Ζελικολάτρες και Ζελικομάχοι: Μέσα στο Μυαλό των Παναθηναϊκών

Σύμφωνοι, η μεγάλη επιστροφή έγινε στις 2ο Μαρτίου του 2014. Σχεδόν 2 χρόνια αφ’ ότου είχε εγκαταλείψει τον πράσινο πάγκο, ο Ζέλικο Ομπράντβιτς επέστρεψε στο ΟΑΚΑ μετά από 13 (+1) σεζόν ως προπονητής άλλης ομάδας. Είχαμε ετοιμάσει κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στην Popaganda, θυμηθείτε το. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, τα στιγμιότυπα της βραδιάς ανατριχιαστικά. Ο Ζοτς, ως προπονητής της Φενέρ ήρθε άλλες τρεις φορές στην Καλογρέζα. Κάθε φορά αποθέωση, κάθε φορά τελετουργικό, κάθε φορά ηττημένος. Χωρίς ποτέ να διακυβεβεύεται μια πρόκριση όμως. Οι κυνικοί (ή οι οπαδοί των άλλων ομάδων) θα πουν ότι η πραγματική επιστροφή του είναι η φετινή που, δε γίνεται αλλιώς, η κατάσταση είναι σαφής: ή αυτός ή ο Παναθηναϊκός στο F4 της Κωνσταντινούπολης.

Και είναι η πρώτη φορά που η εξέδρα του Παναθηναϊκού δείχνει έτοιμη να τον ξεπεράσει. Ή να τον θεωρήσει για 40 λεπτά πραγματικό αντίπαλο. Ή και να τον αποδοκιμάσει, μάλλον απίθανο αλλά, με τέτοια ματς που περιμένουμε ποτέ δεν ξέρεις…

Λίγο πριν το τζάμπολ μιας σειράς πλέι οφ που προμηνύεται θρυλική, μπήκαμε στο μυαλό των Παναθηναϊκών….

Ζελικολάτρες 

Το πιο δύσκολο δεκαπενθήμερο της οπαδικής τους ζωής. Θα διαβάσουν πολλές φορές αυτές τις μέρες τη συνέντευξη του Ζοτς στον Βετάκη – έχοντας πάψει όμως να ελπίζουν ότι «κι αυτή τη φορά θα κάτσει να χάσει, όπως τις τέσσερις προηγούμενες που έβλεπε το λάβαρο με το πρόσωπό του στην οροφή και παρατούσε το ματς». Θα μπουν στον τοίχο του Λαούδη και θα ρωτήσουν για πολλοστή φορά «Άρη πώς το βλέπεις;». Θα βάλουν το βίντεο από τη συνέντευξη τύπου στο ματς με την Πρόκομ, τότε που ο κόουτς έκανε το πιο διάσημο από τα διάσημα ξεσπάσματά του. Θα το ξαναποστάρουν στο Facebook, «δεν πειράζει που θα είναι η 12η φορά». Τώρα ξέρουν και το hashtag #They_Dont_Make_Them_Like_This_Anymore. Άντε, ίσως και το βίντεο με τα αγγλικά του Πεδουλάκη, πάντα τους έφτιαχνε τη διάθεση, έτσι κι αλλιώς γι’ αυτούς του Ζοτς τα αγγλικά ήταν πάντοτε Οξφόρδης.
Κάτι τέτοιες μέρες τους λείπει η Μπόμπαινα στην Καισαριανή που έτρωγαν αστακομακαρονάδες δίπλα στον κόουτς. Κάτι τέτοιες μέρες «έτσι ξαφνικά» ακούνε λίγο Ρέμο, τον αγαπημένο τραγουδιστή του κόουτς.
Πριν ξεκινήσουν για το γήπεδο θα βάλουν στο YouTube το βίντεο της πρώτης υποδοχής τον Μάρτιο του 2014. Η σύζυγος θα τους (ξανα)ρωτήσει; «Κλαις;». «Όχι», θα πουν, αλλά δε θα βρουν τον θάρρος να συμπληρώσουν «έχει μπει ένας Ντούσαν Κέτσμαν στο μάτι μου». Παρά μόνο θα αρκεστούν σε ένα «μη με περιμένεις μετά το ματς, θα αργήσω. Θα πάμε στο Daily για ποτό».

