Πολλοί είναι οι μύθοι, οι αντιφάσεις, τα ιστορικά πρόσωπα και οι πόλεις που εμπλέκονται με την καταγωγή των μακαρονιών. Η μία εκδοχή θέλει τον Μάρκο Πόλο να τα φέρνει στην Ιταλία στον 13ο αιώνα από την Άπω Ανατολή, σύμφωνα όμως με μια άλλη ιστορία αποτελούσαν ήδη συνηθισμένο γεύμα στην αρχαία Ελλάδα. Πιθανές πατρίδες τους είναι η Ρώμη, το Παλέρμο στη Σικελία, η Νάπολη, αλλά τα ζυμαρικά υπήρχαν και στην αρχαία Κίνα και τον Αραβικό κόσμο σύμφωνα με γραπτές αναφορές.
Από όπου κι αν προέρχονται, σημασία έχει ότι αν συνοδευτούν από πιο ποιοτικά υλικά και βγουν τη σωστή στιγμή από την κατσαρόλα ώστε να είναι al dente, τα μακαρόνια αποτελούν ένα γεύμα χορταστικό και νόστιμο που δύσκολα αφήνει κάποιον ασυγκίνητο.
Τώρα, γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Ακολουθήστε με…
Είναι πρωί κι όπως κατεβαίνω την Καραγιώργη-Σερβίας στο Σύνταγμα ακολουθώντας μία από τις συνηθισμένες μου διαδρομές για να φτάσω στο γραφείο, κάνω την απαραίτητη στάση για να συνεχίσω τη μέρα μου. Σταματώ στον αριθμό 4 για να πάρω τον καφέ μου από τον κοντινότερο Γρηγόρη στην Popaganda.
Σχεδόν καθημερινή η συνήθεια, είναι η αλήθεια, μόνο που αυτή τη φορά μου κάνει κάτι άλλο εντύπωση. Και δεν είναι η ανάγκη μου για λίγη καφεΐνη κι (άψογο) αφρόγαλα προκειμένου να ξεκινήσει σωστά κι αυτή η μέρα στη δουλειά. Πριν από μερικές μέρες, μία συνάδελφος μου είχε πει ότι φτάνοντας να παραλάβει τον καφέ της -σε άλλο κατάστημα της αλυσίδας- παρατήρησε πως αντί για πλαστικό καλαμάκι είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ένα μακαρόνι. Για την ίδια λειτουργία. Και παρότι στην αρχή υπήρξα δύσπιστη για το αν θα το επέλεγα ποτέ, η αλήθεια είναι ότι ήθελα να το δω από κοντά. Και να το δοκιμάσω.
Κάθε πότε πίνετε καφέ; Κάθε μέρα λογικά. Προσωπικά, συνήθως καταναλώνω πάνω από έναν την ημέρα, χειμώνα-καλοκαίρι ζητάω παγωμένο καφέ. Άρα μου αντιστοιχούν έως και 730 πλαστικά καλαμάκια τον χρόνο. Κάνοντας αυτή τη σκέψη και μιας και τα καλαμάκια όπως τα γνωρίζουμε θα καταργηθούν σύντομα για περιβαλλοντικούς λόγους, παρακινήθηκα ακόμα περισσότερο προκειμένου να δώσω μια ευκαιρία στο καλαμάκι-μακαρόνι. Στην τελική και πρωτότυπο είναι, πρόκειται για κάτι καινούριο που ούτε που θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα δούμε πριν από μερικά χρόνια, και περιβαλλοντικό όφελος έχει.
Επίσης, αγαπώ τα μακαρόνια, έχω πάντα σπίτι μου πολλά πακέτα, μπορώ να τρέφομαι με αυτά για μια ζωή. Μέχρι που ο Γρηγόρης και η Melissa είχαν μια ιδέα: να το αντικαταστήσουμε με μακαρόνι. Δεν έπρεπε να δώσω μια ευκαιρία στον νέο τους ρόλο;
Για να προλάβω τυχόν τέτοιου είδους απορίες, το καλαμάκι-μακαρόνι δεν έχει καμία διαφορά στη γεύση που μας αφήνει ένα, συμβατικό αλλά επιβλαβές για τη φύση, καλαμάκι. Τολμώ μάλιστα να πω ότι είναι καλύτερη η αίσθηση που αφήνει ή έτσι ένιωσα καταναλώνοντας τον καφέ μου χωρίς τύψεις. Σίγουρα, το καλαμάκι-μακαρόνι έχει περισσότερο ενδιαφέρον, κι αν μη τι άλλο είναι τόσο instagrammable (κάντε το πριν το κάνουν οι υπόλοιποι) που ομολογώ ότι είναι μια ιδέα θα ήθελα να έχω σκεφτεί και αξίζει να γίνει trend. Γιατί θα γίνει.
Έτσι φάνηκε τουλάχιστον από το γεγονός ότι με το που εμφανίστηκα στο γραφείο με τον καφέ στο χέρι και το καλαμάκι-μακαρόνι όλοι με κοίταξαν με το βλέμμα «που το βρήκες αυτό;» και αφού τους εξήγησα ότι δεν το έφερα από το σπίτι μου ήθελαν να μάθουν περισσότερα γι’ αυτό.
Σκεφτείτε επίσης κι αυτό. Το πλαστικό καλαμάκι θα το χρησιμοποιήσετε για λίγη ώρα και μετά μοιραία θα καταλήξει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, στα σκουπίδια (ούτε καν σε κάδο ανακύκλωσης), ενώ στη χειρότερη θα το δείτε πεταμένο στο δρόμο ή στην αμμουδιά.
Το μακαρόνι, μη σας πω ότι, θα το μαγειρέψετε κιόλας.
