτσια και να αποφεύγει τα πολύ ψηλά τακούνια.
Το ιστορικό Αθηναϊκό στέκι διατηρείται αναλλοίωτο στο χρόνο ως σημείο συνάντησης και οινοποσίας - ενώ σερβίρει ακόμα το καλύτερο μπακαλιάρο σκορδαλιά της πόλης.