Λεπτομέρεια ταπετσαρίας από σπίτι Ζελικολάτρη

Ζελικομάχοι

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν όταν επισημοποιήθηκε το διαζύγιο το καλοκαίρι του 2012 ήταν: «Η ζωή συνεχίζεται, τι θα γίνουμε; ΑΕΚτζήδες; Να είμαστε ποτέ με τον Μπάγεβιτς και πότε με τον Ντέμη;». Τον αγάπησαν τον Ζοτς. Καθότι ποδοσφαιρικοί, αποτέλεσε το αποκούμπι τους στα πέτρινα χρόνια. Συντονίζονταν με το «πορόμ πορομ πομ περο πε ρομ» κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο λίγο μετά την έναρξη της προθέρμανσης, αποδέχτηκαν με βαριά καρδιά το παπικό του αλάθητο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ζωή μετά τον Ζοτς

Όμως έχουν περάσει πέντε χρόνια. Τώρα μπορείς να λες, και σε άλλα σημεία εκτός από την εκπομπή του Τσουκαλά, ότι ο Ζοτς «δούλευε με μπάτζετ 30+ εκατομμύρια ευρώ, κι εγώ θα το’ παιρνα με 12ο παίκτη τον Βούγιανιτς». Τωρά μπορείς να θυμάσαι «το κάζο του ’08 και του ’10 που έμεινε έξω από την Παρτιζάν και το Μαρούσι». Τώρα μπορείς να ομολογείς ότι «δεν άφησε τίποτα πίσω, παρακάλαγε να ‘ρθει ο Μάντζαρης – δεν τον θυμάστε με το πράσινο κασκόλ στη Βαρκελώνη». Τώρα μπορείς να παίρνεις το φοβερό ύφος τώρα-θα-σας-πω-κάτι-που-δεν-έχετε-σκεφτεί και να λες «έλα μωρέ, όλη τη δουλειά ο Ιτούδης την έκανε» (το έχουν σκεφτεί και οι άλλοι, στο ίδιο αθλητικό ραδιόφωνο παίρνετε τηλέφωνο). Και να υπενθυμίζεις με ύφος Ρούλας Βροχοπούλου  ότι «στο Κάραβελ έλεγε θα μείνει μετά τον πέμπτο τελικό το ’12».
Όμως, στάσου μια στιγμή. Τώρα μπορείς να λες μέχρι κι ότι αδίκησε τον Κώστα Μάγλο; Ότι κακώς έφαγε τον Μάρκους Χάισλιπ; Ότι δεν πήρε όσα έπρεπε από τον Τόνι Ντελκ; Εκεί μας φτάσανε οι κερατάδες με τα μνημόνια;

ΔιΖοτσικοί

Το βράδυ που η Ζαλγκίρις έκανε το διπλό μέσα στη Μπασκόνια έκαναν unfriend τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους «που έστειλε σε μας τον Ζοτς, αντί να πάει πακέτο στον γάβρο». Τα βάψανε μαύρα, «δεν περνάμε». Διαβάζοντας Πράσινη, αθλητικά sites και το ίνσταγκραμ του Δημήτρη Γιαννακόπουλου άλλαξαν γνώμη.
Στο πρώτο σφύριγμα που θα φανεί υπέρ της έδρας, θα γυρίσουν στον διπλανό τους «εδώ είναι ΟΑΚΑ, δεν περνάει κανένας – πράσινο λάβα που λέει και ο πρόεδρος». Τρία λεπτά αργότερα, κι αφού ο Ζοτς έχει δεχθεί την πρώτη τεχνική ποινή της σειράς, χρεώνεται με τρίτο (επιθετικό) φάουλ ο Σίνγκλετον. Πάλι στον διπλανό, αλλά να ακούνε και οι από κάτω: «αφού στο ‘χα πει 100-0 υπέρ του είναι η διαιτησία, πώς αλλιώς θα γίνει το F4 στην Κωνσταντινούπολη;».

