«Εγώ δεν θέλω να γκρεμίσω, να χτίσω θέλω», τονίζει μεταξύ πολλών άλλων ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη.
Η πρώτη από κοινού συνέντευξη του Blaine L. Reininger και της Μαρίας Πανουργιά με αφορμή την ονειρική μεταφορά στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου του «Μαιτρ και Μαργαρίτα».
Ο Γιάννος Περλέγκας, από τις ελάχιστες μονάδες του εγχώριου θεάτρου που δεν αυτολογοκρίνονται, ανεβάζει στην πολυσυζητημένη Πειραματική Σκηνή του Εθνικού την παράσταση «Αδαής και Παράφρων». Και με όσα λέει στην Popaganda, δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Έχοντας πια προ πολλού κλείσει οριστικά ο κύκλος του Εθνικού Θεάτρου, ο Γιάννης Χουβαρδάς ανεβάζει στο Παλλάς την «Όπερα της Πεντάρας» του Μπρεχτ, ο οποίος, όπως λέει στην Popaganda, απουσιάζει παντελώς από τη σκέψη του.
Παρά τις εμφανείς δραματουργικές αδυναμίες, η ολίγον τι guerilla πραγματοποίηση της τελευταίας παράστασης του έργου που κατέβηκε κακήν κακώς, ήταν μια νίκη της ελευθερίας του λόγου.
Για το νέο crash test που περνάνε τα αντανακλαστικά, οι αντοχές της κοινωνίας και η ελευθερία της έκφρασης, μίλησαν στην Popaganda θεσμικοί του πολιτισμού, καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές και πρόεδροι σωματείων. Ρεπορτάζ της Ιωάννας Κλεφτόγιαννη.
Υπηρετεί το ελληνικό θέατρο για περισσότερο από μισό αιώνα και ετοιμάζεται για την επόμενη παράστασή του στο Εθνικό θέατρο, το «Δαμάζοντας τα κύματα» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης σκηνοθετεί το «Κρίμα που είμαι πόρνη» στο Εθνικό και αγανακτεί όταν τον ρωτάμε για τη συνεργασία του με τον Σάκη Ρουβά στον Ηρακλή.
Η Αμφίπολη, το ΕΜΣΤ που δεν άνοιξε, η κυρία Κλούνει στην Αθήνα, το μπάχαλο στο Εθνικό Θέατρο, ο Σάκης Ρουβάς και μερικές επιτυχημένες παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Τρεις πρώην καλλιτεχνικοί διευθυντές του Θεάτρου μιλάνε στην Popaganda για τα αίτια της διαχρονικής (κι ανίατης) κακοδαιμονίας του, με αφορμή την πρόσφατη στάση πληρωμών που ανακοίνωσε.
Η αρχιτέκτων και σκηνογράφος μίλησε στη Κατερίνα Ι. Ανέστη για τον Αμλετ και τον Γιάννη Χουβαρδά, το Μπακού και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, το κλιμακόμετρο του Βογιατζή, τις λέξεις, τις υγρές καρτ-ποστάλ της, τα «αχ» που την κινητοποιούν.
Με ένα φρέσκο βραβείο και μια ακόμα πιο φρέσκια υποψηφιότητα για το «Eλάχιστο Ίχνος» και το «Κέικ» του να παίζεται στο Εθνικό Θέατρο αυτή την εποχή ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης έχει πολλά να πει για το σκληρό μάτι και την εξουσιομανία του συγγραφέα.