Ο Κιαμίλ.
Πίσω από το άλσος των δικαστηρίων στου Γκύζη συναντήσαμε το Λεϊλιμλέϊ, ένα εστιατόριο με καρέκλες καφενείου, old school τραπεζάκια και τοίχους διακοσμημένους με αφίσες της Αγίας Σοφιάς στο οποίο δεν θα χορτάσεις design αλλά θα δοκιμάσεις αυθεντικές πολίτικες, τούρκικες κι αραβικές γεύσεις άνευ προηγουμένου. Δυνατό σημείο του μαγαζιού είναι οι κεφτέδες που μοιάζουν με σμυρναϊκό ποίημα όπως και το όνομα του, το οποίο εμπνεύστηκαν οι ιδιοκτήτες από στίχους του αγαπημένου τους ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ. Έξι δυναμικοί άνθρωποι βρίσκονται πίσω από αυτό το εγχείρημα με πρωτοστάτη τον Τούρκο οικονομολόγο Κιαμίλ ο οποίος πριν από πολλά χρόνια βρήκε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα και δεν θέλησε να την αποχωριστεί ποτέ.
Η αναζήτηση του χώρου ξεκινάει στην αρχή της οικονομικής κρίσης και ύστερα από πολλή σκέψη καταλήγουν στου Γκύζη όπου ανοίγουν σε πρώτη φάση ένα καφενείο με λίγα πιάτα αλλά μεγάλη υποστήριξη από συγγενείς και φίλους. Ο καιρός περνάει και το καφενείο γίνεται εστιατόριο με μορφή κολεκτίβας στην οποία δουλεύουν όλοι σαν μία οικογένεια με ίσους ρόλους: “όλοι πρέπει να μάθουν όλα τα πόστα της δουλειάς, να βοηθούν όπου χρειαστεί”, μας λέει ο Κιαμίλ, και αυτό είναι το όραμά τους! “Η κουζίνα μας”, συνεχίζει, “είναι ανοιχτή για όλους, η πόρτα της δεν κλείνει ποτέ, όποιος θέλει να την επισκεφτεί είναι ευπρόσδεκτος. Βασικό μας μέλημα είναι ο κόσμος που έρχεται να χορτάσει με 10-12 ευρώ και να δοκιμάσει σπιτικό φαγητό, τίμιο – να μας μάθουν από στόμα σε στόμα, γιατί έτσι δένουν οι παρέες”. Αλλά πέρα από το νόστιμο φαγητό, το εστιατόριο κάνει και άλλες δράσεις. Κάθε Τετάρτη στις 19.00 τα τραπέζια παραμερίζονται και το μαγαζί μετατρέπεται σε αυτοσχέδιο σινεμά όπου προβάλλονται δωρεάν ταινίες ενώ τις Πέμπτες στις 18.00, ο Κιαμίλ αυτοπροσώπως παραδίδει δωρεάν μαθήματα τουρκικών -κατά τη διάρκεια των οποίων η κουζίνα δεν λειτουργεί.
Η μύηση στην ανατολική κουζίνα ξεκίνησε με πολίτικους μεζέδες –δροσερό εζμέ- και δυνατή ρακί, όσο πρέπει. Γιαπράκ σαρμά, βελούδινο χούμους, αυθεντικό ταμπουλέ με φρέσκα λαχανικά, πασπαλισμένα με πλιγούρι κι ένα ριζότο- αποκάλυψη με κουκουνάρι, σταφίδα και καλαμπόκι, ιδανικό συνοδευτικό σε κάθε πιάτο του μαγαζιού. Καταπληκτικό και το αλί ναζίκ με πουρέ μελιτζάνας, κομματάκια κεμπάπ, σως γιαουρτιού, πιτούλες και σάλτσα ντομάτας –άρτι αφιχθείσας από την Τουρκία παρακαλώ- καθώς και το μπαμπαγκανούς κιοφτέ με πουρέ μελιτζάνας, γιαούρτι, κοκκινιστούς κεφτέδες και χειροποίητα μπαχάρια από Έλληνες παραγωγούς με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Οι μερίδες του ήταν ικανοποιητικές και οι τιμές του χαμηλές –το πιο ακριβό πιάτο κοστίζει 7,50 ευρώ- ενώ το περιβάλλον -παρόλο που δεν έχει πολλά να σου πει από θέμα εμφάνισης- θυμίζει στέκι από τα παλιά με χαλαρό προσωπικό που σε αποζημιώνει με χαμόγελο!
Το γεύμα τελείωσε με σιμιγδαλένιο χαλβά –καθιερωμένο κέρασμα του μαγαζιού μετά το φαγητό- και τον Κιαμίλ να λέει: “το Λεϊλιμλέϊ δεν είναι απλά άλλο ένα ανατολίτικο εστιατόριο της σειράς αλλά ακολουθεί τη λογική μίας κοινωνίας που πιστεύει στην ισότητα, στην αγάπη και πάνω από όλα στη ζωή”, σκέψεις που μου θύμισαν το απόσπασμα του ποιήματος “Για τη ζωή” του Ναζίμ Χικμέτ σε απόδοση του Γιάννη Ρίτσου.
Η ζωή δεν είναι παίξε-γέλασε / Πρέπει να την πάρεις σοβαρά
Τόσο μα τόσο σοβαρά / Πού θα φυτεύεις, σα να πούμε
ελιές ακόμα στα εβδομήντα σου / Όχι καθόλου για να μείνουν στα παιδιά σου
Μα έτσι γιατί το θάνατο δε θα τον πιστεύεις / Όσο κι αν τον φοβάσαι
Μα έτσι γιατί η ζωή θε να βαραίνει / πιότερο στη ζυγαριά.
Λεϊλιμλέϊ Βαλτινών 2, Γκύζη. Καθημερινά (εκτός Δευτέρας) 14.00-01.00, 211 7009383