Πάλιο desktop background σε Η/Υ Ζελικομάχου

Στοιχηματίες

Θεωρούν μεγαλύτερη στιγμή της Παναθηναϊκής τους ζωής, ότι είχαν παίξει άσο το αλήστου μνήμης Ξάνθη-ΠΑΟ 3-2 το 2008. Φυσικά, «το ‘ξεραν από μέσα». Σπάνια χαίρονται με κούπες, συχνότερα με «ημίχρονα – τελικά». Όταν ήρθε η ειδοποίηση στην οθόνη του κινητού από το Live Scores ότι η Φενέρ επέστρεψε από το –24 κόντρα στην Γκαζιαντέπ την περασμένη Παρασκευή και τελικά κέρδισε, έστειλαν αμέσως μήνυμα «Νά’ τα!» στον πρώτο αριθμό που έκατσε η μπίλια από το ευρετήριο.
«Ναταλία εσύ????», ήρθε μήνυμα πίσω. Δεν απάντησαν ποτέ.

Δε γνωρίζουν ρόστερ, ξέρουν όμως απ’ έξω όλους τους πελάτες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ που έχει ο μάνατζερ του Ομπράντοβιτς, Αλέξαντερ Ράσκοβιτς, κι ανάλογα με τα αποτελέσματα πιστεύουν ότι κερδίζει είτε εκείνος είτε το αντίπαλο δέος του, Μίσκο Ραζνάτοβιτς, ο μάνατζερ του Βασίλη Σπανούλη. Λένε συχνά με ψαγμένο ύφος, «μοιρασμένα τα έχουν οι δυο τους».
Θα παρακολουθήσουν το ματς από τα επίσημα. Με προσκλήσεις που χάρισε στη σύζυγο το αφεντικό της. Στους φίλους λένε ότι είναι «καλεσμένοι του Θανάση».

Μπασκετικοί-Πάνω-Απ’-Όλα

Έχοντας θητεία στο εφηβικό τμήμα κάποιας συνοικιακής ομάδας, βλέπουν αυτό που δε βλέπεις, και θυμούνται στατιστικά με ακρίβεια δύο δεκαδικών από εκεί που σταματά ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου. Θα προσέλθουν στο ΟΑΚΑ έχοντας ξεκοκκαλίσει την εορταστική ανάρτηση/ανάλυση του Hoopfellas, πιστεύοντας ότι το κλειδί θα είναι η πίεση του Παναθηναϊκού στα λίγα γκαρντ της Φενέρ κι αξιολογώντας ότι η σειρά θα κριθεί είτε στο βάθος του πράσινου ρόστερ ή στο μέγεθος της τουρκικής πεντάδας. Αποφεύγουν ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν από την πρώτη φάση μια άμυνα ζώνης, έχουν μιλήσει στα κορίτσια τους για το deflection και πάντα κλείνουν τις τοποθετήσεις τους με κάποιο αμερικάνικο ρητό (που δεν είναι σίγουροι τι σημαίνει). Όσον αφορά τον Ζοτς εκφράζουν τον βαθύ σεβασμό τους. Αλλά, τώρα τελευταία είναι και «Πασκουαλιστές» – όταν μιλάμε για playbook, το μέγεθος μετράει. Και κάπου διάβασαν ότι «o Καταλανός έχει 120 συστήματα». Κι όταν διαβάζουν για «συστήματα», συγγνώμη plays, αισθάνονται σαν τον μικρό Τσάρλι στο Εργοστάσιο Σοκολάτας.