Categories: ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ

Πάμφθηνη βαλκανική κουζίνα σε μια υπόγεια στοά στην Ομόνοια

Αφήνοντας πίσω την Πανεπιστημίου και περπατώντας προς την Σταδίου, στην οδό Αιόλου 102,  υπάρχει μια υπόγεια στοά. Κατεβαίνοντας την σκάλα, ξεπροβάλλει ένα μαγαζί  που μοιάζει με παλιό κουτούκι. Καρέκλες καφενείου, πράσινα τραπέζια ζωγραφισμένα στο χέρι, εικόνες του βυθού στους τοίχους, βιτρίνες με σαλάτες και πιάτα.

Μπορεί το Υποβρύχιο να θυμίζει θάλασσα, όμως το υπόγειο αυτό εστιατόριο δεν προσφέρει μόνο ψάρι και θαλασσινά. Το ατού του είναι τα μαγειρευτά του, τα οποία δεν είναι σταθερά κάθε μέρα, αλλά μπορεί κανείς να ενημερωθεί για το τι καλό μαγείρεψε ο – εκ Βουλγαρίας ορμώμενος – Milen, από την ταμπέλα στην οποία αναγράφονται τα πιάτα ημέρας, πριν κατηφορίσει για την στοά.

Ο Μilen Chervenkov, ιδιοκτήτης του μαγαζιού μαζί με την σύζυγό του Αντωνία, ήρθε στην Ελλάδα προ δωδεκαετίας για να δει κάποιους φίλους του κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα. Αντί να συνεχίσει για την Αυστρία, βάσει του αρχικού του σχεδίου, έμεινε εδώ και άνοιξε ένα εστιατόριο. Βλέποντας όμως πως η πελατεία έπεφτε και κατανοώντας την ανάγκη του κόσμου για καλομαγειρεμένο και φτηνό φαγητό, αποφάσισε να πιάσει δουλειά πίσω από την κουζίνα του Υποβρυχίου.

”Στόχος μας είναι ο κόσμος που έρχεται να χορτάσει με 7 – 8 ευρώ και να φάει σπιτικό και προσεγμένο φαγητό, όχι γρήγορο και πρόχειρο. Ανοίγουμε από τις 8 το πρωί, γιατί δουλεύουμε κυρίως με τα γραφεία που υπάρχουν τριγύρω και προσφέρουμε καφέ. Μετά τη μία, που ανοίγει η κουζίνα, αρχίζουν να μας παίρνουν τηλέφωνα για παραγγελίες και εμείς πάμε το φαγητό στην δουλειά του κάθε πελάτη σε πορσελάνινο πιάτο, όπως θα κάναμε αν είχαν χρόνο να διαθέσουν για να φάνε στο μαγαζί μας. Περαστικοί έρχονται λίγοι, τουρίστες κυρίως που διαβάζουν στην ταμπέλα ”free wi-fi”. Μάλλον το να κατέβουν σε μια υπόγεια στοά για φαγητό, είναι ανασταλτικός παράγοντας για αυτούς, δεν ξέρουν ότι παλιά υπήρχαν σε πολλές στοές του κέντρου τέτοιου είδους μαγαζιά.

Τα πιάτα ημέρας αλλάζουν συνέχεια, γιατί επιλέγουμε τι θα προσφέρουμε ανάλογα με την διάθεσή μας. Μας επηρεάζει ο καιρός, οι γιορτές, το αν θέλουμε να φάμε κάτι εμείς σαν οικογένεια, ακόμα και το φεγγάρι. Όταν έχει φεγγάρι, δεν υπάρχει φρέσκο μικρό ψάρι, άρα δεν θα βρεις και εδώ.

Δεν έχουμε δώσει λεφτά για να διαφημιστούμε, ίσως είναι καλύτερα έτσι. Έρχεται κόσμος που του έχουν μιλήσει για εμάς και μας εμπιστεύονται πιο εύκολα. Έχουμε πελάτη που δεν έτρωγε ποτέ στη ζωή του ψάρι και τώρα έρχεται δυο φορές την εβδομάδα και ζητάει μόνο αυτό. Έχουμε πείσει Άγγλο να φάει πατσά και μας έστειλε ευχαριστήρια κάρτα από την Κένυα, λέγοντάς μας πόσο του έλειψε το φαγητό μας”.

Στον κατάλογο αναγράφονται φαγητά που δεν διαφέρουν από εκείνα της Ελληνίδας μάνας. Όμως, όπως έλεγε και ξανάλεγε η κυρία Αντωνία ‘’Ο Μilen μαγειρεύει με μεράκι, βασισμένος στις δικές τους γεύσεις, που είναι προφανώς επηρεασμένες από τις ρίζες του. Αν ζητήσεις φακές, δεν θα σου τις σερβίρουμε όπως περιμένεις, θα είναι όπως τις τρώνε στην Βουλγαρία’’.  Έτσι το μαγαζί, προσφέρει ναι μεν γνώριμα φαγητά, αλλά με διαφορετική γεύση και συχνά διαφορετική εμφάνιση από αυτήν που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο τραπέζι μας.

Η μύηση στην Βαλκανική κουζίνα, μπορεί να ξεκινήσει με μεζεδάκια και χύμα τσίπουρο. Πικάντικο αλλαντικό ‘’καρνάτσε’’, μοσχαρίσιο λουκάνικο και τρυφερά φιλετάκια κοτόπουλου. Εν συνεχεία, εντύπωση προκαλεί η σαλάτα ‘’λάβα’’– όνομα και πράγμα- με μυστικό της την καυτερή κόκκινη πιπεριά. Στα μαγειρευτά, σουπιές με σπανάκι, λαχανόρυζο και βελουτέ σούπα λαχανικών είναι μερικά από τα πιάτα που εναλλάσσονται στο μενού. Οι μερίδες είναι αρκούντως ικανοποιητικές, οι τιμές χαμηλές και το περιβάλλον, αν και λιτό, ζεστό και φιλόξενο, όπως οι ιδιοκτήτες που βρίσκονται συνεχώς μεταξύ κουζίνας, σερβιρίσματος και ψιλοκουβέντας με τους πελάτες.

Υποβρύχιο, Αιόλου 102, Αθήνα. Καθημερινά (εκτός Κυριακής) 08.00 – 20.00, τηλ. 210 3239960

Ζωή Παρασίδη

Η Ζωή Παρασίδη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 2009 εργάζεται ως δημοσιογράφος.

Share
Published by
Ζωή Παρασίδη